James Monroe: verschil tussen versies
| Regel 38: | Regel 38: | ||
===Interesse in de politiek=== | ===Interesse in de politiek=== | ||
| − | Monroe | + | Monroe werd in 1782 lid van het Huis van Afgevaardigden van de staat Virginia. Tegelijkertijd was hij lid van het [[Continental Congress]], dat de voorloper van het [[Amerikaans Congres]] was. Monroe was voorstander van een uitbreiding van de Verenigde Staten naar het westen, waar hij zich voor uitsprak. Zijn invloed zorgde voor de creatie van het [[Noordwestelijke territorium]], grofweg waar de staten [[Wisconsin]], [[Illinois]] en [[Michigan]] nu liggen. Monroe werd tijdens deze periode vrienden met [[Thomas Jefferson]] en [[James Madison]]. Monroe legde de nadruk meer op zijn studie van rechten en werd advocaat namens de staat Virginia. Hij wilde de [[Articles of Confederation]] hervormen, maar kon de conferentie in [[Philadelphia]] niet bijwonen. Deze conferentie leidde uiteindelijk tot de [[Amerikaanse grondwet]]. Om de grondwet aan te nemen moest eerst de meest bevolkte staat, Virginia, deze aannemen. Monroe woonde de conferentie waarop Virginia de grondwet aannam wel bij. Hoewel Monroe tegen de grondwet was, werd deze alsnog aangenomen. |
| + | |||
| + | Monroe wilde aanvankelijk afgevaardigde worden namens het 5e district van de staat Virginia, maar in de verkiezingen werd hij verslagen door James Madison. Na de dood van senator William Grayson werd Monroe gekozen als degene die tot de volgende verkiezingen zijn plaats innam. Kort hierna werd Monroe lid van de [[Democratisch-Republikeinse Partij]]. Monroe werd tevens een van de Amerikaanse supporters van de [[Franse Revolutie]]. In 1794 stelde George Washington Monroe aan als de Amerikaanse minister in Frankrijk. Op deze manier hoopte Washington de banden met Frankrijk goed te houden. Door zijn invloed wist Monroe ervoor te zorgen dat [[Marquis de La Fayette]] en [[Thomas Paine]] bevrijd werden. Ook sloot hij een verdrag met de Franse regering, waardoor de Amerikanen o.a. de Franse stad New Orleans mochten gebruiken. | ||
| + | |||
| + | In 1799 werd Monroe de nieuwe gouverneur van Virginia en zou dit blijven tot 1802. Monroe hervormde onder meer het transport en het onderwijs. In 1800 brak er een slavenopstand uit tegen Monroe. De slaven wilden Monroe gevangennemen in ruil voor vrijheid. Deze opstand werd echter snel onderdrukt. Monroe sprak support uit voor [[Thomas Jefferson]] in 1800, die de verkiezingen won. Monroe werd met [[Robert Livingston]] naar Frankrijk gestuurd om de [[aankoop van Louisiana]] te onderhandelen. In 1805 trok Monroe naar [[Spanje]] voor de aankoop van Florida. Spanje was op dat moment een satellietstaat van Frankrijk en stelde hoge eisen. De Amerikanen wezen dit af en pas later in 1819 werd Florida onderdeel van de Verenigde Staten. Jefferson bood Monroe aan om gouverneur van het Louisianaterritorium te worden, maar Monroe weigerde dit. In 1803 werd Monroe ambassadeur naar Groot-Brittannië. Monroe ging hier een nieuw handelsverdrag met de Britten onderhandelen, maar dit viel in het water. | ||
===Ambassadeur en gouverneur=== | ===Ambassadeur en gouverneur=== | ||
Versie van 1 feb 2021 23:16
| James Monroe | |
|---|---|
[[Bestand:  |250px]]
| |
| James Monroe | |
| Geboren | 28 april 1758 |
| Geboren te | Westmoreland County, Virginia |
| Overleden | 4 juli 1831 |
| Overleden te | Albany, New York |
| Gehuwd met | Elizabeth Monroe |
| Partij | Democratisch-Republikeinse Partij |
| Religie | Episcopalisme |
| Functie | 5de president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 4 maart 1817 |
| Aftreden | 4 maart 1825 |
| Voorganger | James Madison |
| Opvolger | John Quincy Adams |
| Functie(s) | |
| 5de president van de Verenigde Staten 7de minister van Buitenlandse Zaken 8ste minister van Oorlog Ambassadeur in het Verenigd Koninkrijk 12de & 16de gouverneur van Virginia Ambassadeur in Frankrijk Senator voor Virginia | |
Portaal  Politiek
| |
James Monroe (Westmoreland, Virginia, Verenigde Staten, 28 april 1758 - Albany, New York, 4 juli 1831) was tussen 1817 en 1825 de vijfde president van Amerika. Monroe diende het Amerikaanse leger tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de laatste van de Founding Fathers die president werd. Monroe was lid van de Democratisch-Republikeinse Partij.
