Calvin Coolidge
| Calvin Coolidge | |
|---|---|
| |
| Calvin Coolidge | |
| Naam voluit | John Calvin Coolidge |
| Geboren | 4 juli 1872 |
| Geboren te | Plymouth, Vermont |
| Overleden | 5 januari 1933 |
| Overleden te | Northampton, Massachusetts |
| Gehuwd met | Grace Coolidge |
| Partij | Republikeinse Partij |
| Religie | Congregationalisme |
| Functie | 30e president van de Verenigde Staten |
| Aantreden | 2 augustus 1923 |
| Aftreden | 4 maart 1929 |
| Voorganger | Warren G. Harding |
| Opvolger | Herbert Hoover |
| Functie(s) | |
| 30e president van de Verenigde Staten 29e vicepresident van de Verenigde Staten 48e gouverneur van Massachusetts 46e luitenant-gouverneur van Massachusetts Burgemeester van Northampton | |
Portaal  Politiek
| |
John Calvin Coolidge (geboren te Plymouth in Vermont op 4 juli 1872 - gestorven te Northampton, Massachusetts op 5 januari 1933) was van 1923 tot 1929 de dertigste president van de Verenigde Staten. Coolidge was vicepresident onder Warren G. Harding. Toen hij onverwachts overleed volgde Coolidge hem op als president. Coolidges presidentschap stond in het teken van de Roaring Twenties, een periode van relatieve rijkdom in de Verenigde Staten. Hij was president namens de Republikeinse Partij.
Coolidge was voorheen gouverneur van Massachusetts en burgemeester van Northampton. Coolidge geloofde in een kleine overheid, die zich zo weinig mogelijk bemoeide met het bedrijfsleven. Coolidge geloofde dat op deze manier welvaart voor iedereen bereikt werd. Coolidge verlaagde ook de belastingen. Aan de andere kant was Coolidge erg voor gelijkheid. Onder Coolidge kregen alle inheemse volkeren de Amerikaanse nationaliteit. Ook maakte hij lynchen strafbaar. Coolidge werd in 1924 verkozen tot een tweede termijn. Op buitenlands gebied verleende hij geld aan Duitsland om de herstelbetalingen aan Frankrijk te betalen. Frankrijk kocht met dit geld weer Amerikaanse producten, waarmee Europa werd opgebouwd en de Amerikaanse economie groeide. Dit was het Dawesplan. Dit werkte tot dat de volledige markt instortte tijdens de beurskrach van 1929. Dit leidde tot een diepe economische crisis. Hoewel het Coolidges beleid was dat hiervoor zorgde, kreeg zijn opvolger Herbert Hoover de schuld ervan.
Levensloop
Jeugd en opleiding
Coolidge werd geboren op 4 juli 1872 in Phymouth North in de staat Vermont. Coolidge werd geboren op Independence Day, waarmee hij de enige president is die op deze dag geboren is. Hij was het oudste kind van John Calvin Coolidge Sn. en Victoria Josephine Moor. Coolidge was vernoemd naar zijn vader, maar om verwarring te voorkomen werd hij Calvin genoemd (zijn tweede naam). Zijn vader was een boer, winkelier en werkte voor de overheid. Ook diende hij in zowel het Huis van Afgevaardigden als de Senaat van Vermont. Toen Calvin Coolidge 12 jaar oud was, overleed zijn moeder aan de gevolgen van tuberculose en toen hij 18 jaar was overleed zijn jongere zus aan een blindedarmontsteking. Hij ging naar Black River Academy en later naar St. Johnsbury Academy. Coolidge stond bekend om zijn talent voor debatteren. Nadat hij afgestudeerd was verhuisde hij naar Northampton, waar hij rechten ging studeren. In 1897 werd Coolidge advocaat. Hij stond bekend als hardwerkend en loyaal.
In 1903 ontmoette Coolidge Grace Goodhue, met wie hij trouwde op 4 oktober 1905. Na hun huwelijk ging ze op reis naar Montreal. Samen kreeg het paar twee zonen:
- John (7 september 1906 – 31 mei 2000)
- Calvin Jr. (13 april 1908 – 7 juli 1924)
Coolidge stond bekend als een eenvoudige man en verhuurde ook zijn huis aan anderen.
