Richard Nixon
| Richard Nixon | |
|---|---|
| |
| Richard Nixon | |
| Naam voluit | Richard Milhous Nixon |
| Geboren | 9 januari 1913 |
| Geboren te | Yorba Linda, Californië |
| Overleden | 22 april 1994 |
| Overleden te | New York City, New York |
| Gehuwd met | Pat Nixon |
| Partij | Republikeinse Partij |
| Religie | Quaker |
| Functie | 37e president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 20 januari 1969 |
| Aftreden | 9 augustus 1974 |
| Voorganger | Lyndon B. Johnson |
| Opvolger | Gerald Ford |
| Functie(s) | |
| 37e president van de Verenigde Staten 36e vicepresident van de Verenigde Staten Senator voor Californië Afgevaardigde voor Californië | |
Portaal  Politiek
| |
Richard Nixon (Yorba Linda (Californië), 9 januari 1913 – New York City (New York), 22 april 1994) was de 37ste president van de Verenigde Staten. Nixon was de opvolger van Lyndon B. Johnson en werd zelf door Gerald Ford opgevolgd. Nixon was eerder vicepresident onder Dwight D. Eisenhower. Hij is de enige president in de Amerikaanse geschiedenis die is afgetreden.
Nixon wilde eerst Eisenhower opvolgen als president, maar verloor de verkiezingen van 1960 van John F. Kennedy. In 1968 wist hij de verkiezingen te winnen en president te worden en nog eens een tweede termijn in 1972 te winnen. Het presidentschap van Nixon stond in het teken van de Vietnamoorlog, waar hij een einde aan maakte. Ook wist hij de relatie met de Sovjet-Unie te ontspannen en ging banden aan met de Volksrepubliek China. Nixon heeft daarnaast ook veel wetten gemaakt voor het beschermen van natuurgebieden en bedreigde diersoorten. Onder zijn presidentschap vonden de eerste maanlanding door Apollo 11 en de strijd tegen drugs plaats. In 1973 kwam het Watergateschandaal uit, waarbij Nixon achter een inbraak in het hoofdkantoor van de Democratische Partij zat om te zorgen dat hij werd herkozen. Dit schandaal zorgde ervoor dat Nixon uiteindelijk aftrad.
Na zijn aftreden werd hij opgevolgd door zijn vicepresident Gerald Ford, die zijn presidentschap afmaakte en werd opgevolgd door Jimmy Carter.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Nixon werd geboren op 9 januari 1913 in het plaatsje Yorba Linda in Californië. Hij was de zoon van Francis en Hannah Nixon. Via zijn moeder is hij verre afstammeling van Thomas Cornell, een Engelse kolonist. Hierdoor was hij verre familie van Bill Gates en Jimmy Carter. Nixon had één oudere broer en drie jongere broers. De jongens waren allemaal naar Engelse koningen vernoemd. Richard was dan ook vernoemd naar de beroemde Engelse koning Richard Leeuwenhart. Nixon groeide op op de boerderij van zijn vader, die citroen kweekte. De familie was erg arm en Nixon had het hierdoor ook vrij zwaar. In 1922 moest zijn familie de boerderij opgeven en verhuisde naar Whittier in dezelfde staat. Hier opende zijn vader een tankstation met een winkel. In 1925 overleed een van de jongere broers van Nixon. Kort hierna werkt er een plekje in de longen van Nixon gevonden. De angst bestond dat hij tuberculose had, maar uiteindelijk bleek dit littekenweefsel te zijn (dat an sich niet schadelijk is). Zijn oudere broer zou een paar jaar later overlijden aan tuberculose.
