James Knox Polk
| James Knox Polk | |
|---|---|
| |
| James Knox Polk | |
| Geboren | 2 november 1795 |
| Geboren te | Pineville, North Carolina |
| Overleden | 15 juni 1849 |
| Overleden te | Nashville, Tennessee |
| Gehuwd met | Sarah Polk |
| Partij | Democratische Partij |
| Religie | Presbyterianisme |
| Functie | 11e president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 4 maart 1845 |
| Aftreden | 4 maart 1849 |
| Voorganger | John Tyler |
| Opvolger | Zachary Taylor |
| Functie(s) | |
| 11e president van de Verenigde Staten 11e gouverneur van Tennessee 17e voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Lid van het Huis van Afgevaardigden voor Tennessee | |
Portaal  Politiek
| |
James Knox Polk (Mecklenburg county, North Carolina, Verenigde Staten, 2 november 1795 - Nashville, Tennessee, Verenigde Staten, 15 juni 1849), was tussen 1845 en 1849 de elfde president van Amerika. Hij was lid van de Democratische Partij. Polk wordt gezien als een van de meest consequente presidenten; hij maakte bijna al zijn standpunten waar.
Polk was gouverneur van de staat Tennessee. In 1849 werd hij verkozen tot president als opvolger van John Tyler. Polk beloofde slechts één termijn te dienen, dat hij ook deed. Onder Polk nam het grondgebied van de Verenigde Staten enorm toe. Hij annexeerde Texas, waarna hij de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog begon. De Amerikanen wonnen deze oorlog, waarna Polk het gebied tussen Texas en Californië aan de Verenigde Staten toevoegde. Samen met de Britten verdeelde hij het Oregon-territorium. Hierdoor reikten de Verenigde Staten helemaal tot aan de Grote Oceaan. Polk stond ook bekend als een hardwerkende president, die zelfs nog tot diep in de nacht in zijn werkkamer te vinden was.
Na zijn presidentschap leefde Polk slechts voor een korte tijd; hij overleed aan cholera slechts een paar maanden na zijn vertrek.
Levensloop
Jeugd
.jpg)
James Polk werd geboren op 2 november 1795 in een blokhut in Pineville, North Carolina. Polk kwam uit een familie van boeren en was oudste van 10 kinderen. Hij was de zoon van Samuel en Jane Polk. Zijn vader was een slavenhouder. De Polk-familie was van Schotse-Ierse komaf en leefde sinds de 17e eeuw in de Verenigde Staten. Zijn vader was een aanhanger van Thomas Jefferson, wat Polk later beïnvloedde. Polk had als kind een zwakke gezondheid, dat erg moeilijk was voor het gebied waarin zij woonden. Zijn vader nam James toen mee naar Philadelphia om een dokter te bezoeken. James had last van nierstenen. Vanwege de pijn moest de reis worden afgebroken en moest James onderweg geopereerd worden; iets dat succesvol was. James herstelde snel van de operatie en wilde studeren. Hierdoor ging hij naar Murfreesboro in Tennessee. In 1816 werd hij student aan de University of North Carolina at Chapel Hill, waar Polk in 1818 afstudeerde.
Polk ging vervolgens naar Nashville, Tennessee om rechten te studeren. In 1819 werd hij hier tot de Senaat van Tennessee verkozen.
Begin van zijn politieke carrière
In 1822 maakte Polk zich klaar om verkozen te worden tot het Huis van Afgevaardigden van de staat Tennessee. Ondertussen ontmoette hij ook zijn vrouw, Sarah Polk. De twee trouwden in 1824. Sarah hielp met James's speeches, aangezien Polk niet erg goed was met in het openbaar spreken. Polk werd gedurende deze periode een fan van Andrew Jackson, de generaal die de Slag bij New Orleans gewonnen had. Jackson raakte bevriend met Polk. Jackson deed in 1824 mee aan de presidentsverkiezingen. Hoewel Jackson het meest aantal stemmen had, behaalde hij niet meer dan de minderheid. Doordat presidentskandidaat Henry Clay zijn stemmen aan John Quincy Adams gaf, werd Adams president. Jackson vond dat de verkiezingen van hem gestolen waren. Polk deed in dezelfde tijd mee aan de verkiezingen voor het Huis van Afgevaardigden. Hoewel veel leden hem te jong vonden, werd Polk toch verkozen.
