Tachtigjarige Oorlog


Tachtigjarige Oorlog

Datum	1568 - 1648
Locatie	Spaanse Nederlanden en Gibraltar
Overwinning voor	De Republiek (Nederland)
Resultaat
Strijdende partijen

Nederlandse opstandelingen (later de Republiek) Engeland (1585-1604; 1625-1630) Frankrijk (1596-1598; 1635-1648)	Spanje
Leiders
Willem van Oranje Maurits van Oranje Frederik Hendrik Maarten Tromp Willem Lodewijk van Nassau-Dillenburg Elizabeth I	Filips II Filips III Filips IV Alva
Troepensterkte

Verliezen
± 100.000 overleden	Onbekend
Portaal Geschiedenis

De Tachtigjarige Oorlog was een oorlog tussen Nederland en Spanje, die duurde van 1568 tot 1648. De oorlog woedde in de Nederlanden (huidige Nederland en België), die toentertijd bestuurd werden door de koning van Spanje. De oorlog begon als een opstand onder het volk in de Noordelijke Nederlanden tegen de Spanjaarden. Dit deel van de oorlog wordt de Nederlandse Opstand genoemd. Vanaf 1588 werd de oorlog geregeld. Het Nederlandse volk werd gesteund door Willem van Oranje en gedurende de oorlog steunden de Fransen en Britten ook de Nederlanders. Zij stonden tegenover de Spaanse koning Filips II. Zowel Willem van Oranje als Filips II maakten het einde van de oorlog nooit mee. De oorlog eindige met de vrede van Münster, waar Nederland en Spanje vrede sloten. Spanje erkende Nederland vanaf dat punt als onafhankelijk land.

Aanvankelijk kwamen alle zeventien gewesten in de Nederlanden in opstand tegen de Spaanse koning. Vanaf 1576 groeiden de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden uit elkaar als gevolg van de Reformatie. De Noordelijke Nederlanden waren grotendeels protestants, terwijl de Zuidelijke Nederlanden katholiek waren. De Zuidelijke Nederlanden kozen de kant van Spanje, aangezien Spanje ook een katholiek land was. Na de val van Antwerpen in 1584 verhuisden veel rijke handelaren en intellectuelen naar Amsterdam. Dit zorgde voor de Gouden Eeuw in Nederland. Vanaf 1590 waren de Nederlanden aan de overwinnende hand. In 1609 werd uiteindelijk een vrede getekend voor twaalf jaar; genaamd het Twaalfjarig Bestand. In deze tijd werd er niet gevochten tussen beide landen. In 1621 werd de strijd hervat, maar vond enkel in de Zuidelijke Nederlanden plaats.

De Tachtigjarige Oorlog wordt als een van de belangrijkste gebeurtenissen uit de Nederlandse geschiedenis gezien. De oorlog leidde tot het ontstaan van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en de Gouden Eeuw. De oorlog droeg bij aan het zelfbewustzijn van het Nederlandse volk.

Wat gebeurde er vooraf?

De Nederlanden

Een kaart van de Verenigde Provinciën

Nederland en België bestonden gedurende de Middeleeuwen uit allerlei kleine landjes. Deze landjes hadden eigen regeringen, eigen wetten en eigen regels. De hertogen van Bourgondië probeerden als eerste deze landjes te verenigen. Dit gebeurde onder de Bourgondische Nederlanden. Deze gingen later over op het adellijk huis Habsburg en werden de Habsburgse Nederlanden. Zij zorgden ervoor dat al deze landjes dezelfde vorst kregen. Deze werden de Zeventien Provinciën genoemd:

Het prinsbisdom Luik was géén onderdeel van de Verenigde Provinciën net als enkele kleinere staatjes. De Verenigde Provinciën hadden enkel hetzelfde staatshoofd; ze bleven hun eigen wetten en regeringen houden.

