Britse Maagdeneilanden: verschil tussen versies
k (clean up, replaced: [[File: → [[Bestand: (5)) |
|||
| Regel 13: | Regel 13: | ||
In 1648 vestigden de Nederlanders zich op het eiland [[Tortola]]. Zij stichtten de [[Nederlandse Maagdeneilanden]], maar in 1672 werden de eilanden verdeeld onder de Denen en de Engelsen. De Engelsen veroverden de eilanden vanwege hun strategische ligging, maar na een tijdje bleken ze ook geschikt te zijn voor het beplanten van gewassen. Vooral [[suiker]] werd op de eilanden verbouwd en slaven uit Afrika werkten op de plantages daar. De eilanden maakten een economische groei door tot aan het midden van de 19e eeuw. De het verbouwen van suikerbiet lag plat vanwege het afschaffen van de slavernij, een serie orkanen en de groei van suikerbieten in de VS en Europa. |
In 1648 vestigden de Nederlanders zich op het eiland [[Tortola]]. Zij stichtten de [[Nederlandse Maagdeneilanden]], maar in 1672 werden de eilanden verdeeld onder de Denen en de Engelsen. De Engelsen veroverden de eilanden vanwege hun strategische ligging, maar na een tijdje bleken ze ook geschikt te zijn voor het beplanten van gewassen. Vooral [[suiker]] werd op de eilanden verbouwd en slaven uit Afrika werkten op de plantages daar. De eilanden maakten een economische groei door tot aan het midden van de 19e eeuw. De het verbouwen van suikerbiet lag plat vanwege het afschaffen van de slavernij, een serie orkanen en de groei van suikerbieten in de VS en Europa. |
||
| − | Lang waren de Britse Maagdeneilanden onderdeel van de regio de ''[[Britse Benedenwindse Eilanden]]'', waar ook [[Montserrat]], [[Anguilla]], [[Antigua en Barbuda]] en [[Saint Kitts en Nevis]] onder vielen. In 1960 kregen de eilanden een aparte status en sinds 1967 hebben de eilanden ook meer rechten en mogen meer dingen zelf regelen. In jaren 60 maakten de eilanden tevens economisch een omslag. In plaats van landbouw werden de eilanden afhankelijk van toerisme en financiële diensten. Hierdoor werden de eilanden een van de rijkste in de buurt. |
+ | Lang waren de Britse Maagdeneilanden onderdeel van de regio de ''[[Britse Benedenwindse Eilanden]]'', waar ook [[Montserrat (eiland)|Montserrat]], [[Anguilla (eiland)|Anguilla]], [[Antigua en Barbuda]] en [[Saint Kitts en Nevis]] onder vielen. In 1960 kregen de eilanden een aparte status en sinds 1967 hebben de eilanden ook meer rechten en mogen meer dingen zelf regelen. In jaren 60 maakten de eilanden tevens economisch een omslag. In plaats van landbouw werden de eilanden afhankelijk van toerisme en financiële diensten. Hierdoor werden de eilanden een van de rijkste in de buurt. |
==Geografie en eilanden== |
==Geografie en eilanden== |
||
Versie van 9 aug 2021 11:40
| Britse Maagdeneilanden British Virgin Islands
| |
|---|---|
| Hoofdstad | Road Town |
| Aantal inwoners | 30.000 (2021) |
| Oppervlakte | 151 km² |
| Regeringsvorm | Overzees gebied van het Verenigd Koninkrijk |
| Koning | Charles III (sinds 2022) |
| Godsdienst | Protestantisme (86%) Rooms-katholicisme (10%) |
| Taal | Engels (English) |
| Munteenheid | Amerikaanse dollar |
| Volkslied | God Save the King |
| Landcode | VGB |
Portaal  Verenigd Koninkrijk
| |
De Britse Maagdeneilanden zijn een eilandengroep die deel uitmaken van het Caribisch gebied. De Britse Maagdeneilanden zijn, zoals de naam al zegt, onderdeel van het Verenigd Koninkrijk. Naast de Britse zijn er ook nog de Amerikaanse Maagdeneilanden.
De eilandengroep bestaat uit rond de 60 eilanden en heeft Road Town als hoofdstad. De Britse Maagdeneilanden staan bekend als belastingparadijs; veel bedrijven vestigen zich er om minder belasting te betalen. Volgens onderzoek zijn de Britse Maagdeneilanden zelfs 's werelds grootste belastingparadijs.
Naam
Officieel heetten de eilanden nog steeds de Maagdeneilanden. Toch wordt ervoor vaak "Britse" gezegd, aangezien er ook Amerikaanse Maagdeneilanden zijn. Tot 1917 was dit eigenlijk geen probleem, aangezien de Amerikaanse Maagdeneilanden nog bij Denemarken hoorden en toen de naam Deens West-Indië hadden. Echter noemden de bewoners al in 1857 het de Britse Maagdeneilanden, terwijl de Britse overheid het officieel de Maagdeneilanden noemde en toen ook zo in paspoorten stond. Vandaag de dag geven veel organisaties en bedrijven voorkeur aan de naam Britse Maagdeneilanden en gebruiken de afkorting BVI (British Virgin Islands) om zo niet verwart te worden met de Amerikaanse Maagdeneilanden. Sinds 1968 gebruikt ook de Britse overheid deze naam en staat het ook zo in paspoorten.
