Meitnerium

Werk in uitvoering!
Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt.
Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren.
De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel.
Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Portaal Scheikunde
Chemisch element
Geen afbeelding beschikbaar

Naam
Latijn
Symbool
Atoomnummer
Soort
Kleur
Smeltpunt	^oC
Kookpunt	^oC

Meitnerium is een kunstmatig gemaakt chemisch element met het symbool Mt en atoomnummer 109 in het Periodiek Systeem van de scheikunde. Het is een extreem radioactief synthetisch (kunstmatig gemaakt) element dat niet in de natuur voorkomt, maar in een laboratorium is gemaakt.

Voorkomen en eigenschappen

De meest stabiele bekende zogeheten isotoop, is meitnerium-278, en heeft een zogeheten halfwaardetijd van slechts 4,5 seconden, hoewel er mogelijk een onbevestigde meitnerium-282 is dat een langere halfwaardetijd van 67 seconden kan hebben. Het GSI Helmholtz Center for Heavy Ion Research nabij Darmstadt, Duitsland, maakte dit element voor het eerst in 1982. Het is vernoemd naar Lise Meitner. Zij was een leidende Oostenrijkse-Zweedse natuurkundige die een van degenen was die verantwoordelijk zijn voor de ontdekking van het element protactinium en het kernsplijting proces.

In het periodiek systeem is meitnerium een d-blok transactinide-element. Het is een lid van de 7e periode en wordt in de elementen van groep 9 geplaatst, hoewel er nog geen chemische proeven zijn uitgevoerd om te bevestigen dat het zich gedraagt als de zwaardere "versie" van iridium in groep 9 als het zevende lid van de 6d-reeks van overgangsmetalen. Van Meitnerium wordt berekend dat het vergelijkbare eigenschappen moet hebben als de lichtere elementen in deze kolom, namelijk kobalt, rhodium en iridium.

Behalve de nucleaire eigenschappen zijn er geen eigenschappen van meitnerium als metaal of zijn verbindingen gemeten; dit komt door de extreem beperkte en dure productie en het feit dat meitneriumzeer snel vervalt. Eigenschappen van meitnerium als metaal blijven dus onbekend en er zijn alleen maar voorspellingen gedaan aan de hand van berekeningen. De verwachting is dat het bij kamertemperatuur en standaard druk een edelmetaal zou kunnen zijn, vergelijkbaar met platina.

Geschiedenis

Meitnerium werd voor het eerst kunstmatig gemaakt op 29 augustus 1982 door een Duits onderzoeksteam onder leiding van Peter Armbruster en Gottfried Münzenberg aan het Institute for Heavy Ion Research (Gesellschaft für Schwerionenforschung - GSI) in Darmstadt, Duitsland. Het team beschoot in een lineaire deeltjesversneller een doelwit van bismut-209 met versnelde kernen van ijzer-58 en ontdekte een enkel atoom van de isotoop meitnerium-266. Dit isotoop was zeer onstabiel en verviel echter vrijwel meteen waarbij radioactiviteit en energie vrij kwam. Dit werk werd drie jaar later overgedaan en bevestigd in het Joint Institute for Nuclear Research in Dubna (toen nog in de Sovjet-Unie).

Het was bij de naamgeving van de chemische elementen gebruikelijk dat voor (nog) naamloze en onbekende elementen als meitnerium de term eka- iridium (= volgt op iridium) werd gebruikt. In 1979, tijdens de Transfermium-oorlogen (maar vóór de aanmaak van meitnerium), publiceerde de International Union of Pure and Applied Chemistry (IUPAC) een schrijven dat het element met atoomnummer 109 unnilennium moest worden genoemd (met het bijbehorende symbool van Une ). Dit is een systematische elementnaam als tijdelijke aanduiding, totdat het element daadwerkelijk zou worden ontdekt (en de ontdekking vervolgens werd bevestigd) en er een definitieve naam werd gekozen. Hoewel ze op grote schaal worden gebruikt in de chemische gemeenschap op alle niveaus, van scheikundelessen tot geavanceerde leerboeken, werden de aanbevelingen meestal niet opgevolgd door wetenschappers in het veld, die het ofwel "element 109" noemden, met het symbool van E109, (109) of zelfs eenvoudigweg 109, of gebruikte de voorgestelde naam "meitnerium".

De naamgeving van meitnerium werd besproken in de discussie over de naamgeving van elementen met betrekking tot de namen van elementen 104 tot 109, maar meitnerium was het enige voorstel en werd dus nooit betwist. De naam meitnerium (Mt) werd in september 1992 door het GSI-team voorgesteld ter ere van de Oostenrijkse natuurkundige Lise Meitner, een mede-ontdekker van protactinium (met Otto Hahn). In 1994 werd de naam ook aanbevolen door IUPAC, en werd het officieel goedgekeurd in 1997. Het is dus het enige element dat specifiek is vernoemd naar een niet-mythologische vrouw (curium wordt genoemd naar zowel Pierre Curie als Marie Curie).

Er is geprobeerd ook acht andere isotopen van Meitnerium te maken, maar ook deze waren allemaal zeer onstabiel.