Onder Karel V

Keizer Karel V

In 1506 werd Karel V landsheer over de Nederlanden als opvolgers van Filips de Schone. Keizer Karel V wist later ook keizer van het Heilige Roomse Rijk, koning van Spanje en aartshertog van Oostenrijk te worden. Keizer Karel V was dus heel machtige man in Europa, die grote stukken grond bestuurde. Hierdoor kon hij niet overal tegelijk zijn. Een landvoogd bestuurde daarom de Nederlanden voor hem; al bleef Karel V degene met de meeste macht. De landvoogd zorgde voor het uitvoeren van de beslissingen van de keizer en stelde de keizer op de hoogte wat er allemaal gebeurde in de Nederlanden. De landvoogd zat gevestigd in Brussel; wat in feite als de hoofdstad gezien kan worden. Keizer Karel V wilde meer invloed over de staatjes en dus kwamen er raden voor de gehele Nederlanden:

De Geheime Raad (voor binnenlandse zaken en rechtspraak)
De Raad van State (gaf advies over het leger en buitenlandse zaken)
De Raad van Financiën (hield toezicht op de financiën)

Alle gewesten bleven hun eigen bestuur houden. Ieder gewest werd vertegenwoordigt door een stadhouder en hadden een eigen bestuur genaamd de Staten. Het kwam weleens voor dat deze staten gezamenlijk vergaderden; dit werd de Staten-Generaal genoemd.

Keizer Karel V was vooral druk met het regeren van de andere gebieden en het voeren van verschillende oorlogen. Karel V liet de Staten-Generaal hun gang gaan. Toch vond Karel V een aantal dingen wel belangrijk. Als eerste wilde hij dat het katholieke geloof tegen het protestantisme beschermt werd. In die tijd waren de meeste Nederlanders katholiek, waardoor dat makkelijk lukte. Ten tweede wilde hij de centrale macht in Brussel vergroten. Dit deed hij door de eerder genoemde raden. Als laatste wilde hij zijn rijk compleet maken. Hoewel dit in principe lukte, bleef Frankrijk een gat in zijn rijk. Keizer Karel V deed in 1555 troonsafstand, waarna zijn zoon Filips II de macht overnam.

Filips II komt aan de macht

Koning Filips II

Koning Filips II was strenger katholiek dan zijn vader. In Nederland was er toentertijd godsdienstvrijheid en een deel van de mensen was protestants. Filips II kreeg toen zijn vader overleed echter niet heel zijn rijk. De broer van de Karel V kreeg de leiding over het Heilige Roomse Rijk (het huidige Duitsland). Filips kreeg de leiding over Spanje, Portugal, delen van Italië, een stukje in Frankrijk, de Amerikaanse koloniën en natuurlijk de Nederlanden. Filips wilde in zijn koninkrijk een centraal bestuur. Waarom? Hij wilde dat hij op vaste basis belasting kon ontvangen en niet dat het de ene keer meer was en de andere keer minder. Verder wilde hij dat overal in zijn rijk dezelfde wetten waren, zodat er geen misverstanden konden ontstaan op straffen. Iedereen moest overal op dezelfde manier berecht worden. Hij wilde ook dat iedereen in zijn rijk katholiek werd. Dit zou ook een goed bindingsmiddel moeten zijn voor alle burgers in zijn rijk. De Staten-Generaal vond dit echter helemaal niet leuk. Zij hadden destijds immers een afspraak met Karel V gemaakt. De staten mochten zelf hun belasting heffen. Zij mochten zelf hun wetten maken en mensen werden niet vervolgd om hun geloof. Deze afspraken werden door Filips II tenietgedaan. In 1559 kwam Filips voor de laatste keer in de Nederlanden. Willem van Oranje, de stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht, vroeg hem om wat te matigen, maar dat wilde Filips niet doen. In de daaropvolgende jaren werd de situatie steeds slechter.