Op school haalde Nixon goede cijfers. Hij speelde daarnaast voetbal en was goed in debatteren. Hoewel hij weinig voetbalwedstrijden speelde, wist hij wel voor zijn school prijzen voor debatten binnen te halen. Hiernaast hielp hij zijn vader ook nog eens met het bezorgen van groentes en het wassen van de auto. Hierdoor stond hij vaak om 4 uur 's ochtends op en deed dit alles voordat hij naar school ging. Nixon gaf hierdoor uiteindelijk voetbal op, toen zijn broer en moeder ziek werden. Nixon wist af te studeren en kreeg een studie aangeboden aan Harvard. Echter, Nixon kon het huis niet verlaten en was nodig in de winkel. Hierdoor volgde hij een opleiding in Whittier, die betaald werd door zijn oma. Naast zijn studie en werk deed hij nog aan basketbal en debatteren. Hierdoor stond hij bekend als harde werker. In 1933 verloofde Nixon zich op 20-jarige leeftijd met de dochter van een politiechef. Drie jaar later gingen ze echter weer uit elkaar. In 1934 studeerde Nixon af in geschiedenis en kreeg een studie aan Duke University aangeboden. Nixon nam deze aan en ging rechten studeren. In 1937 studeerde hij af.
Vroege carrière en huwelijk
Na zijn afstuderen wilde Nixon eerst werken voor de FBI. Hoewel hij een brief had gestuurd, kreeg hij geen reactie. Later leerde hij dat hij aangenomen was, maar uiteindelijk niet gekozen werd door bezuinigingen. Nixon ging hierdoor werken als voor een notarissenbureau in Californië en handelde vooral zaken rondom erfenissen en bedrijven af. Hij werkte eerst in Whittier en opende later zijn eigen bureau in La Habra.
Tijdens een toneelvoorstelling ontmoette hij Pat Ryan, op wie hij meteen verliefd werd. Pat wees Nixon verschillende keren af, maar besloot uiteindelijk hem te daten in 1938. Na twee jaar besloten te trouwen. Hierna gingen ze op huwelijksreis naar Mexico en gingen wonen Whittier. Het paar kreeg twee dochters:
- Tricia
- Julie
In het leger
In januari 1942 verhuisde het gezin naar Washington D.C. Nixon ging voor de overheid werken. Volgens Nixon zou dit met de aanval op Pearl Harbor te maken hebben, maar eigenlijk wilde Nixon een goed betaalde baan. Het gezin had namelijk te maken met armoede. Na vier maanden in Washington D.C. ging hij de marine in. In principe kwam Nixon niet in aanmerking voor de dienstplicht, vanwege zijn geloof en omdat hij bij de overheid werkte. Dit betekende dat hij niet verplicht was in het leger te dienen, maar besloot dit toch te doen. Nixon werd hierdoor naar de eilanden bij Indonesië gestuurd.
Hij uiteindelijk gepromoot tot luitenant-commendant in 1945 en stopte in 1946 met actief te dienen in de marine. Pas in 1966 stapte hij definitief uit het leger en was daardoor ook geen reserve meer.
In de politiek
Nixon wist in 1945 een zetel te vinden in het Huis van afgevaardigden van Californië. Na twee jaar maakte hij de overstap naar het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Nixon zou snel een van de bekendste politici in de Verenigde Staten worden. Nixon was lid van het zogeheten House Un-American Activities Committee. Dit is was een comité dat onderzoek deed naar burgers die banden hadden met fascistische of communistische landen. Op deze manier wilde men spionnen ontdekken. Dit comité was onderdeel van het McCarthyisme, de jacht op communisten. Nixon werkte ook mee aan de wet, die de Amerikaanse communistische partij verplichtte een lijst van leden bij te houden. Op deze manier kreeg men meer toezicht op de communisten. Nixon werd een van de bekendste vertegenwoordigers van McCarthyisme.
In 1950 wist hij senator te worden voor Californië. Nixon bleef zich inzetten voor de strijd tegen communisme in de Senaat samen met senator Joseph McCarthy. Daarnaast zette hij zich om van Alaska en Hawaï staten te maken, hulp aan India en Joegoslavië en leverde kritiek op president Harry S. Truman voor de Korea-oorlog.