Geschiedenis
De Britse Maagdeneilanden werden in 100 v.Chr. bewoond door de Awarakken. Zij woonden tot aan de 15e eeuw op de eilanden tot dat ze werden verjaagd door de Cariben, die iets agressiever waren dan de Awarakken. De eerste Europeaan die de Britse Maagdeneilanden ontdekte was Christopher Columbus tijden zijn tweede reis naar de Nieuwe Wereld in 1493. Columbus gaf de eilanden de naam Santa Ursula y las Once Mil Vírgenes oftewel Santa Ursula en haar 11.000 maagden. De naam is gebaseerd op het verhaal van de heilige Ursula van Keulen. Het Spaanse Rijk claimde de eilanden in de 16e eeuw, maar ze bewoonden deze niet. Niet alleen de Spanjaarden, maar ook de Fransen, Engelsen, Nederlanders en Denen zagen hun ontdekte eilanden vergaan en ze werden een "jachtgebied" voor piraten. In die tijd waren de eilanden vermoedelijk niet bewoond.
In 1648 vestigden de Nederlanders zich op het eiland Tortola. Zij stichtten de Nederlandse Maagdeneilanden, maar in 1672 werden de eilanden verdeeld onder de Denen en de Engelsen. De Engelsen veroverden de eilanden vanwege hun strategische ligging, maar na een tijdje bleken ze ook geschikt te zijn voor het beplanten van gewassen. Vooral suiker werd op de eilanden verbouwd en slaven uit Afrika werkten op de plantages daar. De eilanden maakten een economische groei door tot aan het midden van de 19e eeuw. De het verbouwen van suikerbiet lag plat vanwege het afschaffen van de slavernij, een serie orkanen en de groei van suikerbieten in de VS en Europa.
Lang waren de Britse Maagdeneilanden onderdeel van de regio de Britse Benedenwindse Eilanden, waar ook Montserrat, Anguilla, Antigua en Barbuda en Saint Kitts en Nevis onder vielen. In 1960 kregen de eilanden een aparte status en sinds 1967 hebben de eilanden ook meer rechten en mogen meer dingen zelf regelen. In jaren 60 maakten de eilanden tevens economisch een omslag. In plaats van landbouw werden de eilanden afhankelijk van toerisme en financiële diensten. Hierdoor werden de eilanden een van de rijkste in de buurt.
Geografie en eilanden
De Britse Maagdeneilanden bestaan uit z'on 60 tropische eilanden. Het grootste eiland is Tortola en is 20 kilometer lang en 5 kilometer breed, maar daarnaast zijn er ook nog vele onbewoonde kleinere eilanden. Alle eilanden zijn vulkanistisch en heuvelachtig en liggen in de buurt van elkaar. Het eiland Anegada is echter een uitzondering, dit ligt meer naar het noorden toe en bestaat daarnaast ook uit kalksteen en is plat. Naast Tortola en Anegada zijn er nog twee hoofdeilanden, namelijk Virgin Gorda en Jost Van Dyke. Hieronder is een lijst weergegeven van alle eilanden:
Sommige van deze eilanden zijn privé-bezit van een eigenaar of familie. De grootste steden op de eilanden zijn Road Town, Spanish Town en The Settlement.
Klimaat
De Britse Maagdeneilanden hebben een Tropisch regenwoudklimaat door de ligging dichtbij de evenaar. Gedurende het jaar verschillen de temperaturen heel weinig; tussen de winter en zomer zit slechts 3 °C verschil. Per jaar valt er 1150 millimeter regen. Aan de kust valt er meer regen dan in de bergen, wat komt door de stuwingsregen. Anders dan de temperatuur verschilt de neerslag wel heel erg. In september, oktober en november is het het natst en valt er 100 millimeter meer dan in de droogste maanden (februari en maart).
De eilanden zijn tevens vatbaar voor orkanen vanwege het warme zeewater en de overwegende passaatwinden. Het orkaanseizoen duurt van juni tot november. De laatste orkaan die de eilanden bereikte wat orkaan Irma, die tevens grote schade op Sint Maarten maakte, en zorgde ook op deze eilanden voor veel schade. Vooral het eiland Tortola was getroffen. Volgens de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Boris Johnson, leek het eiland op Hiroshima nadat het door een atoombom was geraakt. Al de dag erna werd begonnen met eerste hulp en de orde herstellen. Premier Theresa May heeft 32 miljoen pond ter beschikking gesteld voor de wederopbouw van de eilanden.