De stadhouders van de gewesten vonden, dat zij buiten het landsbestuur werden gehouden, zij door de nieuwe voorwaarden voor benoeming tot bisschop werden benadeeld en de geloofsvervolgingen nodeloos streng waren. Tegelijkertijd ergerde het volk zich aan, de levenswijze van een deel van de katholieke geestelijkheid, de hoge belastingen die voor een groot deel naar Spanje gingen, de slechte economische omstandigheden en de strenge vervolging van protestanten. Ondanks al deze bezwaren was dit nog lang niet de reden dat het volk in opstand kwam. Filips II liet het Consultalid Antoine Perrenot de Granvelle naar de Nederlanden komen. Granvelle werd nu Filips' belangrijkste adviseur omtrent de Nederlandse zaken. De Nederlandse adel probeerde dit wat te verstoren en Filips was genoodzaakt om Granvelle op een wat veiligere plaats te stallen. Daarnaast probeerde de adel de geloofsvervolging te matigen en gaf dit aan bij Filips. Ook dit verzoek werd afgewezen. De hoge adel was nu voorlopig uitgespeeld en de spanningen liepen op.

Reformatie en Beeldenstorm

Voor meer informatie over de Reformatie, zie hier.

De Beeldenstorm

Ondertussen was in Europa de Reformatie bezig tussen de Rooms-Katholieke Kerk en het protestantisme. Kerkhervormers als Johannes Calvijn en Maarten Luther wilde de kerk zuiveren, maar de kerk wilde dit zelf niet. De protestanten splitsten zich later van de kerk af. Zij hadden kritiek op verschillende katholieke tradities, zoals de verering van heiligen en de verkoop van aflaten. Ook hadden ze kritiek op de luxe levensstijl van geestelijken, die volgens de protestanten soberder zouden moeten leven. De protestanten wilden daarnaast alle kunstwerken uit de kerken verbannen. De stadhouders boden ondertussen de Smeekschrift der Edelen aan aan landvoogdes Margaretha van Parma; om de strenge vervolging van protestanten stop te zetten. Margaretha van Parma beloofde de vervolging tijdelijk stop te zetten, terwijl de brief naar de Spaanse koning werd gestuurd. Dit leidde tot de Beeldenstorm in de Nederlanden, waarin een groep fanatieke protestanten kerken en kloosters bestormde om beelden, schilderijen en andere kunstwerken te vernietigen. Al eerder vonden dit soort Beeldenstormen plaats in andere Europese steden, waaronder Augsburg, Kopenhagen en Genève. In 1566 ging deze Beeldenstorm ook door de Nederlanden heen. Honderden kerken, kapellen, abdijen en kloosters, altaren, beelden doopvonten, koorgestoelten, preekstoelen en orgels werden vernield, kelken vertrapt en schilderijen, kerkelijke gewaden en boeken verscheurd. De protestanten vonden dat ze onvoldoende vrijheid hadden om hun geloof te belijden.

Dit leidde tot woede bij Filips II. Als reactie op de Beeldenstorm stuurde Filips II een leger onder de leiding van Fernando Álvarez de Toledo, beter bekend als Alva. Alva was de beste vriend van Filips II. De echte opstand kwam toen tot leven. Deze hertog moest de fanatieke protestanten vermoorden. Hertog van Alva richtte toen de Raad van Beroerten op die in de volksmond ook wel de Bloedraad werd genoemd. In 1568 veroordeelde hij de edelen Lamoraal van Egmont (graaf van Egmont) en Filips van Montmorency (graaf van Horne) ter dood, aangezien zij de Beeldenstorm hadden gesteund. Andere edelen, waaronder Willem van Oranje, waren ondertussen al gevlucht.

Hoe is de 80-jarige oorlog ontstaan?

De oorlog begon met de slag bij Heiligerlee (1568). De Prins Willem van Oranje was de leider van de Nederlandse gewesten (vergelijk provincies). Zijn broer Adolf kwam daarbij om het leven. Van zijn eigen geld betaalde hij een Duits leger. Het leger van de prins was niet zo groot als dat van zijn tegenstander Alva. Maar de prins Willem van Oranje had wel een slim plan. Hij wilde vanuit Duitsland, Engeland en Frankrijk de Nederlanden binnenvallen en zo de Spanjaarden verdrijven. In die landen had de prins namelijk vrienden. De meeste waren protestante vluchtelingen. Ze konden wel raden waarom het Spaanse leger naar Nederland onderweg was. Over Alva hadden de protestanten vreselijke verhalen te vertellen. De prins dacht bij dit plan: "Als we aanvallen helpt de bevolking natuurlijk mee".

