Millard Fillmore
| Millard Fillmore | |
|---|---|
| |
| Millard Fillmore | |
| Geboren | 7 januari 1800 |
| Geboren te | Summerhill, New York |
| Overleden | 8 maart 1874 |
| Overleden te | Buffalo, New York |
| Gehuwd met | Abigail Fillmore en later Caroline Fillmore |
| Partij | Whig Partij |
| Religie | Unitarisme |
| Functie | 13e president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 9 juli 1850 |
| Aftreden | 4 maart 1853 |
| Voorganger | Zachary Taylor |
| Opvolger | Franklin Pierce |
| Functie(s) | |
| 13e president van de Verenigde Staten 12e vicepresident van de Verenigde Staten Afgevaardigde voor New York | |
Portaal  Politiek
| |
Millard Fillmore (Cayuga county, New York, Verenigde Staten, 7 januari 1800 - New York City, New York, 8 maart 1874), was tussen 1850 en 1853 de dertiende president van Amerika. Fillmore was de laatste president namens de Whig Party.
Fillmore had al voor zijn presidentschap politieke ervaring; hij was afgevaardigde voor staat New York. In 1849 werd hij vicepresident onder Zachary Taylor. President Taylor overleed echter al na 16 maanden, waarna Fillmore president werd. Fillmore werd direct geconfronteerd met een probleem; in de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog hadden de Verenigde Staten veel gebied gewonnen. De vraag was of dit slavenstaten of vrije staten moesten worden. Ook wilde Californië, das precies op de scheidingslijn tussen slavenstaten en vrije staten lag toetreden. Fillmore breidde de ideeën van Taylor uit om dit probleem op te lossen en kwam met de compromis van 1850. Ook tekende hij een wet dat ontsnapte slaven naar hun eigenaar teruggebracht moesten worden. Fillmore wordt vanwege zijn zwakte vaak gezien als de minst gedenkwaardige president. Desondanks wist de president wel een oorlog met Mexico te voorkomen.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Millard Fillmore werd geboren op 7 januari 1800 in een blokhut in Moravia in het noorden van de staat New York. Hij was de zoon van Phoebe Millard en Nathaniel Fillmore. Het gezin had acht kinderen, waarvan Millard het tweede kind was. Het gezin was eerder vanuit Vermont verhuist naar New York. Gedurende zijn jeugd had Millard Fillmore te maken met bittere armoede. Dit betekende dat hij ook hard moest werken en niet naar school kon. Zijn vader zorgde ervoor dat Fillmore op 14-jarige leeftijd het ambacht van kleermaken leerde. Zo wilde hij voorkomen dat zijn zoon moest dienen in de Oorlog van 1812. Millard was hier niet blij mee en verliet de baan. Zijn vader zorgde echter voor een nieuwe baan bij een andere kleermaker. Ondertussen ging Millard vaak naar de plaatselijke bibliotheek om kennis op te doen. In 1819 wist hij onderwijs te krijgen en ontmoette zijn latere vrouw Abigail Fillmore.
Fillmore zorgde dat hij rechten kon gaan studeren. Ondertussen gaf hij les om zijn studie te bekostigen. Fillmore verdiende echter weinig aan zijn baan als advocaat. Ondertussen verdiende hij bij door les te geven op de plaatselijke basisschool. In 1826 trouwde hij met zijn vrouw. Het gezin kreeg twee kinderen:
- Millard Powers Fillmore (1828–1889)
- Mary Abigail Fillmore (1832–1854)
Politiek in New York
Fillmore's familie was al langere tijd actief binnen de politiek. Millard zelf raakte ook geïnteresseerd en hij werd lid van de Anti-Masonic Party. Dit was een politieke partij die tegen president Andrew Jackson was, die namens de Democratische Partij president geworden was. Fillmore zelf was een fan van John Quincy Adams, de voorganger van Jackson. In zijn woonplaats East Aurora was hij een bekend persoon. Tussen 1829 en 1831 wist hij lid van het Huis van Afgevaardigden van New York te worden. Fillmore was vrij consequent als afgevaardigde. Hij zorgde ervoor dat men tijdens rechtszaken ook een niet-religieuze eed kon afleggen en dat de gevangenisstraf voor geldschulden werd afgeschaft. Ondertussen zette hij in Buffalo City een advocatenkantoor op en besloot zich niet herkiesbaar te stellen voor de verkiezingen van 1831.
Ook was Fillmore succesvol als advocaat. Door de komst van het Eriekanaal breidde Buffalo zich snel uit. Langzamerhand was Fillmore een bekend persoon in de gehele staat New York. Fillmore hielp met het stichten van de plaatselijke middelbare school en was actief binnen het leger van de staat New York.