Vicepresidentschap 1953-1961
Nadat Dwight D. Eisenhower president werd, werd Nixon zijn vicepresident. Nixon werd gekozen, aangezien hij populair was in Californië (de grootste staat van het land) en omdat hij fel tegen communisme was. Tijdens de campagne werd Nixon beschuldigt van corruptie, hoewel dit niet waar was. Nixon verdedigde zichzelf op live-tv. Dit was effectief. Als vicepresident kreeg Nixon meer taken dan zijn voorgangers. Zou was hij aanwezig bij bijna alle vergaderingen van de regering en de nationale veiligheidsraad. Ook bracht hij veel buitenlandse bezoeken. Toen Eisenhower een hartaanval kreeg nam Nixon zijn taken voor zes weken over. Later werd het 25e amendement aangenomen, dat officieel vastlegde dat de vicepresident de taken van de president tijdelijk kon overnemen wanneer deze ziek werd, werd geopereerd of niet in staat was het land te besturen. Dit werd later gebruikt tijdens de operaties die Eisenhower onderging. Toen voerde Nixon tijdelijk de taken van Eisenhower uit.
Tijdens een tour door Zuid-Amerika in 1958 werd de auto waarin Nixon en zijn vrouw zaten aangevallen door anti-Amerikaanse demonstranten. Volgens Nixon waren de demonstranten deel van een communistisch complot. In 1959 ging Nixon naar de Sovjet-Unie waar hij Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov ontmoette bij de opening van de American National Convention. Op deze beurs waren luxe Amerikaanse keukens aanwezig. De twee mannen hebben vervolgens gedebatteerd over wat beter was, de Amerikaanse keuken of de Sovjet-keuken. Dit kwam neer op een debat over kapitalisme en communisme.
Verkiezingen van 1960 en nasleep
Na twee termijnen kon Eisenhower zich niet meer verkiesbaar stellen. Vervolgens nomineerde de Republikeinse Partij Nixon als presidentskandidaat voor de verkiezingen van 1960. Nixon koos Henry Cabot Lodge Jr. als zijn running mate. Hij na het op tegen de Democratische presidentskandidaat John F. Kennedy. Nixon dacht de verkiezingen makkelijk te kunnen winnen. Hij wilde namelijk meevaren op het succes van Eisenhowers presidentschap en beloofde zijn beleid voort te zetten. Aan het einde van Eisenhowers presidentschap ontstonden er echter protesten over de rassensegregatie in de Verenigde Staten. Daarnaast was er ook een jongere generatie, die een nieuw iemand wilde. Nixon en Kennedy debatteerden met elkaar en voor het eerst werden deze presidentsdebatten op televisie uitgezonden. Toentertijd was het noodzakelijk om make-up op te doen, vanwege de belichting. Kennedy verbleef echter in het zuiden van de Verenigde Staten en had hierdoor een bruinere huid gekregen door de zon. Hierdoor had hij geen make-up nodig. Nixon wilde hierdoor ook geen make-up. Het resultaat was dat Nixon er erg ziekelijk uitzag op televisie. Daarnaast kwam hij niet goed uit zijn woorden. Kennedy deed het een stuk beter in het debat.
Waarschijnlijk heeft dit meegespeeld tijdens de verkiezingen. Kennedy won de verkiezingen met een klein verschil; Kennedy had 303 kiesmannen terwijl Nixon er 219 had. Als je kijkt naar de popular vote won Kennedy met slechts 0,2% verschil. Nixon verklaarde dat de verkiezingen in Texas en Illinois gefraudeerd waren. Dit leidde tot veel controverse of de verkiezingen wel eerlijk waren verlopen. Nixon gaf dit uiteindelijk op en keerde terug naar Californië. Kennedy werd beëdigd tot president. Na zijn vicepresidentschap schreef Nixon een biografie over zijn periode als vicepresident. In 1962 probeerde hij gouverneur van Californië te worden, maar verloor van Pat Brown. Hierna maakte hij een reis door Europa met zijn familie. In 1964 besloot hij om zich niet verkiesbaar te stellen. Na de dood van Kennedy geloofde hij dat het enorm moeilijk zou worden om van Lyndon B. Johnson te winnen. Nixon had gelijk, aangezien de Democraten met grote meerderheid wonnen. Doordat hij zich niet verkiesbaar had gesteld, kreeg hij hiervan niet de schuld van de Republikeinen. Nixon ging zich vervolgens meer focussen op zijn carrière.
