Andrew Johnson
| Andrew Johnson | |
|---|---|
| |
| Andrew Johnson | |
| Geboren | 29 december 1808 |
| Geboren te | Raleigh, North Carolina |
| Overleden | 31 juli 1875 |
| Overleden te | Elizabethton, Tennessee |
| Gehuwd met | Eliza Johnson |
| Partij | Democratische Partij |
| Religie | Christendom |
| Functie | 17e president van Verenigde Staten |
| Aantreden | 15 april 1865 |
| Aftreden | 4 maart 1869 |
| Voorganger | Abraham Lincoln |
| Opvolger | Ulysses S. Grant |
| Functie(s) | |
| 17e president van de Verenigde Staten 16e vicepresident van de Verenigde Staten Senator voor Tennessee 19e gouverneur voor Tennessee Afgevaardigde voor Tennessee | |
Portaal  Politiek
| |
Andrew Johnson (Raleigh, North Carolina, Verenigde Staten, 29 december 1808 - Carter's Station, Tennessee, Verenigde Staten, 31 juli 1875), was de zeventiende president van de Verenigde Staten. Johnson was aanvankelijk vicepresident onder Abraham Lincoln van 4 maart tot 15 april 1865. Toen president Lincoln vermoord werd op 15 april 1865 kort na de Amerikaanse Burgeroorlog werd Johnson president.
Hoewel Lincoln president was namens de Republikeinse Partij, was Johnson lid van de Democratische Partij. Johnson was de enige Democratische senator (namens Tennessee) van de Geconfedereerde Staten, die bleef. Om de Republikeinen en overgebleven Democraten te verenigen, stichtte Lincoln de Nationale Uniepartij. Deze partij had als doel om de Verenigde Staten bij elkaar te houden en de staten die waren vertrokken weer terug te winnen. Johnson werd hierdoor vicepresident. Hoewel Lincoln en Johnson het op veel punten oneens waren, wilden ze beide de Verenigde Staten bij elkaar houden. Na de dood van Lincoln lukte het Johnson niet om het land weer op te bouwen. Hij gaf gratie aan alle Geconfedereerde soldaten en politici, waaronder Jefferson Davis, waardoor deze niet meer vervolgd konden worden. Ook sprak hij zijn veto uit tegen veel wetten van het Amerikaans Congres. Aangezien zowel Republikeinen als Democraten klaar met hem waren, begonnen zij een afzettingsprocedure. Hiermee was Johnson de eerste president bij wie zo'n procedure succesvol was. Het Huis van Afgevaardigden stemde in en had één senator meer gestemd dan werd hij verwijderd uit zijn functie. Johnson werd hierdoor bijna afgezet. Johnson werd geweigerd voor het Democratische kandidaatsschap van de verkiezingen van 1868. Hij werd uiteindelijk opgevolgd door president Ulysses S. Grant.
Na zijn presidentschap keerde hij terug in de Senaat. Johnson wordt over het algemeen gezien als een van de slechtste Amerikaanse presidenten. Johnson verschijnt bijna altijd op een van de laatste plaatsen in lijsten van slechtste presidenten, samen met presidenten als Franklin Pierce en James Buchanan
 |
Dit artikel is een beginnetje. Je wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om dit artikel aan te vullen.
Meer informatie over dit onderwerp vind je hier: |
 |
Dit artikel is een beginnetje.
|