Darmstadtium

Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering
Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Portaal Scheikunde
Chemisch element
Geen afbeelding beschikbaar

Naam
Latijn
Symbool
Atoomnummer
Soort
Kleur
Smeltpunt	^oC
Kookpunt	^oC

Darmstadtium is een kunstmatig gemaakt chemisch element met het symbool Ds en atoomnummer 110 in het Periodiek Systeem van de scheikunde.

Voorkomen en eigenschappen

Het is een extreem radioactief element. De meest stabiele bekende zogeheten isotoop, darmstadtium-281, heeft een halfwaardetijd van ongeveer 12,7 seconden. Na dit korte bestaan vervalt het waarbij radioactiviteit en energie vrij komt.

In het periodiek systeem is het een d-blok transactinide-element. Het is een lid van de 7e periode (rij) en wordt in de elementen van groep (kolom) 10 geplaatst, hoewel er nog geen chemische proeven zijn uitgevoerd om te bevestigen dat het zich gedraagt als de zwaardere "versie" van platina in groep 10 als het achtste lid van de 6d-reeks van overgangsmetalen. Van Darmstadtium wordt berekend dat het vergelijkbare eigenschappen moet hebben als de lichtere elementen in groep 10; nikkel, palladium en platina.

Het bestaan van het isotoop is maar zo kort, dat het niet mogelijk is om het als metaal vrij te maken. Waarschijnlijk ziet het er uit als zilverwit metaal.

Geschiedenis

Darmstadtium werd voor het eerst gemaakt in 1994 door het GSI Helmholtz Center for Heavy Ion Research in de stad Darmstadt, Duitsland, waarna het werd genoemd. Dit werd gedaan door Peter Armbruster en Gottfried Münzenberg , onder leiding van Sigurd Hofmann. Het team beschoot het isotoop lood- 208 doelwit met versnelde kernen van nikkel-62 in een zware lineaire deeltjesversneller en ontdekte een enkel atoom van de isotoop darmstadtium-269. Op 12 en 17 november 1994 volgden nog twee atomen.

Daarvoor waren er mislukte kernfusie pogingen geweest in 1986-1987 bij het Gezamenlijk Instituut voor Nucleair Onderzoek in Dubna (toen in de Sovjet-Unie ) en in 1990 bij de GSI. Een poging in 1995 in het Lawrence Berkeley National Laboratory in Californië resulteerde in tekenen die leken, maar niet afdoende wezen op de ontdekking van een nieuwe isotoop

Darmstadtium-267.