Polk werd de rechterhand van Jackson. Jackson won uiteindelijk de verkiezingen van 1828 en werd president. Polk was het eens met beleid van Jackson. Zo steunde hij Jacksons strijd tegen de banken. Polk steunde Jacksons opvolger, Martin Van Buren, al deed zijn thuisstaat dit niet. Van Burens presidentschap had te maken met een grote crisis, die hij niet kon oplossen. Polk besloot hierop terug te gaan naar Tennessee en werd in 1839 gouverneur namens de staat. In 1840 wilde Polk de nieuwe Democratische kandidaat worden, maar uiteindelijk werd Van Buren opnieuw gekozen. Van Buren verloor de verkiezingen van William Henry Harrison van de nieuwe Whig Party. Harrison overleed echter al na een maand en werd opgevolgd door John Tyler. Ondertussen kon Polk het niet voor elkaar krijgen om zijn plannen als gouverneur door te voeren.
Om met zijn politieke carrière verder te gaan wilde Polk vicepresident worden. Polk zag dit een als een pad naar het presidentschap. Het belangrijkste onderwerp in de politiek was de uitbreiding naar het westen. De Democraten wilden Texas opnemen als staat, maar veel Whigs wilden dit niet. Jackson wilde dat Polk de presidentskandidaat was. Polk zelf geloofde niet dat hij kon winnen. Jackson stelde dat Polk zich op de uitbreiding naar het westen moest richten. Hierdoor zou hij de benodigde stemmen in het zuiden en westen halen. Polk werd gekozen als kandidaat en wist de verkiezingen van 1844 te winnen van de Whig-kandidaat Henry Clay. Polk's campagne bestond uit vier beloftes:
- Er komt een onafhankelijk systeem dat het geld van de Amerikaanse overheid in de gaten had. Dit was er oorspronkelijk al, maar de Whig Party had het afgeschaft.
- De belastingen werden verlaagd.
- De Verenigde Staten zouden een gedeelte of alles van het Oregon-territorium in handen krijgen. Dit territorium was betwist met het Verenigd Koninkrijk en beide landen regeerden over het gebied.
- De Verenigde Staten zouden Californië en zijn havens van Mexico in handen krijgen.
Dit alles wilde Polk doen in één termijn, aangezien Polk ook beloofde geen tweede termijn als president te dienen.
Presidentschap
.jpg)
Op 4 maart 1845 werd Polk geïnstalleerd als president. Aangezien Polk net als zijn voorganger John Tyler voorstander van territoriale uitbreiding, had Tyler in zijn laatste dagen van zijn presidentschap een wet ondertekent om Texas in te nemen. Texas was officieel grondgebied van Mexico, maar was in feite een zelfstandig land. In Texas leefden dan ook voornamelijk Amerikanen en veel Texanen wilden dat Texas onderdeel van de Verenigde Staten werd. Het idee om Texas te annexeren was niet nieuw; al sinds het presidentschap van Andrew Jackson bestond dit idee. Men was echter bang voor een oorlog met Mexico. Polk begon met de annexatie van Texas en in december 1845 was Texas officieel een staat van de Verenigde Staten. Dit verslechterde de relatie met Mexico. Er ontstond oorlog toen er onduidelijkheid was over waar de grens tussen Texas en Mexico precies lag. De Verenigde Staten claimden dat dit de Rio Grande was, maar Mexico vond dat de grens meer naar het oosten lag bij de Nueces. Officieel was de grens ook de Nueces, maar de Verenigde Staten erkenden dit niet. Toen Mexico troepen zond naar het gebied tussen de Rio Grande en Nueces, zagen de Verenigde Staten dit als een aanval.
