William Howard Taft
| William Howard Taft | |
|---|---|
.jpg)
| |
| William Howard Taft | |
| Geboren | 15 september 1857 |
| Geboren te | Cincinnati, Ohio |
| Overleden | 8 maart 1930 |
| Overleden te | Washington D.C. |
| Gehuwd met | Helen Taft |
| Partij | Republikeinse Partij |
| Religie | Unitarisme |
| Functie | 27e president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 4 maart 1909 |
| Aftreden | 4 maart 1913 |
| Voorganger | Theodore Roosevelt |
| Opvolger | Woodrow Wilson |
| Functie(s) | |
| 27e president van de Verenigde Staten 10e opperrechter van de Verenigde Staten 42e minister van Oorlog Gouverneur-generaal van de Filipijnen Procureur-generaal van de Verenigde Staten | |
Portaal  Politiek
| |
William Howard Taft (15 september 1857 - 8 maart 1930), was tussen 1909 en 1913 de zevenentwintigste president van de Verenigde Staten. Taft was president namens de Republikeinse Partij. Hij was voorheen onder andere minister van Oorlog, gouverneur van de Filipijnen en werd na zijn presidentschap verkozen tot opperrechter in het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.
Taft was de opvolger van de populaire president Theodore Roosevelt. Waar Roosevelt erg progressief was, was Taft juist erg conservatief. Hij bemoeide zich haast niet met het buitenland en steunde het conservatieve deel van de Republikeinse Partij. Hierdoor scheidde het progressieve deel van de Republikeinse Partij zich af onder leiding van Roosevelt. Roosevelt deed namens de Bull Moose Party mee aan de verkiezingen van 1912. Hierdoor was de Republikeinse Partij verdeeld en won de Democraat Woodrow Wilson de verkiezingen. Taft eindigde zelfs als derde onder Roosevelt. Tafts presidentschap zorgde ervoor dat de Republikeinse Partij veel conservatiever werd. Taft zette zich in tegen de Amerikaanse deelname in de Eerste Wereldoorlog. In 1921 werd hij de 10e opperrechter van de Verenigde Staten en bleef dit tot kort voor zijn dood in 1930.
Tafts presidentschap is tegenwoordig grotendeels vergeten en wordt gezien als een gemiddelde president.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Taft werd geboren op 15 september 1857 in Cincinnati in de staat Ohio. Hij was de zoon van Alphonso Taft en Louise Torrey. Zijn vader was een politicus en diplomaat in de Verenigde Staten en was minister van oorlog onder president Ulysses S. Grant. De Taft-familie was niet erg rijk en woonde in een simpel huis in buitenwijk van de stad. Taft was geen slim kind, maar wist door hard te werken veel te bereiken. Zijn vader en moeder stimuleerden hem om hard zijn best te doen. Hierdoor ging hij uiteindelijk naar Yale University in 1874 en deed daarmee aan het worstelteam. Taft blonk uit door zijn harde werken. Taft studeerde rechten en studeerde af in 1880. Hierna ging hij werken voor lokale rechtbanken en leerde het vak van zijn vader. Hierdoor deed Taft ervaring op
Rechterlijke carrière
Taft werkte als eerste als assistent-aanklager in Hamilton County in de staat Ohio. Taft voerde deze taak voor een jaar uit. President Chester A. Arthur benoemde hem vervolgens als invorderaar. Dit is iemand die geld eist en zorgt dat dit betaald wordt. Zoals toen gebruikelijk was werden mensen benoemd op hun politieke voorkeur in plaats van hun kwaliteiten. Taft was hier tegenstander was en stapte in 1883 ook op. In 1884 voerde Taft campagne voor James G. Blaine, die de presidentsverkiezingen verloor aan Grover Cleveland. In 1887 werd Taft benoemd tot het hooggerechtshof van Ohio door de gouverneur. Taft had een grote invloed in staat Ohio als rechter. Zo'n 24 van zijn uitspraken gelden nog altijd.
Rond 1880 ontmoette Taft Helen Herron. In 1884 begonnen ze vaak af te spreken en in 1886 trouwden ze met elkaar. Samen kreeg het gezin drie kinderen. Zijn oudste zoon, Robert A. Taft, zou later senator namens Ohio worden.
Toen er in 1889 een plek vrij kwam in het Amerikaans Hooggerechtshof werd hij aangemoedigd door de gouverneur van Ohio deze te vervullen. Hoewel Taft zijn best deed, werd iemand anders gekozen. Taft had altijd als doel om rechter in het Hooggerechtshof te worden. In plaats daarvan werd Taft in 1890 benoemd tot Solicitor General. Dit betekent dat Taft de Amerikaanse regering vertegenwoordigde voor het Amerikaans Hooggerechtshof. Toen Taft arriveerde bleek er al werk voor twee maanden te liggen. Taft werkte hard en ging eigenlijk alleen om mensen in de rechtspraak. Zijn vrouw vond dat hij ook meer moest omgaan met mensen in de politiek, zoals Theodore Roosevelt. Taft introduceerde een beleid binnen de Amerikaanse regering, de zogeheten confession of errors. Dit betekende dat de Amerikaanse regering toegaf dat lagere rechtbanken fouten hadden gemaakt, waardoor een zaak voor het Amerikaans hooggerechtshof kon voorkomen.