Verkiezingen van 1968
In 1967 maakte Nixon bekend dat hij zich weer verkiesbaar ging stellen voor de presidentsverkiezingen van 1968. Nixon wilde een tweede poging doen e werd gesteund door zijn familie. De Vietnamoorlog had ervoor gezorgd dat de Democraten onpopulair waren geworden. Hierdoor geloofde Nixon dat de Republikeinen een goede kans hadden om te winnen. Door de onpopulariteit van de Democraten trok Lyndon B. Johnson zich terug als presidentskandidaat. Even leek het erop dat Robert F. Kennedy (de broer vn John F. Kennedy) presidentskandidaat zou worden, maar hij werd vermoord kort voordat de Democraten een kandidaat konden kiezen. Hierdoor waren de Democraten ook nog eens verdeeld. Uiteindelijk Johnsons vicepresident Hubert Humphrey kandidaat bij de Democraten, die niet erg populair was. Nixon werd uiteindelijk gekozen als de Republikeinse kandidaat. Nixon won hierdoor van andere Republikeinen die zich verkiesbaar hadden gesteld, zoals Ronald Reagan en Nelson Rockefeller. Nixon koos Spiro Agnew als zijn running mate.
De verkiezingen gingen gepaard met protesten tegen de Vietnamoorlog. Ook waren er hippies aanwezig bij deze protesten, waar veel Amerikanen tegen waren. Nixon was aan de ene kant conservatief en trok deze groep Amerikanen aan. Aan de andere stelde hij ook de demonstranten te vrede, aangezien hij beloofde de Vietnamoorlog te beëindigen. Nixon wilde vrede sluiten en zorgen voor vrede rondom de Grote Oceaan. Daarnaast werkte ook mee dat de Zuidelijke Democraten een andere kandidaat kozen, namelijk George Wallace. Nixon behaalde 301 van de 538 kiesmannen en 32 van de 50 staten. Nixon werd hierdoor de nieuwe president.
Presidentschap
Eerste termijn 1969-1973
Nixon werd beëdigd op 20 januari 1969. Nixon beleid staat bekend als New Federalism. Nixon was een gematigde Republikein, die ook Democratische standpunten had. Nixon breidde de maatregelen van Lyndon B. Johnson om armoede tegen te gaan uit. Zo zorgde hij ervoor dat meer Amerikanen in aanmerking kwamen voor voedselbonnen. Het belangrijkste dat Nixon wilde tegengaan was inflatie. Door de plannen van Johnson waren de uitgaven van de Amerikaanse overheid enorm gestegen. Werkeloosheid was nog steeds erg laag, maar aan de economische groei leek een einde te komen. Nixon koppelde de Amerikaanse dollar los van het systeem van Bretton Woods. Dit systeem zorgde ervoor dat de Amerikaanse dollar verbonden was met de goudstandaard en bijna iedere andere munteenheid met de Amerikaanse dollar. Doordat Nixon dit loskoppelde werden alle munteenheden zwevend, zoals vandaag de dag nog steeds het geval was. Ook kon je dollars niet meer direct inleveren voor goud. Nixon creëerde hierdoor een economische shock, die de Nixon shock genoemd wordt. Om te bezuinigen hief Nixon het ministerie van post op. In plaats hiervan kwam er een nationaal postbedrijf, de United States Postal Service, dat door de overheid werd gerund. Aan de andere kant gaf hij ook meer uit aan de bestrijding van armoede, voornamelijk kinderarmoede. Ook kreeg meer Amerikanen recht op een zorgverzekering en kwam er meer aandacht voor mentale gezondheid en kankeronderzoek.