Bevolking
De Britse Maagdeneilanden hebben te maken met een groeiende bevolking. 83% is Afro-Caribisch. Dit betekend dat ze afstammen van de voormalige Afrikaanse slaven die door de driehoekhandel naar de Cariben zijn gebracht om daar aanvankelijk op plantages te werken. Na de afschaffing van de slavernij in de negentiende eeuw bleven ze op de eilanden wonen. Andere grote groepen komen uit Europa en India. 37% van de bevolking is echter zelf op de eilanden geboren. Veel mensen zijn in andere landen geboren en later naar de eilanden verhuisd. Voorbeelden van deze landen zijn Guyana, Saint Vincent en de Grenadines, Jamaica, de Verenigde Staten, de Dominicaanse Republiek en de Amerikaanse Maagdeneilanden.
Misschien luguber, maar de Britse Maagdeneilanden hebben de hoogste cijfers qua mensen die verdronken zijn. Over 2012 is maar liefst 20% van alle overledenen om het leven gekomen door verdrinking. Wat nog bijzonderder is dat alle verdronkenen toeristen waren. Het is dan ook erg verrassend dat haast geen een strand een strandwacht heeft!
Politiek
De Britse Maagdeneilanden zijn een parlementaire democratie. Ze zijn een van de Britse overzeese gebieden. Hierdoor is de Britse koningin ook het staatshoofd van de Britse Maagdeneilanden. Echter hebben een de eilanden een gouverneur, die haar op de eilanden vertegenwoordigd. De eilanden mogen een hoop dingen zelf regelen, maar defensie en buitenlandse zaken wordt door het Verenigd Koninkrijk zelf geregeld. De eilanden hebben een eigen parlement en een eigen premier. Sinds de grondwetswijziging van 2007 is dit zo geregeld.
Er zijn vijf districten waar de eilanden in verdeeld zijn. Alle vier de grote eilanden zijn aparte districten en de overige eilanden vormen een gezamenlijk district. Voor de verkiezingen van het parlement, die eens in de vier jaar gehouden worden, zijn er speciale kiesdistricten. Dit zijn er 9 in totaal.
Economie
.JPG)
Ongeveer 45% van het nationaal inkomen wordt bepaald door toerisme. Vooral veel Amerikanen vinden de Britse Maagdeneilanden een mooie vakantiebestemming. Belangrijke toeristische trekpleisters zijn de talloze witte stranden, het nationale park The Baths en het snorkelen bij de koraalriffen. Ook zijn de eilanden populair voor zeilvakanties. Sinds 1972 wordt er zelfs een evenement van zeven dagen gehouden met allerlei zeilraces rondom de eilanden. Tevens meren verschillende cruiseschepen aan op een van de eilanden.
Grofweg de helft van het nationaal inkomen komt uit de financiële sector. Veel bedrijven hebben zogeheten offshore companies op de Britse Maagdeneilanden. Een voorbeeld is een Brits bedrijf, dat in het Verenigd Koninkrijk zelf enorm veel belasting betaald. Op de Britse Maagdeneilanden betaald dit bedrijf minder belasting en maakt dus meer winst. Zo'n land met een lage belasting heet een belastingparadijs. In 2013 zei toenmalig premier David Cameron al dat de eilanden actie moesten ondernemen, aangezien het niet eerlijk is. Echter zijn de Britse Maagdeneilanden niet enige Caribische belastingparadijs. Als de eilanden actie ondernemen kunnen de bedrijven makkelijk naar een ander eiland overstappen, zoals de Bahama's of de Kaaimaneilanden. Dit levert als het ware verlies op voor de eilanden. In 2016 bleek uit de Panama Papers dat vooral klanten van Mossack Fonseca de eilanden gebruiken om belasting te omzeilen.
Galerij
De locatie van de Britse Maagdeneilanden
Een kaart van de Britse Maagdeneilanden
Bronnen
- (en) British Virgin Islands (29 december 2017). Uit: Engelstalige Wikipedia (3 januari 2018).
| Landen en afhankelijk gebieden in Noord-Amerika | 
| ||
|---|---|---|---|
| Antigua en Barbuda · Bahama's · Barbados · Belize · Canada · Costa Rica · Cuba · Dominica · Dominicaanse Republiek · El Salvador · Grenada · Guatemala · Haïti · Honduras · Jamaica · Mexico · Nicaragua · Panama · Saint Kitts en Nevis · Saint Lucia · Saint Vincent en de Grenadines · Trinidad en Tobago · Verenigde Staten Afhankelijke gebieden: Amerikaanse Maagdeneilanden · Anguilla · Aruba · Bermuda · Bonaire · Britse Maagdeneilanden · Clipperton · Curaçao · Groenland · Guadeloupe · Kaaimaneilanden · Martinique · Montserrat · Puerto Rico · Saba · Saint-Barthélemy · Saint-Martin (FR) · Saint-Pierre en Miquelon · Sint Eustatius · Sint Maarten (NL) · Turks- en Caicoseilanden |
|||