Dit leidde tot de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog. Aangezien het Mexicaanse leger ongeorganiseerd en verzwakt was, kon het Amerikaanse leger helemaal doordringen tot aan Mexico-Stad. Ondertussen werden Amerikaanse kolonisten naar Californië gestuurd om zich daar te vestigen. De Amerikaanse kolonisten zagen hun kans om een eigen staat te stichten, de Republiek Californië. Twee weken later werd Californië ingenomen door de Verenigde Staten samen met het grondgebied waar de staten Utah, Nevada, Colorado, New Mexico en Arizona nu liggen. Dit gebied stond bekend als Alta California. Doordat de Verenigde Staten de oorlog wisten te winnen werd dit gehele gebied veroverd. Deze verovering wordt de Mexican Cession genoemd. In principe kon Polk een groter deel van Mexico of zelfs heel Mexico innemen. Toch deed Polk dit niet, aangezien in de rest van Mexico haast geen Engelstaligen woonden.
Ondertussen onderhandelde Polk over het Oregon-territorium met de Britten. Het Oregon-territorium bestond grofweg uit de staten Oregon, Washington, Idaho, Montana en Wyoming en de Canadese provincies Brits-Columbia en Alberta. De Britten claimden dat gebied van hen was, aangezien George Vancouver en James Cook hier aan land kwamen. Sinds 1818 was besloten dat beide landen het gebied gezamenlijk bestuurden. Polk onderhandelden met de Britten en wist het gebied te verdelen. De grens tussen de Verenigde Staten en Canada werd doorgetrokken, maar de Britten mochten hun basis op Vancouvereiland houden. Alles onder de lijn werd aan de Verenigde Staten gegeven en alles boven de lijn behoorde tot Canada. Sommige Amerikanen waren kritisch op Polk, aangezien hij meer grondgebied had kunnen nemen. Toch was men blij, aangezien men geen oorlog met de Britten wilde (zeker niet na de Oorlog van 1812). Men was blij met de vreedzame oplossing.
Polk wist de belastingen te verlagen en een onafhankelijk systeem voor geldbeheer van de overheid te maken. Zijn gebiedsuitbreidingen zorgden ervoor dat de Verenigde Staten haast verdubbelden. Aan het einde van zijn presidentschap werd nog het verdrag van Guadalupe Hidalgo getekend met Mexico. Dit zorgde ervoor dat de Amerikanen het zuiden van de staat Arizona konden kopen. Polk wilde dit, aangezien hier genoeg vlak land was voor de aanleg van een spoorlijn. Polk hield een wet tegen voor de aanleg van bruggen en havens, aangezien hij vond dat dit aan de staten zelf was. Polk probeerde nog Cuba van de Spanjaarden te kopen, maar ondertussen groeide de kritiek. Veel mensen vonden dat Californië te ver weg lag om succesvol te zijn. Ook vond men het betalen voor gronduitbreiding het geld niet waard. Polk was ook vrij tevreden, aangezien al zijn beloftes waren uitgevoerd. Tijdens de rest van zijn presidentschap werkte Polk hard en ging vaak tot diep in de nacht door.