Het presidentschap van Nixon staat ook bekend om de grote sprongen op het gebied van natuurbescherming. Nixon woonde in in 1970 de eerste Dag van de Aarde bij. Tijdens zijn presidentschap tekende hij verschillende wetten voor het beschermen van de natuur. Hij creëerde een lijst van beschermde diersoorten en er kwamen wetten om lucht- en watervervuiling tegen te gaan. Nixon maakte hiervoor de Environmental Protection Agency (EPA), een overheidsorgaan dat milieuvervuiling tegengaat. Nixon wilde ook het gebruik van drugs tegengaan, waardoor de zogeheten war on Drugs begon. Er kwam meer aandacht voor drugs in het onderwijs en meer geld voor afkickcentra. Ook werd er meer gecontroleerd op drugs en werden straffen voor drugbezit verhoogd. Wiet werd ook als drug gezien, waardoor Nixon zich ook tegen de hippiecultuur richtte. Nixon was op het gebied van de mensenrechten voor emancipatie van Afro- en blanke Amerikanen, maar in het zuiden was hier tegen. Op de manier hoopte hij stemmen te winnen in 1972 in de zuidelijke staten (de Southern Strategy). Nixon was een voorstander van het zogeheten Equal Rights Amendement. Dit moest grondwettelijk verankeren dat mannen en vrouwen gelijk zijn, maar kwam er nooit. Nixon verhoogde ook het aantal vrouwen met een plekje in zijn regering. Onder Nixon werd de kiesleeftijd verlaagd naar 18 jaar.
Nixon maakte op buitenlands gebied een einde aan de Vietnamoorlog. Hoewel Nixon vrede wilde tussen Noord- en Zuid-Vietnam, viel het communistische Noord-Vietnam uiteindelijk het zuiden binnen. Nixon kreeg kritiek, omdat hij het zuiden aan zijn lot over liet. Overheidsdocumenten over de Vietnamoorlog werden later gelekt via de Pentagon Papers. Nixon verklaarde hieraan niet schuldig te zijn, aangezien dit onder zijn voorganger gebeurd was. Wel zorgde dit voor veel schade aan de populariteit van Nixon als president. Na de Vietnamoorlog erkende Nixon de Volksrepubliek China als "het echte China". Voorheen erkenden de Verenigde Staten Taiwan als het "echte China". Nixon verbeterde hierdoor de banden met de volksrepubliek China. Op deze manier wilde hij China weglokken van de Sovjet-Unie. In 1973 gaf Nixon het bevel om een staatsgreep te starten tegen de Chileense president Salvador Allende. Allende was een marxist, die de mijnindustrie wilde nationaliseren. Uit angst voor het communisme steunde Nixon Augusto Pinochet. Pinochet kreeg de macht en zou tussen 1973 en 1990 het land als dictator besturen. Allende kwam bij de staatsgreep om het leven. Nixon verbeterde de banden met de Sovjet-Unie en bereikte verdragen om wapens tegen te gaan. Op 20 juli 1969 vond de maanlanding plaats, waarbij Neil Armstrong als eerste man een voet op de maan zette. Onder Nixon kwam de ruimtewedloop tot zijn hoogtepunt.
Tweede termijn 1973-1974
Onder Nixon begonnen het zuiden, dat lange tijd Democratisch had gestemd, meer Republikeins te worden. Veel Zuidelijke Democraten waren overgestapt naar de Republikeinse Partij. Nixon was echter erg onpopulair geworden en in de peilingen leek het erop dat hij de verkiezingen waarschijnlijk niet zou winnen. Toch kozen de Republikeinen Nixon als kandidaat voor de verkiezingen van 1972 als hun kandidaat. De Democraten wilden eerst Edmund Muskie kiezen. Muskie was een gematigde kandidaat. Tijdens een van de debatten tussen Nixon en Muskie leek het erop dat Nixon precies wist wat Muskie zou zeggen. Muskie raakte hierdoor in de war en de Democraten kozen daardoor George McCovern als hun kandidaat. McGovern was echter een stuk linkser als Muskie en werd door veel Democraten als te links gezien. Een deel van de gematigde Democraten besloot daarom op Nixon te stemmen. Tijdens de verkiezingen van 1972 wist Nixon hierdoor met grote meerderheid te winnen. Nixon won maar liefst 520 van de 538 kiesmannen. Enkel Washington D.C. en Massachusetts gingen naar McCovern. Dit wordt gezien als een van de grootste verkiezingsoverwinningen in de Amerikaanse geschiedenis gezien. Nixon kreeg hierdoor een tweede termijn.