In de politiek
De Republikeinse Partij was toentertijd de grootste partij in New England. In 1896 voerde Coolidge campagne voor de Republikeinse presidentskandidaat William McKinley. Coolidge werd vervolgens lid van het bestuur van de Republikeinse Partij van Northampton en verkozen tot de gemeenteraad. In 1906 werd hij verkozen tot het Huis van Afgevaardigden van de staat. Coolidge stond bekend als een progressieve Republikein en was voorstander van gelijke rechten voor vrouwen. Ook wilde hij dat senatoren direct werden gekozen. In 1911 werd hij verkozen tot senator van de staat. Ondertussen was er een breuk in de Republikeinse tussen Theodore Roosevelt en William Howard Taft. Roosevelt verliet de partij en begon een eigen partij. Hoewel Coolidge aanhanger was van Roosevelt, wilde hij de partij niet verlaten.
(Luitenant-)gouverneur van Massachusetts
Coolidge deed in 1915 samen met Samuel W. McCall mee aan de verkiezingen in Massachusetts. McCall wilde gouverneur van de staat worden, terwijl Coolidge luitenant-gouverneur (vicegouverneur) worden. Coolidge had veel support in het westen, terwijl McCall veel support had in het oosten. Hierdoor wisten de twee te winnen. De twee werden herkozen in 1916 en in 1917. Coolidge had een vrij makkelijk baan, aangezien de luitenant-gouverneur in Massachusetts weinig taken heeft. Zo was hij geen voorzitter van de Senaat, terwijl dit in andere staten wel het geval is. In 1918 deed Coolidge zelf mee aan de verkiezingen voor gouverneur van de staat. Hij was voorstander van vrouwenrechten, tegenstander van het verbod op alcohol en een lage staatsschuld. Ook was hij voorstander van de Eerste Wereldoorlog en moedigde Amerikanen in de staat aan om mee te vechten. Met een klein verschil won Coolidge de verkiezingen.
Als gouverneur kreeg Coolidge te maken met de staking van de politie van Boston. Door Coolidge's ingrijpen in de oorlog werd hij nationaal bekend. Zijn speeches werden ook de kranten gepubliceerd. Ook verwees Coolidge naar de Red Scare die aan de gang was. Door zijn ingrijpen werd Coolidge in 1919 herkozen. Onder Coolidge weerden wetten aan genomen in Massachusetts om de werkuren voor vrouwen en kinderen te verminderen.
Vicepresidentschap (1921-1923)
Coolidge was op dit moment zo'n bekend figuur dat men er vanuit ging dat hij presidentskandidaat voor de Republikeinen wilden worden. Coolidge stelde zich ook verkiesbaar, maar uiteindelijk kozen de Republikeinen Warren G. Harding als hun presidentskandidaat. Harding koos vervolgens Coolidge als zijn running mate. Tegen alle verwachtingen in won Harding de verkiezingen en werd president. Hierdoor werd Coolidge vicepresident. De rol van de vicepresident was toentertijd erg klein. Hierdoor had Coolidge weinig taken, maar werd wel door Harding uitgenodigd bij de vergaderingen van de regering. Coolidge maakte speeches door het gehele land. Coolidge was een man van weinig woorden en een apart gevoel voor humor. Hierdoor kreeg hij de bijnaam Silent Cal (Stille Roep). Het bekendste verhaal uit deze tijd is toen een persoon tijdens een diner tegen hem zei: Ik wet dat ik vandaag ervoor kan zorgen dat je meer dan twee woorden zegt. Hierop zei Coolidge Jij verliest.
Presidentschap
Eerste termijn (1923-1925)
President Harding overleed onverwachts in 1923, terwijl Coolidge in zijn huis in Vermont was. In dit huis was geen telefoonverbinding, waardoor iemand naar het huis gezonden moest worden. In het midden van de nacht werd Coolidge beëdigd tot president, waarna hij terug naar bed ging. De volgende dag ging hij terug naar Washington D.C. Vrijwel na de dood van Harding braken er allerlei corruptieschandalen uit. Hoewel Coolidge nooit aan corruptie had gedaan, hadden andere ministers dit wel gedaan. Coolidge was slim genoeg om de corruptie te verwijten aan Harding zelf om zo zijn eigen imago (en dat van de Republikeinen) te redden. Dit werkte en de onderzoeken naar corruptie in de regering van Harding waren pas na zijn dood afgerond.
Coolidge eerste termijn duurde slechts een paar maanden voordat er nieuwe verkiezingen waren. Coolidge maakte het werk van Harding af. Hij maakte een einde aan de stakingen in Pennsylvania, zorgde voor een strikter immigratiebeleid en zorgde voor een internationaal verdrag om een wapenwedloop te voorkomen. Ook liet hij belastingen verhogen om de staatsschuld af te lossen. Op 2 juni 1924 gaf Coolidge aan alle inheemse Amerikanen burgerschap. Deze wetten waren allemaal erg populair.