Monroe was verschillende keren ambassadeur en was gouverneur van Virginia. Onder president James Madison werd hij eerst minister van Buitenlandse Zaken en vervolgens minister van Oorlog. Monroe volgde Madison op na de Oorlog van 1812, waarin voornamelijk Washington D.C. weer opgebouwd moest worden. Hij kreeg te maken met een economische crisis in 1819, maar bleef desondanks erg populair. Monroe is bekend vanwege de Missouri-compromis, die stelde dat er altijd evenveel slavenstaten als vrije staten moesten zijn. Als er nieuwe staten toetraden moest hier rekening mee worden gehouden. Daarnaast is de Monroedoctrine naar hem vernoemd; de afspraak dat de Verenigde Staten zich niet met de Europese politiek zouden bemoeien. Ook werd onder Monroe de staat Florida van de Spanjaarden aangekocht en kocht hij Liberia voor de vrijgelaten slaven. Hierdoor is nog altijd de Liberiaanse hoofdstad Monrovia naar hem vernoemd.
De regeerperiode van Monroe wordt vaak The Era of Good Feelings genoemd, aangezien de Amerikaanse politiek alles via onderhandelingen probeerde op te lossen.
Levensloop
Jeugd en de Amerikaanse onafhankelijkheid
James Monroe werd geboren in 1758 op het landgoed van de familie in Virginia. James Monroe's vader had een kleine plantage. Na de dood van zijn vader erfde hij het, inclusief een aantal slaven. Monroes familie kwam uit oorspronkelijk uit Schotland en Wales en emigreerde naar de Verenigde Staten. Ook stamde hij af van de Franse Hugenoten (protestanten), die naar de Nieuwe Wereld gevlucht waren uit angst voor vervolging in Frankrijk. Toen Monroe 11 jaar oud was ging hij voor het eerst naar school. Hij deed dit slechts 11 weken per jaar; de rest van het jaar moest hij helpen op het land. Gedurende deze tijd werd hij vrienden met John Marshall, die later een belangrijke Amerikaanse politicus werd. In 1772 overleed zijn moeder en in 1774 overleed zijn vader. Beide lieten hem land en slaven na. Monroe was toen 16 jaar oud en stopte met school om voor zijn jongere broertjes te zorgen. Zijn oom kwam vervolgens bij hem wonen als ondersteuning.
Via zijn oom kon Monroe uiteindelijk studeren aan het College of William and Mary. Hier kwam hij in aanraking met ideeën van de Amerikaanse Revolutie, waar hij erg enthousiast over was. Monroe ontmoette de belangrijke inwoners van Virginia, waaronder George Washington, Thomas Jefferson en Patrick Henry. Toen de Engelsen de belastingen verhoogden na de Boston Tea Party, raakte Monroe betrokken bij de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog.
Amerikaanse Revolutie
Zie Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog voor het hoofdartikel over dit onderwerp.In 1776 stopte Monroe zijn opleiding en voegde zich bij het Amerikaans leger. Monroe van luitenant in de campagne in New York en New Jersey. Ook vocht hij in de slag bij Trenton, nadat admiraal Washington de Delaware had overgestoken. De aanval was erg succesvol en gaf de oorlog nieuwe hoop. Monroe raakte in de oorlog goed bevriend met Marquis de Lafayette, een Franse edelman die in de oorlog vocht aan de Amerikaanse zijde. Monroe deed dienst in de campagne bij Philadelphia. Nadat de Britten Savannah hadden belegerd, keerde Monroe terug naar Virginia. Hij wachtte hierop een brief van Washington of Alexander Hamilton om terug te dienen in het leger. Dit duurde uiteindelijk zou erg lang, dat Monroe zijn studie vervolgde. Hij ging rechten studeren en werkte voor gouverneur Thomas Jefferson.