Nixons vicepresident bleef aanvankelijk Spiro Agnew. Agnew moest echter op 10 oktober 1973 opstappen, omdat Agnew verdacht werd van omkoping en belastingontduiking. Nixon koos hierdoor vervolgens Gerald Ford als zijn nieuwe vicepresident. Hoewel dit al een schandaal was, bleef het hier niet mee...
Watergateschandaal
Zie Watergateschandaal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
In aanloop naar de verkiezingen van 1972 werd er ingebroken in het hoofdkantoor van de Democratische Partij. Dit hoofdkantoor zat in het Watergatecomplex, een kantoorgebouw in Washington D.C. Hij de inbraak waren er allerlei documenten gestolen, die betrekking hadden tot de verkiezingen. Eind 1972 werd de verhaal opgepikt door twee journalisten van The Washington Post. Zij kreeg informatie van een onbekende informant. Later werd bekendgemaakt dat dit Mark Felt was, de directeur van de FBI. De inbraak werd volgens hem gedaan in opdracht van Nixon. Nixon verklaarde onschuldig te zijn en dat het slechts geruchten waren. Toch ging het Amerikaans Congres dit onderzoeken en kwam er achter dat er videotapes waren opgenomen. Hoewel een gedeelte hiervan (per ongeluk) was gewist, was duidelijk dat Nixon de opdracht gaf voor de inbraak. Nixon verloor hierdoor enorm veel steun, maar verklaarde hier schuldig te zijn. Het Amerikaans Congres wilde zelfs een afzettingsprocedure tegen Nixon startte. Toen een journalist vroeg of hij corrupt was tijdens een persconferentie het Disney's Contemporary Resort in Walt Disney World Resort in Florida antwoordde hij met de beroemde worden:
|
I have earned every cent. And in all of my years of public life I have never obstructed justice ... People have got to know whether or not their President is a crook. Well, I am not a crook. I've earned everything I've got. |
|
Uiteindelijk begon het Amerikaans Congres voorbereidingen te maken voor de afzettingsprocedure. De tapes moesten vervolgens gegeven worden aan het Congres, waardoor er genoeg bewijzen waren om Nixon af te zetten. Nixons adviseurs deelden hem mee dat er genoeg afgevaardigden en senatoren vóór zijn afzetting zouden stemmen. Deze afzetting was nodig om Nixon te kunnen veroordelen. Presidenten zijn namelijk onschendbaar en kunnen daardoor niet veroordeeld worden. Kort voordat de afzettingsprocedure zou beginnen deed Nixon iets dat geen president voor hem had gedaan. Op 9 augustus 1974 gaf hij een televisiespeech waarin hij aankondigde op te stappen als president de volgende dag. Zijn vicepresident, Gerald Ford, zou zijn taken overnemen. Nixon verliet het Witte Huis de volgende dag, nadat hij zijn taken officieel had overgedragen aan Ford.