Overlijden
Tijdens zijn presidentschap ging Polks gezondheid hard achteruit. Hij verliet het Witte Huis dan ook uitgeput. Nadat hij Washington had verlaten ging naar Tennessee voor een tour door het zuiden. Polk had deze tour voor tevoren gepland en had een huis gekocht in Tennessee. Vanuit hier gingen hij en zijn vrouw naar het zuidwesten, waar ze met open armen werden ontvangen. Toen de twee Alabama bereikten kwam vast te staan dat Polk in contact was geweest met een passagier met cholera op een rivierboot. De twee gingen verder naar New Orleans, een stad waar cholera-uitbraken erg normaal waren. Polk maakte zich zorgen over zijn gezondheid en wilde de stad snel verlaten. Polk bleef echter, aangezien de mensen erg gastvrij waren. Het was hier dat Polk ziek begon te worden voor vier dagen. Een arts zei echter Polk geen cholera had en Polk plande een grote bijeenkomst in Nashville, Tennessee. Hierna ging het vrij goed met de president, maar in juni kreeg Polk opnieuw te maken met cholera. Polk overleed aan de gevolgen van de ziekte op 15 juni op 53-jarige leeftijd.
Polks lichaam werd begraven in begraafplaats van Nashville, maar hier moest het lichaam worden weggehaald. Polk was namelijk overleden door een infectieziekte. In 1850 werd zijn lichaam verplaatst naar de tombe op het terrein van huis. In 1893 werden de lichamen van James en Sarah Polk verplaatst naar een hun huidige rustplaats op het terrein van het Capitool van de staat Tennessee. In 2017 leek het erop dat Polks lichaam opnieuw verplaatst zou worden naar hun familiehuis in Columbia. In 2018 werd echter besloten dit plan voor onbepaalde tijd uit te stellen.
Reputatie en nagedachtenis
Imago
.jpg)
Polk wordt vaak de meest consequente president genoemd, aangezien hij al zijn beloftes vervulde. Polk beloofde om Texas te annexeren, de Verenigde Staten naar het westen uit te breiden en slechts één termijn president te blijven. Polk hield zich aan al deze afspraken. Polk was in zijn tijd onder Democraten erg populair. De Democratische Partij had hem gevraagd een tweede termijn als president te dienen, maar Polk weigerde dit. De Whig Party was minder blij met Polk. Na zijn dood raakte hij eigenlijk in de vergetelheid; het duurde tot 1922 voordat er een biografie van zijn leven werd gemaakt. President Harry S. Truman noemde Polk een geweldige president, aangezien hij zich aan zijn afspraken hield.
Hoewel Polk erg consequent was, hebben historici ook kritiek op hem. Vooral de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog wordt hem kwalijk genomen, aangezien deze makkelijk te voorkomen was. Hoewel de Verenigde Staten veel grondgebied erbij kregen, zorgde dit voor een conflict omtrent slavernij. Dit conflict zou uiteindelijk leiden tot de Amerikaanse Burgeroorlog.
Slavernij
James Polk was een slavenhouder. Op zijn landgoed hield hij zo'n 53 slaven tegen de tijd dat hij overleed. Deze meeste slaven kreeg Polk door erfenis. Polk zorgde dat hij zijn campagnes kon betalen door de verkoop van slaven. Polk zag slavernij als een manier om aan geld te komen na zijn presidentschap. Na zijn dood gaf Polk de slaven aan zijn vrouw. De slaven werden bevrijd toen president Abraham Lincoln verklaarde dat de slavernij verboden was. Net als Andrew Jackson zag Polk slavernij als een bijzaak. Volgens hem waren de economie en uitbreiding van de Verenigde Staten belangrijkere zaken. Gedurende zijn presidentschap en vooral daarna werd slavernij een steeds belangrijker en meer omstreden onderwerp. Polk wilde de slavernij uitbreiden over het nieuwe grondgebied van de Verenigde Staten, maar geloofde ook dat iedere staat mocht kiezen of het slavernij wel of niet toestond. Volgens Polk moest de slavernij buiten de politiek staan.
Vernoemingen en monumenten
De volgende zaken zijn naar James K. Polk vernoemd:
- Verschillende plaatsen met de naam Polk County.
- Polk Street in Chicago en in San Francisco.
- Polk City in Florida.
Polk heeft ook een standbeeld voor het parlementsgebouw van de staat North Carolina.