Toen de Britten meer macht kregen in het zuiden, verplaatste Virginia zijn hoofdstad naar Richmond. Monroe stond Jefferson bij tijdens deze verhuizing. Jefferson maakte Monroe kolonel van de troepen van Virginia. Monroe ging echter naar huis toe en vocht niet in de Britse aanval op Richmond. Ook vocht hij niet in de aanval op Yorktown. Monroe was gezien als de laatste veteraan van de onafhankelijkheidsoorlog. Dit is niet helemaal waar, aangezien Andrew Jackson op 13-jarige leeftijd ook vocht in de oorlog. Jackson vocht echter niet in het Amerikaans leger, maar in de troepen van Virginia en wordt daarom doorgaans niet meegerekend.
Interesse in de politiek
Monroe werd in 1782 lid van het Huis van Afgevaardigden van de staat Virginia. Tegelijkertijd was hij lid van het Continental Congress, dat de voorloper van het Amerikaans Congres was. Monroe was voorstander van een uitbreiding van de Verenigde Staten naar het westen, waar hij zich voor uitsprak. Zijn invloed zorgde voor de creatie van het Noordwestelijke territorium, grofweg waar de staten Wisconsin, Illinois en Michigan nu liggen. Monroe werd tijdens deze periode vrienden met Thomas Jefferson en James Madison. Monroe legde de nadruk meer op zijn studie van rechten en werd advocaat namens de staat Virginia. Hij wilde de Articles of Confederation hervormen, maar kon de conferentie in Philadelphia niet bijwonen. Deze conferentie leidde uiteindelijk tot de Amerikaanse grondwet. Om de grondwet aan te nemen moest eerst de meest bevolkte staat, Virginia, deze aannemen. Monroe woonde de conferentie waarop Virginia de grondwet aannam wel bij. Hoewel Monroe tegen de grondwet was, werd deze alsnog aangenomen.
Monroe wilde aanvankelijk afgevaardigde worden namens het 5e district van de staat Virginia, maar in de verkiezingen werd hij verslagen door James Madison. Na de dood van senator William Grayson werd Monroe gekozen als degene die tot de volgende verkiezingen zijn plaats innam. Kort hierna werd Monroe lid van de Democratisch-Republikeinse Partij. Monroe werd tevens een van de Amerikaanse supporters van de Franse Revolutie. In 1794 stelde George Washington Monroe aan als de Amerikaanse minister in Frankrijk. Op deze manier hoopte Washington de banden met Frankrijk goed te houden. Door zijn invloed wist Monroe ervoor te zorgen dat Marquis de La Fayette en Thomas Paine bevrijd werden. Ook sloot hij een verdrag met de Franse regering, waardoor de Amerikanen o.a. de Franse stad New Orleans mochten gebruiken.
In 1799 werd Monroe de nieuwe gouverneur van Virginia en zou dit blijven tot 1802. Monroe hervormde onder meer het transport en het onderwijs. In 1800 brak er een slavenopstand uit tegen Monroe. De slaven wilden Monroe gevangennemen in ruil voor vrijheid. Deze opstand werd echter snel onderdrukt. Monroe sprak support uit voor Thomas Jefferson in 1800, die de verkiezingen won. Monroe werd met Robert Livingston naar Frankrijk gestuurd om de aankoop van Louisiana te onderhandelen. In 1805 trok Monroe naar Spanje voor de aankoop van Florida. Spanje was op dat moment een satellietstaat van Frankrijk en stelde hoge eisen. De Amerikanen wezen dit af en pas later in 1819 werd Florida onderdeel van de Verenigde Staten. Jefferson bood Monroe aan om gouverneur van het Louisianaterritorium te worden, maar Monroe weigerde dit. In 1803 werd Monroe ambassadeur naar Groot-Brittannië. Monroe ging hier een nieuw handelsverdrag met de Britten onderhandelen, maar dit viel in het water.