Afgevaardigde
In 1832 wist Fillmore lid te worden van het Huis van Afgevaardigden. Datzelfde jaar vonden er presidentsverkiezingen plaats, die met gemak door Andrew Jackson gewonnen werden. Fillmore had echter kandidaat William Wirt gesteund, maar deze wist enkel de staat Vermont te winnen. Fillmore en Wirt besloten daarop samen met andere tegenstanders van Jackson een nieuwe partij te stichten, de Whig Party. De Whigs waren oorspronkelijk de tegenstanders van Jackson, maar werden later een partij die zich meer bezighield met infrastructuur en de economie. Fillmore wilde dat het Eriekanaal en de haven van Buffalo uitgebreid werden. Ook wilde hij dat de staatsschuld niet afgelost werd. Dit laatste werd echter wel door Jackson gedaan en leidde tot een grote economische crisis. In 1834 verdween Fillmore uit het Huis van Afgevaardigden, maar keerde in 1836 weer terug. Toen werd Martin Van Buren tot president verkozen.
Van Buren wist de economische crisis niet op te lossen en zijn populariteit daalde. Ondertussen werden Fillmore en zijn partij steeds populairder. Voor de verkiezingen van 1840 stelden de Whigs William Henry Harrison als hun kandidaat. Fillmore was niet bij deze beslissing aanwezig, maar was toch blij met de keuze. Harrison won de verkiezingen, maar overleed al na één maand. Zijn vicepresident John Tyler nam het presidentschap daardoor over. Tussen Tyler en de Whigs ontstonden veel spanningen en Tyler werd zelfs uit de partij gezet. Mede hierdoor verloren de Whigs de verkiezingen van 1844 aan James K. Polk. Polk zorgde met zijn Mexicaans-Amerikaanse Oorlog dat de Verenigde Staten een heel stuk naar het westen werden uitgebreid. Fillmore was tegen deze uitbreiding. Eerder was hij al tegen de opname van Texas als Amerikaanse staat, aangezien Texas grondgebied van Mexico was. Fillmore groeide uit tot een landelijk bekend persoon.
Vicepresidentschap
Voor de verkiezingen van 1848 stelden de Whigs Zachary Taylor als hun kandidaat. Taylor koos Fillmore als zijn running mate. Fillmore werd gekozen vanwege zijn ervaring. Zachary Taylor had zich namelijk pas een paar maanden voor de verkiezingen in de politiek verdiept. Ook was hij een onafhankelijke stemmer. Fillmore moest ervoor zorgen dat Taylor de partijstandpunten naleefde. Taylor zou de verkiezingen winnen en Fillmore werd zijn vicepresident. Fillmore was veel invloed beloofd, maar uiteindelijk bleek dit niet zo te zijn. Fillmore was hierdoor erg teleurgesteld en hield zich meer bezig met het Smithsonian Institution. Fillmore kreeg een belangrijke rol toen Taylor pleitte voor de opname van Californië als nieuwe staat. Californië zou een vrije staat worden, wat betekende dat de slavernij verboden was. Veel zuidelijke politici waren verbaasd dat de president de uitbreiding van de slavernij niet steunde, aangezien Taylor zelf een slavenhouder was.
Hierdoor ontstonden spanningen tussen noordelijke en zuidelijke staten over de slavernij. In het noorden wilde men niet dat de slavernij werd uitgebreid, terwijl het zuiden dit wel wilde. Fillmore was tegen de slavernij en wist steun te werven in New York voor een compromis. Taylor en Fillmore werkten aan de zogeheten compromis van 1850. Taylor zelf heeft deze compromis nooit afgemaakt, aangezien hij overleed tijdens zijn presidentschap.
Presidentschap
.jpg)
Na het overlijden van Taylor werd Fillmore president. Fillmore zorgde uiteindelijk ervoor dat de compromis van 1850 werd ingevoerd. Deze deal betekende dat Californië als vrije staat werd opgenomen en de slavernij in Washington D.C. werd afgeschaft. Daarentegen mocht iedere nieuwe staat op basis van volkssoevereiniteit beslissen of het de slavernij toestond of niet. Ook werd de Fugitive Slave Act opgenomen in de compromis, wat betekende dat gevluchte slaven moesten worden teruggebracht naar hun eigenaar. Ook werd Texas qua grondgebied verkleind. In ruil daarvoor kreeg de staat geld om zijn staatsschuld af te lossen. Deze compromis moest ervoor zorgen dat de spanningen weer daalden, maar nog geen 11 jaar later zou de Amerikaanse Burgeroorlog uitbreken.