Latere leven
Maar waarom stapte Nixon eigenlijk op als hij toch afgezet zou worden? Nixon wilde voorkomen dat het Amerikaans Congres hun schuldig verklaarde. Door op te stappen kon de afzettingsprocedure niet doorgaan. Hoewel Nixon nu niet meer onschendbaar was, gaf de nieuwe president Ford hem een pardon. Hierdoor kon Nixon niet meer vervolgd worden. Ford gaf ook een pardon aan andere betrokkenen, die ook niet meer vervolgd konden worden. Volgens Ford was dit nodig om verder te gaan. Het Watergateschandaal zorgde voor veel schade in het vertrouwen van Amerikanen in de politiek. Nixon ging terug naar Californië en werd kort hierna ziek. Na een paar maanden keerde hij terug in het openbare leven en na 1975 ging het weer goed met Nixon. Nixon gaf in 1977 een interview voor de televisie. Dit interview leverde Nixon ook veel geld op. Een jaar later schreef hij een biografie over zijn leven. In de jaren 80 verbeterde het imago van Nixon en hij gaf zelfs advies aan Ronald Reagan. In 1990 opende hij zijn bibliotheek.
In 1994 overleed Nixon aan een beroerte op 81-jarige leeftijd. Zijn vrouw was een jaar eerder overleden. Nixon werd begraven in Yorba Linda te Californië.
Nagedachtenis en reputatie
Imago
Richard Nixons presidentschap wordt vaak enkel herinnert door het Watergateschandaal. Het Watergateschandaal (samen met de Pentagon Papers) zorgde ervoor dat veel Amerikanen minder vertrouwen kregen in de politiek. Vaak wordt het schandaal gezien als een dieptepunt. Nixons presidentschap wordt vaak alleen daarop afgerekend, maar onder Nixon gebeurde er nog meer. Nixon was verantwoordelijk voor veel wetten omtrent natuur- en milieubescherming, zorgde voor een uitbreiding van het Great Society-programma van zijn voorganger en maakte een einde aan de onpopulaire Vietnamoorlog. Nixons Southern Strategy wordt soms gezien als het begin van het Republikeins maken van de Zuidelijke Staten. Het zuidwesten van de Verenigde Staten was voorheen erg Democratisch, maar Nixon wist ze over te halen tot de Republikeinse Partij. Dit is later herhaald door andere Republikeinse presidentskandidaten herhaald en het zuidwesten gaat nu bijna altijd naar de Republikeinse Partij. Een gedeelte van de Democraten zag Nixon ook als gematigd persoon en Nixon had ook Democratische standpunten (zoals met sociale zekerheid). Het rechtse gedeelte van de Republikeinen zag hem echter als te gematigd, mede doordat hij de overheid uitbreidde. Zij stichtten uiteindelijk de Libertarische Partij. Daarnaast krijgt Nixons presidentschap vaak kritiek vanwege het aanhalen van de banden met de Volksrepubliek China en dat te erkennen als het "echte China" (i.p.v. Taiwan).
Voor het Watergateschandaal werd Nixon nog gezien als een redelijke president. Na het schandaal zakte zijn populariteit in en was er een mogelijkheid dat hij zou worden afgezet. Zover is het nooit gekomen, aangezien Nixon voor de afzettingsprocedure opstapte. Hoewel Nixon misdaden heeft gepleegd, kreeg hij een pardon van Gerald Ford waardoor hij niet veroordeeld kon worden. Het schandaal vernietigde Nixons imago en werd later ook gebruikt door zowel voor- als tegenstanders tijdens de afzettingsprocedures tegen Bill Clinton en Donald Trump. Het schandaal verminderde de macht van de president, wat pas na de aanslagen op 11 september 2001 hersteld werd.
Monumenten en vernoemingen
- De Richard Nixon Foundation
- Richard Nixon Presidential Library and Museum in Yorba Linda, Californië
Daarnaast zijn nog veel films gemaakt over het leven van Nixon, die zich vaak richten op het Watergateschandaal. Voorbeelden zijn All the President's Man (1976), The Final Days (1989), Nixon (1995) en Elvis & Nixon (2016). In de televisieserie Futurama, dat zich afspeelt in de verre toekomst, is Nixon president van de "Verenigde Staten van de Wereld". Net als andere voormalige presidenten (en andere historische figuren) heeft Nixon enkel zijn hoofd nog (waardoor hij zich meer dan twee termijnen verkiesbaar kan stellen).