Ambassadeur en gouverneur
In 1794 werd Monroe ambassadeur naar Frankrijk. Hij zorgde ervoor dat Thomas Paine werd vrijgelaten, maar Paine moest dan wel meteen terug naar de Verenigde Staten. Ook de andere Amerikanen die gevangen zaten, kregen een Amerikaanse nationaliteit en vertrokken naar de Verenigde Staten. Ondertussen waren de Verenigde Staten neutraal en Frankrijk vond dat dit ten goede kwam voor Groot-Brittannië, waar Frankrijk in oorlog mee was. Monroe probeerde dit uit het hoofd van de Franse regering te praten, maar na de Jay Treaty lukte dit niet meer. Zowel de Franse regering als Monroe waren verbaasd. President George Washington riep hierna Monroe terug als ambassadeur.
In 1799 werd Monroe gouverneur van de staat Virginia. Toen in 1800 een aantal slaven in opstand kwamen, onder leiding van Gabriel Prosser, stuurde Monroe de politie er op af, die de opstand neersloeg.
Ondertussen was Thomas Jefferson president geworden. Hij stuurde Monroe naar Frankrijk om de ambassadeur te helpen met de aankoop van Louisiana. Dit gebied omvatte toen niet alleen die staten, maar liep helemaal door naar Montana. Hierna werd hij ambassadeur naar Groot-Brittannië. Toentertijd waren de Britten bezig met het verslaan van Napoleon Bonaparte. In 1806 werd een verdrag ondertekend, waardoor de Verenigde Staten en Groot-Brittannië nog tien jaar vrede met elkaar hadden. Toch moesten een aantal Amerikaanse zeemannen helpen in de Britse marine. Jefferson wilde dit niet en hierdoor ontstond de Oorlog van 1812. Monroe was boos dat het verdrag niet verlengd werd. In 1808 vroeg de Democratisch-Republikeinse Partij of hij zich kandidaat wilde stellen voor het presidentschap. Van de ideeën van Jefferson wilde men weinig meer hebben. Monroe werd uiteindelijk verslagen door James Madison.
Minister
In 1811 werd Monroe opnieuw gouverneur van Virginia. Dit duurde maar vier maanden, want de nieuwe president vroeg of Monroe minister van Buitenlandse Zaken wilde worden. Monroe zei ja en Madison won maakte het een soort en met van goed met de mensen die op Monroe hadden gestemd. Monroe was een belangrijk figuur tijdens de Oorlog van 1812. De oorlog was alles behalve prettig voor de Verenigde Staten. Zowel het Witte Huis als het Capitool werden platgebrand. Monroe werd hierdoor ook minister van Oorlog. Monroe stapte eigenlijk op als minister van Buitenlandse Zaken, maar de president Madison wees geen vervanger aan. Monroe wilde eerst Canada binnenvallen, wat toen nog bij de Britten hoorde. In maart 1815 kwam er uiteindelijk vrede met de Britten en werd Canada niet binnengevallen.
President van de Verenigde Staten
In 1816 werd Monroe met gemak president van de Verenigde Staten. In 1819 kwam er een grote economische crisis. Europa lag door de oorlogen tegen Napoleon in puin. Alleen de Britten konden nog genoeg produceren, maar kregen hun producten in Europa niet verkocht. Hierdoor werden de producten verkocht voor lage prijzen in de Verenigde Staten. Hierdoor konden de Amerikaanse bedrijven niet meer op tegen de Britse producten. Tot 1821 zou de crisis duren, maar Monroe bleef populair.
De grootste uitdraging voor de president was de toetreding van Missouri tot de Verenigde Staten. Dit had allemaal te maken met de slavernij. Toentertijd waren in sommige staten de slavernij verboden, maar in andere niet. Het aantal was toen precies in balans. Er waren evenveel staten waarin slavernij verboden was als in waar slavernij toegestaan was. In Missouri was slavernij toegestaan, waardoor de balans niet meer klopte. Dit werd opgelost door Massachusetts op te splitsen. Toen hoorde Maine namelijk ook nog bij die staat. Door de splitsing kon Missouri worden toegevoegd en was er nog een balans.