Fillmore was een voorstander van het uitbreiden en verbeteren van infrastructuur. Zo zorgde hij ervoor dat er een spoorweg tussen Chicago en New York City werd gebouwd. Ook kwamen er een spoorlijn tussen Chicago en Alabama en kanaal door Michigan. Fillmore gaf vaak toespraken langs spoorwegen en bezocht spoorwegen in Engeland met zijn kabinetsleden. Fillmore's grote droom was de bouw van een spoorweg tussen het westen en het oosten van de Verenigde Staten. Hoewel Fillmore hiervoor voorstellen deed, werd dit pas veel later uitgevoerd. Fillmore wilde daarnaast de buitenlandse handel vertrekken, vooral die met Azië. Fillmore was erg geïnteresseerd in Japan, maar Japan was voor buitenlanders (met uitzondering van Nederland en China) gesloten. Fillmore stuurde daarom het Amerikaanse leger naar Japan. Japan zou enkele maanden na Fillmore's presidentschap eindelijk opengaan voor de buitenwereld. Fillmore wilde niet Cuba of Hawaï veroveren. Fillmore wilde zich verkiesbaar stellen voor de verkiezingen van 1852, maar zijn eigen partij wilde dit niet. De Whigs kozen Winfield Scott als hun kandidaat, maar verloren van de Democraat Franklin Pierce.
Latere leven
Fillmore keerde na zijn presidentschap terug naar huis en pakte zijn oude baan weer terug. Fillmore is hierdoor de eerste president die niets heeft verdiend aan het presidentschap. Na zijn presidentschap maakte hij een rondreis door de Zuidelijke Staten. Zijn vrouw Abigail werd verkouden tijdens de beëdiging van Franklin Pierce. Deze verkoudheid werd pheumonia en zij overleed op 30 maart 1853. Op 26 juli 1854 liep zijn dochter Mary cholera op en overleed ook. Na de Kansas-Nebraska Act besloot Fillmore zich niet meer de politiek te bemoeien. Zijn eigen partij was voorstander van de wet, maar veel leden van de partij richtten een nieuwe partij op, de Republikeinse Partij. In plaats van de politiek zette Fillmore zich in voor een verbetering van de behandeling van immigranten. Toentertijd was een veel discriminatie tegenover immigranten, voornamelijk katholieken. Fillmore maakte in 1855 door het Midden-Oosten en Europa. Hier ontmoette hij koningin Victoria en paus Pius IX.
In 1856 deed Fillmore namens de Know Nothing Party mee aan de presidentsverkiezingen. Fillmore werd derde en wist enkel de staat Maryland te winnen. Hiermee eindigde Fillmore's politieke carrière. Tijdens de verkiezingen van 1860 steunde Fillmore Stephen Douglass, hoewel Abraham Lincoln de verkiezingen won. Fillmore sprak zich niet uit tegen het uittreden van Zuidelijke Staten tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, aangezien hij vond dat hij geen invloed daarop had. Fillmore wilde dat Lincoln de vrede tekende met het zuiden. Tijdens de verkiezingen van 1864 steunde hij George B. McClellan, die van Lincoln verloor. Fillmore kreeg enorm veel kritiek en werd zelfs als landverrader gezien. Na de oorlog sprak Fillmore zijn steun uit voor de maatregelen die Andrew Johnson nam. In februari 1874 kreeg Fillmore een beroerte. Op 8 maart 1874 overleed hij toen hij een tweede beroerte kreeg op 74-jarige leeftijd.
Imago en nagedachtenis
Reputatie
Millard Fillmore wordt tegenwoordig vaak als een gemiddelde president gezien. Fillmore's naam staat dan ook voor een middelmatige president, die vergeten is en niet consequent was. Fillmore's grootste succes was de compromis van 1850, waarvoor de onderhandelingen onder zijn voorganger waren begonnen. Destijds werd dit gezien als een goede oplossing, die oorlog moest voorkomen. 11 jaar na de compromis brak echter de Amerikaanse Burgeroorlog uit. De compromis zorgde er namelijk alleen voor dat de spanningen toenamen. Veel historici zien Fillmore wel als een president die wetten uitvoerde, zelfs tegen zijn zin. Hoewel hij het oneens was met de Slave Fugitive Act, voerde hij deze als president toch uit. President Harry S. Truman noemde hem een zwakke leider, aangezien hij niet opkwam voor zijn eigen idealen. Ook vinden veel historici dat Fillmore veel deed om de relatie met andere landen, zoals Portugal, Spanje, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, te verbeteren.
Monumenten
De volgende monumenten zijn opgericht ter ere van Millard Fillmore:
- Fillmore House in New York, een museum over de president.
- Een standbeeld in Buffalo City, New York.
- Een grafmonument in Forest Lawn Cemetery, Buffalo.
