Sigrid Kaag

Sigrid Kaag
Sigrid Kaag (2017)
Naam voluit	Sigrid Agnes Maria Kaag
Geboren	2 november 1961
Geboren te	Rijswijk, Zuid-Holland
Overleden
Overleden te
Gehuwd met	Anis al-Qaq (sinds 1996)
Relatie met
Partij	Democraten 66
Religie	Rooms-katholiek
Stroming
Functie	Partijleider van D66
Aantreden	4 september 2020
Aftreden
Voorganger	Alexander Pechtold
Opvolger
Functie(s)
Hoofd Donorrelaties van de Internationale Organisatie voor Migratie (1998-2004) Senior-programmamanager voor Externe Betrekkingen bij UNWRA in Jeruzalem (1998-2004) Regionaal directeur voor het Midden-Oosten en Noord-Afrika bij UNICEF (2007-2010) Assisent-secretaris-generaal van het VN-Ontwikkelingsprogramma (2010-2013) Speciaal gezant van de Verenigde Naties in Syrië (2013-2014) Speciaal gezant van de Verenigde Naties in Libanon (2014-2017) Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking (2017-2021) Partijleider van D66 (sinds 2020) Fractievoorzitter van D66 in de Tweede Kamer (sinds 2021) Minister van Buitenlandse Zaken (2021)
Portaal Politiek

Sigrid Kaag (geboren in Rijswijk op 2 november 1961) is een Nederlandse diplomate, bestuurder en politica. Sinds 4 september 2020 is zij de partijleider van D66.

Kaag was van 25 mei 2021 tot en met 16 september 2021 de minister van Buitenlandse Zaken in het kabinet-Rutte III. Van 27 oktober 2017 tot en met 9 juli 2021 was zij ook verantwoordelijk voor de post Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking.

Biografie

Loopbaan

Voordat Kaag aan het werk ging, heeft ze meerdere studies gevolgd. Ze begon met de studies Midden-Oostenstudies en Arabisch aan de Universiteit Leiden, maar maakte deze af aan de Amerikaanse Universiteit in Caïro in Egypte. In het Verenigd Koninkrijk begon ze met een master in internationale betrekkingen aan de Universiteit van Exeter die ze voltooide aan het St Antony's College in Oxford. Later studeerde Kaag in Frankrijk, waar ze ging naar de École nationale d'administration (ENA). In Nederland deed ze ten slotte deed ze de leergang Buitenlandse Betrekkingen aan het Instituut Clingendael. In 2015 ontving ze een eredoctoraat van de Universiteit van Exeter.

Na haar studies werkte ze eerst bij Shell en later bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ze woonde in die tijd in Wenen, Beiroet en Khartoem. In 1994 stapte ze over naar de Verenigde Naties, waar ze tot 2017 is blijven werken. Ze hield zich bij VN vooral bezig met het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Van 2013 tot 2014 was ze Speciaal Gezant van de Verenigde Naties in Syrië. Haar taak was om ervoor te zorgen dat er geen chemische wapens zoals gifgas meer werden gebruikt in de Syrische burgeroorlog. Van 2014 tot 2017 was ze Speciaal Gezant van de Verenigde Naties in Libanon. In 201

Politiek

Partijleider

Kaag werd in de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 2021 door het bestuur van D66 voorgedragen als kandidaat-lijsttrekker en won met een ruime meerderheid van Ton Visser.

Minister

Op 27 oktober 2017 werd Kaag minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking in het kabinet-Rutte III. Ze volgde Lilianne Ploumen op. Op 25 mei 2021 werd ze benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken, nadat minister Stef Blok (VVD) overgeplaatst werd naar het ministerie van Economische Zaken en Klimaat. Op 12 juli 2021 werd bekend dat er weer een aparte minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking zou komen, namelijk partijgenoot Tom de Bruijn. Op 10 augustus 2021 werd Kaag door hem opgevolgd.

Nadat de Tweede Kamer een motie van afkeuring aannam tegen het kabinet-Rutte III vanwege de gemaakte fouten bij de Nederlandse evacuatie in Afghanistan, trad Sigrid Kaag af als minister. Zij was als minister van Buitenlandse Zaken namelijk verantwoordelijk voor deze evacuatie na de val van Kaboel. Op 16 september 2021 bood Kaag haar ontslag aan bij de koning.

Privé

Kaag werd geboren in Rijswijk, maar groeide op in Zeist. Ze woont nu in Den Haag en is getrouwd met Anis al-Qaq. Samen hebben ze vier kinderen. Ze is een polyglot: iemand die goed meerdere talen kan spreken. Kaag is vloeiend in zes talen, namelijk Nederlands, Engels, Frans, Spaans, Duits en Arabisch. In 2016 ontving ze de Carnegie-Watelervredesprijs voor haar werk als diplomaat.

Haar man, Anis al-Qaq, was in het verleden de Palestijnse ambassadeur in Zwitserland en een politicus voor de Palestijnse socialistische partij Fatah. Deze partij was vroeger erg tegen de staat Israël en pleegde toen ook terroristische aanslagen. Tegenwoordig is de partij meer gematigd en wil ze een oplossing waarbij zowel Palestina als Israël aparte landen worden. Toen Sigrid Kaag minister werd, vroegen sommige rechtse politici en opiniemakers zich af of ze wel onafhankelijk zou zijn. Kaag benadrukte hierna meerdere keren dat haar man niet meer actief is voor Fatah en dat de politieke partij tegenwoordig vredelievend is. Daarnaast gaf ze meerdere malen aan dat Al-Qaq zich niet meer bemoeid met politiek en tegenwoordig actief is als tandarts.

	Ministers en staatssecretarissen in het kabinet-Rutte IV (VVD, D66, CDA en CU)
Minister: Mark Rutte (MP/AZ) · Steven van Weyenberg (Fin) · Karien van Gennip (VP/SZW) · Hugo de Jonge (BZK/VRO) · Hanke Bruins Slot (BZ, ex-BZK) · Kajsa Ollongren (Def) · Micky Adriaansens (EZK) · Mark Harbers (IW) · Dilan Yeşilgöz-Zegerius (JV) · Piet Adema (LNV) · Robbert Dijkgraaf (OCW) · Conny Helder (VWS) Minister zonder portefeuille: Carola Schouten (VP/APP) · Liesje Schreinemacher (BHO) · Rob Jetten (VP/KE) · Pia Dijkstra (LZS) · Christianne van der Wal (NS) · Mariëlle Paul (PVO) · Franc Weerwind (RB) Staatssecretaris: Alexandra van Huffelen (BZK) · Christophe van der Maat (Def) · Hans Vijlbrief (EZK) · Marnix van Rij (Fin) · Aukje de Vries (Fin) · Vivianne Heijnen (IW) · Eric van der Burg (JV) · Fleur Gräper-van Koolwijk (OCW) · Maarten van Ooijen (VWS) Tussentijds afgetreden als minister: Henk Staghouwer (LNV) · Dennis Wiersma (PVO) · Wopke Hoekstra (VP/BZ) · Sigrid Kaag (VP/Fin) · Ernst Kuipers (VWS) Tussentijds afgetreden als staatssecretaris: Gunay Uslu (OCW)