Taft werkte hierna als federaal rechter in verschillende staten, waaronder Kentucky en Ohio. Taft was een voorstander van het recht of staken. In 1896 werd Taft professor aan de Cincinnati School of Law. Taft hield zich niet echt met de politiek bezig, maar bleef lid van de Republikeinse Partij. Dit veranderde toen William McKinley tot president verkozen werd. Volgens Taft was McKinley niet echt geschikt
Filipijnen en minister van oorlog
In 1900 werd Taft benoemd tot een commissie voor het stichten van een overheid op de Filipijnen, dat toen een Amerikaans territorium was. Op de Filipijnen was een revolutie bezig, wat leidde tot de Filipijns-Amerikaanse Oorlog. De Filipijnen wilden onafhankelijkheid, maar de Amerikanen wilden dit absoluut niet. Taft kreeg hierdoor ook de taak om zich met de oorlog te bemoeien. Taft wilde de oorlog oplossen door de Filipijnen een bepaalde mate van zelfbestuur te geven. Veel Amerikanen vonden dit maar niets, aangezien zij de Filipijnen als ondergeschikt zagen. Taft geloofde niet in rassensegregatie en zag de Filipijnen als gelijke en behandelde ze net zo als Amerikanen. Taft zorgde ervoor dat de Filipijnse boeren meer inspraak kregen. Ook verdween de Spaanse katholieke kerk, die veel grondgebied had, van de eilanden. President Theodore Roosevelt vroeg hem in 1903 om minister van oorlog te worden, wat hij het volgende jaar werd.
Taft overzag de bouw van het Panamakanaal. Een jaar eerder had Panama zich afgescheiden van Colombia, met Amerikaanse hulp, zodat de Amerikanen dit kanaal konden bouwen. Taft zorgde voor goede met Cuba, wat de Amerikanen ook aan onafhankelijkheid had geholpen. Taft sloot in 1906 een verdrag met Cuba, waar veel verkiezingsfraude en corruptie was. De Amerikanen zouden tijdelijk het land besturen. Taft werd aanvankelijk gouverneur van Cuba, maar werd na twee maanden vervangen. Taft bleef zich bezighouden met de Filipijnen. In 1907 opende hij het eerste parlement van de Filipijnen. Taft ging namens Roosevelt naar Japan voor de beëindiging van de Russisch-Japanse Oorlog. Ook onderhandelde Taft met de keizer van Japan dat er geen ongeschoolde arbeiders meer naar de Verenigde Staten emigreerden.
Presidentschap
Taft werd uiteindelijk gekozen als de Republikeinse presidentskandidaat voor de verkiezingen van 1908. Taft was een stuk conservatiever dan Roosevelt. Roosevelt had de Republikeinse Partij naar links getrokken, waardoor de conservatieven binnen de partij erg ontevreden waren geworden. Taft moest dit gaan rechtzetten. Daarnaast was Taft een goede vriend van Roosevelt, waardoor men ook de linkervleugel van de partij wilde tevredenstellen. Taft won de verkiezingen van de Democraat William Jennings Bryan. Op 4 maart 1909 werd hij ingehuldigd als president. Aangezien het vroor in Washington D.C. vond de beëdiging in de vergaderzaal van de Senaat plaats. Twee maanden in zijn presidentschap kreeg zijn vrouw een beroerte, waardoor ze opnieuw moest leren lopen en spreken. Taft ging elke dag een paar uur naar haar toe om haar te leren spreken, wat een jaar duurde.
.jpg)
Taft hervormde het ministerie van Buitenlandse Zaken. Het werd ingedeeld in geografische regio's; Europa, Latijns-Amerika en het Verre Oosten. De Amerikanen zouden zich niet bemoeien met zaken in Europa, maar wel in Latijns-Amerika. Daarnaast ging Taft nauwe banden aan met het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk. Taft wilde daarnaast de invoerrechten verlagen. Taft voegde het zestiende amendement toe aan de Amerikaanse grondwet, waardoor de overheid inkomstenbelasting kon heffen. In 1910 zorgde Taft voor vrijhandel met Canada. Op binnenlands gebied hield hij zich met het opbreken van monopolies en geime prijsafspraken tussen grote bedrijven. Hij zorgde dat de Standard Oil Company en de American Tobacco Campany werden opgebroken, aangezien zij te veel macht zouden hebben. Taft wilde hiermee markten eerlijker maken. Taft benoemde geen Afro-Amerikanen in de federale overheid, wat voor veel spanningen zorgde. Taft was een voorstander van vrije immigratie en wilde daarnaast de rechten van katholieken verbeteren. Katholieken hadden met discriminatie te maken en Taft sprak zich hier fel tegen uit.