Ondertussen werden veel koloniën in Zuid-Amerika onafhankelijk. Monroe vond dat Europa zich niet moest bemoeien met het westelijk halfrond, waar Zuid-Amerika en de Verenigde Staten op lagen. Hierdoor zorgde hij dat de Verenigde Staten deze nieuwe landen herkenden. Deze vorm van politiek heette Monroedoctrine en bleef lang onderdeel van de Amerikaanse politiek.
De president hielp een aantal vrijgelaten slaven om zich te vestigen in Liberia. Ook gaf hij de slaven geld, waardoor Liberia één van de weinige onafhankelijke landen was in Afrika. Uit dank vernoemden de Liberianen de hoofdstad van de president, Monrovia. Monroe werd in 1825 opgevolgd door John Quincy Adams.
Latere leven
Na zijn presidentschap keerde hij terug naar Virginia. Toen zijn vrouw overleed verhuisde hij naar New York City. Op 4 juli (de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag) 1831 overleed hij. Bijzonder genoeg overleden president Thomas Jefferson en president John Adams op dezelfde dag.
Nalatenschap en imago
Reputatie
Monroe wordt gezien als een van de betere presidenten die de Verenigde Staten gehad hebben. Zijn beslissing om zich niet met de Europese politiek te bemoeien, de zogeheten Monroedoctrine, was waarschijnlijk zijn beste beslissing. De Verenigde Staten richtten zich hierna enkel op de expansie op het Amerikaanse continent, voornamelijk naar het westen. Ook werd het territorium Florida opgenomen onder Monroe en werden de grenzen met Canada, toen een Britse kolonie, vastgelegd. Hierdoor ontstond een periode van stabiliteit, waardoor de Verenigde Staten zich konden opbouwen.
Over de Missouri-compromis wordt verschillend gedacht. Historici prezen Monroe dat hij steun zocht bij alle toenmalige staten voor de compromis. De compromis zorgde ervoor dat elke keer een slavenstaat en een vrije staat gelijktijdig werden opgenomen als nieuwe staten. Hierdoor zouden er altijd even veel slavenstaten als vrije staten zijn. Dit zorgde ervoor dat geen van de twee kanten de meerderheid zou krijgen. Toentertijd werd gedacht dat deze compromis voor altijd zou gelden, maar ruim 30 jaar later zou de compromis van 1850 komen, vervolgens de Kansas-Nebraska Act en uiteindelijk de Amerikaanse Burgeroorlog waarin de slavernij officieel werd afgeschaft.
Slavernij
Monroe had vele slaven, waarvan een deel als zijn staf diende tijdens zijn presidentschap. Monroe was voorstander van de slavernij. Toen Virginia probeerde de slavernij af te schaffen, stelde hij dat de slaven terug naar Afrika gebracht moesten worden. Monroe was bang dat de slaven in opstand kwamen tegen hun voormalige slavenhouders. Monroe was al eerder het doelwit geweest van een poging door slaven om heen te kidnappen. Het complot werd echter ontdekt en Monroe greep hard in. Tussen de 26 en 35 slaven werden om het leven gebracht. Een slavenopstand was de grote angst van veel slavenhouders. Hierdoor stelde Monroe dat het beter was om bevrijde slaven terug te sturen naar Afrika.
Dit is ook precies wat Monroe gedaan had. Hij was lid van de American Colonization Society. Deze vereniging maakte koloniën buiten de Verenigde Staten voor bevrijdde slaven. Onder Monroe werd hierdoor het Afrikaanse land Liberia gesticht. De hoofdstad van Liberia, Monrovia, is daardoor naar hem vernoemd.
Monumenten en vernoemingen
- Monrovia, de hoofdstad van Liberia.
- Verschillende plaatsen in de Verenigde Staten heten Monroe.
- Mount Monroe in New Hampshire.
- Monroe Park in Richmond, Virginia.
- In 1923 werd Monroe op een speciale munt uitgebracht.
- De University of Monroe
- Het James Monroe Museum and Library in Fredericksburg, Virginia.