Tweede termijn (1925-1929)
Coolidge werd op het laatste moment gekozen tot de Republikeinse presidentskandidaat voor de verkiezingen van 1924. Coolidge won deze verkiezingen met gemak en verloor enkel Wisconsin en het zuidoosten. Charles Dawes werd zijn vicepresident. Dawes zorgde uiteindelijk voor het Dawesplan, een plan om Duitsland te helpen zijn herstelbetalingen te betalen. Dit zorgde voor meer stabiliteit in Duitsland. Kort na de verkiezingen overleed een van zijn zonen, wat een zware klap voor Coolidge was. Vanaf 1924 maakten de Verenigde Staten een grote economische groei mee, die later bekend zou staan als de Roaring Twenties. In deze tijd werden ook radio en vliegtuigen populairder. Hoewel de overheid deze nieuwe technologieën promootte, geloofde Coolidge dat de overheid zich niet moest bemoeien met de economie. Hierdoor zette Coolidge zich als president niet in voor het einde van kinderarbeid, hogere lonen of betere arbeidsomstandigheden. Doordat de staatsschuld sneller werd afgelost, werden belastingen verlaagd.
Hoewel Coolidge een voorstander was van gelijke rechten, zette hij zich hier in zijn tweede termijn niet voor in. Coolidge was een tegenstander van de Ku Klux Klan (KKK). Coolidge sprak zich uit voor het einde van de rassensegregatie. Ook vond hij dat Howard College, een universiteit zonder rassensegregatie, een goed voorbeeld was. Coolidge zorgde ervoor dat lynchen illegaal was. Veel Afro-Amerikanen werden namelijk door lynchen om te leven gebracht. Op buitenlands gebied bemoeide Coolidge zich weinig met het buitenland. Hij beëindigde de Amerikaanse interventie in de Dominicaanse Republiek, terwijl deze in Haïti en Nicaragua doorgingen. Hij bracht een bezoek aan Cuba en zorgde voor betere banden met Mexico. In de zomer van 1927 maakte Coolidge bekend dat hij zich niet verkiesbaar zou stellen voor de verkiezingen van 1928. Dit had hij wel kunnen doen, aangezien er nog geen termijnlimiet was. De Republikeinen kozen vervolgens Herbert Hoover als hun presidentskandidaat, die de verkiezingen won en de opvolger van Coolidge werd.
Latere leven
Na zijn presidentschap ging Coolidge terug naar zijn huis in Northampton, Massachusetts. Coolidge zette zich in voor verschillende organisaties en voor o.a. spoorwegen en de situatie van blinden te verbeteren. In 1929 publiceerde Coolidge zijn autobiografie en schreef tot 1931 een column. Na het rampzalige presidentschap van Hoover, wilden verschillende Republikeinen dat Coolidge zich in 1932 verkiesbaar zou stellen. In plaats daarvan stelde Hoover zich voor een tweede termijn verkiesbaar en verloor. De Democraat Franklin D. Roosevelt werd president.
Coolidge overleed plotseling aan de gevolgen van trombose op 5 januari 1933 op 60-jarige leeftijd. Hij werd begraven in Plymouth in de staat Vermont.
Reputatie en nagedachtenis
Imago
Calvin Coolidge wordt vandaag de dag gezien als een bovengemiddelde president. Coolidges presidentschap wordt in verband gebracht met de Roaring twenties, een periode van positiviteit en relatieve welvaart. Coolidge was hierdoor een populaire president. Hoewel Coolidges beleid uiteindelijk de Grote Depressie zou veroorzaken, kreeg zijn opvolger Herbert Hoover hiervan de schuld. Coolidge is tegenwoordig niet meer zo bekend en de meeste Amerikanen zijn hem vergeten. Coolidge is nog steeds een held voor conservatieve Amerikanen, aangezien hij pleitte voor een kleine overheid. Ook wordt hij geprezen voor zijn inzet voor de rechten van inheemse Amerikanen, die onder hem burgerschap kregen.
Coolidge stond in zijn tijd bekend als stille man met een apart gevoel voor humor. Coolidge was ook de eerste president die in een geluidsfilm voorkwam; President Coolidge, Taken on the White House Grounds (1924).
Monumenten
- Calvin Coolidge Presidential Library and Museum in Massachusetts
- Calvin Coolidge State Forest in Vermont
- Mount Coolidge in South Dakota
- Calvin Coolidge Bridge in Northampton, Massachusetts
- Coolidge Dam in Arizona
- Coolidhe Municipal Airport in Arizona.
- Coolidge Auditorium in de Library of Congress in Washington D.C.
- Coolidge-effect in de biologie
- SS President Coolidge, een voormalig cruiseship
- Calvin Coolidge House in Northampton, Massachusetts
- Coolidge Homestead in Vermont
