George II van Groot-Brittannië
George II August (Hannover, 10 november 1683 — Londen, 25 oktober 1760) was koning van Groot-Brittannië en Ierland, keurvorst van Hannover en hertog van Saksen-Lauenberg tussen 1727 en 1760. George II behoort tot het huis Hannover. Hij was koning onder het Georgiaanse tijdperk (Georgian Age), een tijdperk in de Britse geschiedenis. George was de laatste Britse koning die buiten Groot-Brittannië geboren werd.
George II staat bekend om de vele conflicten met zijn familieleden, waaronder zijn vader en zijn zoon. Hij was de laatste Britse koning die rechtstreeks een leger aanvoerde. Hij vocht namelijk in de Oostenrijkse Successieoorlog. Onder George II werden ook de Jacobieten verslagen. Zij waren een groep die de erfgenaam van Jacobus II van Engeland als koning van Engeland wilde. Onder Georg II werd het ook het huidige Britse volkslied ingevoerd; God Save the King.
Levensloop
_und_ihre_Kinder_Georg_August_und_Sophie_Dorothea.jpg)
Jeugd
George was de oudste zoon van de latere koning George I en Sophia Dorothea van Celle. In 1705 ontving hij van koningin Anna de Britse nationaliteit. Zijn vader, George I, zou koning Anna namelijk in 1714 op gaan volgen. George kreeg de titel hertog van Cambridge. Hij nam tijdens de Spaanse Successieoorlog deel aan de slag bij Oudenaarde.
Op 1714 ontving George de titel prins van Wales en de officiële troonopvolger van zijn vader. George had een slechte band met zijn vader. Tijdens een doop beledigde hij zijn vader in het openbaar werd vastgezet. Hij werd verbannen naar St. James's Palace en mocht niet meer op de openbare plechtigheden komen. George deed vervolgens alles om zijn vader tegen te werken. In zijn paleis ontmoette hij alle mensen die tegen de koning waren, onder andere minister-president Robert Walpole.
Vroege koningschap
In 1727 overleed zijn vader, waarna hij koning werd. Hij gaf de Duitse componist Georg Friedrich Händel de taak om een muziekstuk voor zijn kroning te schrijven. Dit muziekstuk wordt nog steeds gebruikte bij de Britse kroningen. George II wilde zijn zoon naar één van de Britse koloniën verbannen, maar bedacht zich op het laatste moment. Ook wilde hij Robert Walpole ontslaan, maar zijn vrouw wilde dit niet. Vanaf toen was George II een grote voorstander van Walpole. Zolang zijn vrouw nog leefde was Walpole's positie veilig.
George II wilde graag dat er oorlog was in Europa, maar Walpole was voorzichtiger. In 1729 werd er daarom vrede met Spanje getekend. In 1732 werd de (toen nog) Britse kolonie Georgia (tegenwoordig een Amerikaanse staat) naar George II vernoemd. In 1737 stichtte hij in Göttingen de Georg-August-Universität, dat nog altijd één van de belangrijkste Duitse universiteiten is. Toen zijn zoon van plan was te trouwen, verbande George II de hele familie van het hof.
Zijn vrouw stierf in 1737 en wilde dat George II hertrouwde. George II zei echter tegenhaar dat hij liever minnaressen zou nemen. Toen al had hij minnaressen en een onwettig kind.
Oostenrijkse Successieoorlog
De eerste oorlog waar de koning in vocht was de Oorlog van Jenkins' Ear tegen Frankrijk en Spanje. In 1740 raakte Groot-Brittannië echter in de Oostenrijkse Successieoorlog verstrikt. De oorzaak van de oorlog was dat veel landen Maria Theresa van Oostenrijk niet als keizerin wilden erkennen. Spanje en Groot-Brittannië vochten tegen deze landen. Ze waren bang dat de macht van Frankrijk te groot werd. Walpole moest tijdens de oorlog aftreden vanwege verkiezingsfraude.
