Roaring twenties
De Roaring twenties (Nederlands: Roerige jaren '20) is de benaming voor de jaren 1920 in de Verenigde Staten. Vaak wordt de periode tusse 1918 en 1929 bedoeld; van het einde van de Eerste Wereldoorlog tot aan de beurskrach van 1929. De Roaring twenties waren een periode van relatieve welvaart in de Verenigde Staten en vrede in de wereld. De periode staat ook bekend als erg vooruitstrevend. Zo kregen vrouwen kiesrecht en gingen zich "minder vrouwelijk" kleden. Ook werd de film tijdens deze periode een groot medium en het modernisme speelde in iedere tak van de kunsten een rol. De term Roaring twenties wordt soms ook gebruikt om de jaren '20 buiten de Verenigde Staten aan te duiden, vooral in Europa. In andere delen van de wereld was er geen welvaart en vrede. Zo was Jozef Stalin tijdens deze periode in de Sovjet-Unie bezig met zijn Grote Zuivering.
Na het Verdrag van Versailles in 1919 stegen de aandelenkoersen in de Verenigde Staten enorm. Dit leidde tot relatieve welvaart, een lage werkloosheid en mensen kregen meer te besteden. Daarnaast waren er wereldwijd weinig conflicten. Na de Eerste Wereldoorlog waren er namelijk weinig landen die nog oorlog wilden voeren. Ook ontstond een beweging, het pacifisme, dat zich tegen het oorlog voeren richten. In de grote steden ontstonden allerlei subculturen en kunststromingen. Vrouwen gingen zich meer jongensachtig verkleden met kort haar en droegen geen korset meer. Deze vrouwen werden flapper-girls genoemd en waren geïnspireerd door Coco Chanel. In de Verenigde Staten werd in 1922 het vrouwenkiesrecht ingevoerd. Later kregen inheemse Amerikanen ook burgerschap, waardoor zij ook konden stemmen. In veel steden ontstonden ook LHBT-gemeenschappen. Hoewel LHBT'ers nog steeds meer discriminatie te maken hadden en homoseksualiteit verboden was, werd het iets zichtbaarder als voorheen. Daarnaast staan de Roaring twenties bekend als experimentele periode met veel feestjes en vrolijkheid. The Great Gatsby van F. Scott Fitzgerald speelt zich tijdens deze periode af.
Men ging ervanuit dat de koersen op de beurzen voor altijd zouden blijven stijgen; ook al is dit onmogelijk. Steeds meer mensen gingen steeds meer geld beleggen. Toen in 1929 plotseling de koersen iets daalden raakten mensen in paniek en begonnen al hun aandelen massaal te verkopen. Hierdoor zakten de koersen massaal en ontstond een diepe economische crisis, de Grote Depressie. Deze beurskrach maakte een einde aan de Roaring twenties.