Tijdens zijn presidentschap ontstond er een breuk tussen Taft en Roosevelt, waardoor de linkervleugel van de Republikeinse Partij zich afscheidde van de partij. Roosevelt stichtte de nieuwe Progressive Party. Taft werd herkozen als de Republikeinse kandidaat voor de verkiezingen van 1912, waar ook Roosevelt aan mee zou doen. Doordat de Republikeinen verdeeld waren over twee partijen werden de Democraten in veel staten de grootste. De Democratische kandidaat Woodrow Wilson won hierdoor met een grote meerderheid. Roosevelt werd tweede en Taft werd derde. Taft won alleen Vermont en Utah.
Professor aan Yale
Na zijn presidentschap benaderde de Yales School of Law Taft om professor te worden. Taft accepteerde dit aanbod en na een maand vakantie ging hij werken. Taft les in de geschiedenis van het recht en de moderne overheid. Daarnaast werd hij voorzitter van de commissie die de Lincoln Memorial in Washington D.C. zou bouwen. Taft zorgde onder meer dat er marmer kwam om het monument te bouwen. Taft had een goede band met Woodrow Wilson en adviseerde de president onder andere over de Filipijnen. Taft adviseerde Wilson ook over het maken van de Volkerenbond, de voorloper van de Verenigde Naties. Deze bond moest nieuwe oorlogen voorkomen na de Eerste Wereldoorlog. Taft was voorstander van het ingrijpen van Wilson in de Eerste Wereldoorlog. Ook was hij voorzitter van het Amerikaanse Rode Kruis. Taft wilde dat de Verenigde Staten ook toetraden tot de Volkerenbond, maar dit is nooit gebeurd.
Opperrechter
Taft steunde tijdens de verkiezingen van 1920 de Republikeinse kandidaat Warren G. Harding. Taft adviseerde Harding tijdens zijn campagne over allerlei dingen. Ondertussen was de gezondheid van de opperrechter van het Amerikaans Hooggerechtshof erg slecht. Harding beloofde Taft voor te dragen als opperrechter en werd ingezworen in 1921. Taft is daarmee de enige president die ook opperrechter was geweest. Taft had veel invloed als opperrechter. Het Amerikaans Congres had een wet ingevoerd die belasting zou heffen op bedrijven die deden aan kinderarbeid. Onder Taft werd deze wet nietig verklaard, aangezien het congres niet het recht had deze wet in te voeren. Ook het minimumloon voor vrouwen in Washington D.C. werd afgekeurd, aangezien de overheid dit recht niet had. In 1922 oordeelde Taft ook in een zaak, die het Puerto Ricaanse tijdschrift Balzac had aangespannen. Het tijdschrift was aangeklaagd, aangezien het zich kritisch had uitgesproken over een rechtszaak. Hoewel dit in de grondwet staat, geld dit niet voor het territorium Puerto Rico. Ook oordeelde het hof onder Taft dat de rassensegregatie werd uitgebreid naar Chinese Amerikanen.
Latere jaren
Taft was enorm zwaar en woog aan het einde van zijn presidentschap zo'n 154 kilo. Hoewel hij na zijn presidentschap veel gewicht verloor, woog hij nog steeds meer dan 100 kg. Tijdens zijn carrière als opperrechter begon zijn gezondheid achteruit te gaan. Hoewel hij probeerde zijn gezondheid te verbeteren door meer te bewegen en elke dag 4,8 kilometer van zijn huis naar werk te lopen en weer terug, had hij nog steeds last van overgewicht. Taft zag verschillende diëtisten, maar verloor geen gewicht. Daarnaast kreeg hij ook last van dementie. Dit werd duidelijk toen hij president Herbert Hoover moest beëdigen en de speech niet goed kon onthouden. Taft stopte hierna als opperrechter, aangezien hij gezondheid te veel was achteruit gegaan.
Op 8 maart 1930 overleed Taft in zijn huis in Washington D.C. op 72-jarige leeftijd. Taft werd opgebaard in de koepel van het Capitool en werd op 11 maart begraven op Arlington National Cemetery in Virginia.
Nagedachtenis en monumenten
Imago
Taft wordt tegenwoordig gezien als een gemiddelde president. Zijn presidentschap is grotendeels vergeten, mede doordat hij tussen de bekende presidenten Theodore Roosevelt en Woodrow Wilson president was. Veel historici zijn van mening dat dit onterecht was. Taft heeft zich ingezet voor het opbreken van monopolies en geheime prijsafspraken tussen bedrijven. Toch was hij minder progressief dan zijn voorganger Roosevelt. Roosevelt viel Taft daardoor vaak aan, wat veel schade deed aan zijn reputatie. Taft heeft altijd gelooft dat de geschiedenis zijn presidentschap zou rechtzetten. Veel conservatieven, zelfs vandaag de dag nog, zien Taft als een van de beste presidenten. Veel historici geven ook lof voor Taft rechterlijke carrière en zijn positie als opperrechter.
Daarnaast Taft ook de eerste president die de Oval Office als zijn kantoor gebruikte.
Monumenten
Voor Taft zijn de volgende monumenten/vernoemingen opgericht:
- Het plaatsje Taft in de staat Montana.
- De Taft Bridge in Washington D.C.
- Verschillende scholen
- William Howard Taft National Historic Site in Cincinnati, Ohio