Tijdens oorlog zette Frankrijk een opstand van de jacobieten op tegen de George II. Ze stuurde de erfgenaam van de voormalige, katholieke koning Jacobus II naar Schotland. Hier had hij veel aanhang. Hij versloeg het Engelse leger en wilde Engeland intrekken, maar hier wilde zelfs de Engelse katholieken hem niet. De erfgenaam vluchtte uiteindelijk na de slag bij Culloden terug naar Frankrijk. Hierna heeft geen erfgenaam meer een actie ondernomen om de troon te bestijgen. In 1748 kwam er een einde aan de oorlog en Maria Theresa werd als keizerin erkend. Ze was echter teleurgesteld in Groot-Brittannië en noemde het land onbetrouwbaar.
Late koningschap
Na de oorlogen bemoeide George II zich niet meer met de politiek. Toen zijn zoon overleed in 1751, stelde hij zijn andere zoon aan als troonopvolger. In 1757 kwam de koning in conflict met minister-president William Pitt de Oudere. Hij ontsloeg hem, maar liet hem later terugkomen. William Pitt leidde Engeland uiteindelijk naar de Zevenjarige Oorlog. Oostenrijk had een verdrag gesloten met Frankrijk en Rusland. De koning was bang dat ze Groot-Brittannië en Hannover zouden aanvallen. Hierdoor sloot de koning een verdrag met de koning van Pruisen.
Oostenrijk, Rusland en Frankrijk kregen weer steun van Zweden, Polen en Saksen. Portugal besloot uiteindelijk Pruisen, Hannover en Groot-Brittannië te steunen. De oorlog werd niet alleen in Europa, maar ook in Amerika en India gevoerd. Zelf zou George II nooit meer het einde van de Zevenjarige Oorlog meemaken. Hij stierf in 1760 nadat hij onwel was geworden. Hij werd begraven in de Westminster Abbey en zijn kleinzoon George III volgde hem op.
Huwelijk en kinderen
Op 22 augustus 1705 trouwde George met prinses Caroline van Brandenburg-Ansbach. De twee kregen uiteindelijk negen kinderen:
- Frederik (1 februari 1707 - 31 maart 1751)
- Anna (2 november 1709 - 12 januari 1759)
- Amelia Sophia (10 juni 1711 - 31 oktober 1786)
- Caroline (10 juni 1713 - 28 december 1757)
- Augustus George (9 november 1716 - 9 november 1716)
- George Willem (13 november 1717 - 17 februari 1718)
- Willem (26 april 1721 - 31 oktober 1765)
- Maria (5 maart 1723 - 14 januari 1772)
- Louise (7 december 1724 - 19 december 1751)
| Koningen van Engeland, Schotland en het Verenigd Koninkrijk | |||
|---|---|---|---|
| Engeland (tot 1603 · lijst) Alfred de Grote (871-899) · Eduard de Oudere (899-924) · Æthelstan (924-939) · Edmund I de Geweldige (939-946) · Edred (946-955) · Edwy (955-959) · Edgar de Vreedzame (959-975) · Eduard de Martelaar (975-978) · Ethelred II (978-1016) · Sven Gaffelbaard (1013-1014) · Edmund II (1016) · Knoet de Grote (1016-1035) · Harold I (1035-1040) · Hardeknoet (1040-1042) · Eduard de Belijder (1042-1066) · Harold II (1066) · Edgar II (1066) · Willem I de Veroveraar (1066-1087) · Willem II (1087-1100) · Hendrik I (1100-1135) · Stefanus (1135-1154) · Hendrik II (1154-1189) · Richard I (1189-1199) · Jan (1199-1216) · Hendrik III (1216-1272) · Eduard I (1239-1307) · Eduard II (1307-1327) · Eduard III (1327-1377) · Richard II (1377-1399) · Hendrik IV (1399-1413) · Hendrik V (1413-1422) · Hendrik VI (1422-1461) · Eduard IV (1461-1470; eerste keer) · Hendrik VI (1470-1471) · Eduard IV (1471-1483) · Eduard V (1483) · Richard III (1483-1485) · Hendrik VII (1485-1509) · Hendrik VIII (1509-1547) · Eduard VI (1547-1553) · Jane (1553) · Maria I (1553-1558) · Elizabeth I (1558-1603) Schotland (tot 1603) Engeland, Schotland en Ierland (1603-1707 · lijst) Verenigd Koninkrijk (en Ierland) (1707-heden · lijst) |
|||