Het Wilhelmus

Het Wilhelmus is geschreven aan het begin van de oorlog en gaat over Willem van Oranje. Hij wil de koning van Spanje niet bestrijden, maar hij wil dat er een rechtvaardige regering komt in zijn vaderland. Het lied blijkt massaal te worden gezongen tijdens de oorlog. Sommigen zeggen dat het lied net zoveel invloed had als een leger soldaten, zo motiverend was het lied.

Het Plakkaat van Verlatinghe

In 1581 ondertekenen de stadhouders een document waarin koning Filips een tiran wordt genoemd. Ze vinden dat hij weg moet. Het document is uniek omdat het de eerste keer was dat een koning van zijn onderdanen weg moest. De meeste mensen geloofden dat een koning werd aangesteld om een land te regeren en de chaos te voorkomen en dat God dat zo gewild had. Dit document is het eerste in de wereldgeschiedenis, waarin een volk verzoekt om vrijheid van een koning.

Het einde van de oorlog in 1648

De vrede van Münster (in Duitsland, net over de grens bij Enschede) betekende het einde van de Tachtigjarige Oorlog. De Spaanse koning erkende De Verenigde Nederlanden als vrije staat. In 1648 vond iedereen dat de oorlog lang genoeg duurde. Beide partijen waren de strijd zat. Het geld was op. De mensen leden honger. Iedereen wilde nu eindelijk wel eens rust. In de Duitse stad Münster werd in 1648 de vrede gesloten. De Republiek had uiteindelijk gewonnen. Het was geen deel meer van Spanje. Het werk van alle mannen van Oranje was niet voor niets geweest.

Het gebied dat wij nu kennen als Nederland, heette toen de Republiek van de Zeven Verenigde Nederlanden. De regering werd gevormd door een groep belangrijke mensen (Staten Generaal). Enkele gewesten (b.v. Brabant) kwamen niet in de Staten Generaal, omdat die door de belangrijke mensen niet belangrijk genoeg werden gevonden. Deze gewesten worden de Generaliteitslanden genoemd. Willem van orangje is vermoord door baltasar gerads, die vervolgens ook met paarden op een afschulijke manier werd gedood. In het prinsenhof kun je nu nog het gat in de muur zien. Het lijken 2 gaten, dus 2 pistolen maar het was een schot waar 2 kogels uit kwamen.

Hoofdrolspelers

Karel de Vijfde

Karel V van het Heilige Roomse Rijk (ook wel Carlos genoemd in het Spaans) werd geboren op 24 februari 1500 te Gent. Hij werd opgevoed aan het hof van zijn tante die zijn scholing overliet aan de latere paus Adriaan de 5e. Toen Karel zes jaar was, overleed zijn vader. Karel werd geboren in Gent in het Prinsenhof als zoon van Felipe de Schone en Juana van Aragon. Kleinzoon van Maria van Bourgondië. Karel de V kreeg later ook een kind en hij heette Filips II. In 1506 volgde hij zijn vader op bij de Nederlanden, en zijn grootvader in 1516 in Spanje tot 1556. Hij heeft dus 40 jaar geregeerd. Hij wist de Nederlanden samen te brengen. Daarvoor moest veel gevochten worden. En Karel maakte een machtige tegenstander in 1515 toen Grote Pier, de legendarische Friese krijger tegen zijn legers vocht. Pas toen die stierf in 1520 werd het weer een beetje rustig in Groningen en Friesland. Karel was streng katholiek. Hij was heer der Nederlanden, koning van Spanje, keizer van Duitsland en heerser over grote gebieden van Amerika. “In mijn land gaat de zon nooit onder,” zei hij altijd. Hij wilde één rijk, één bestuur en één godsdienst, namelijk het katholieke geloof. Dit lukte echter niet, want in het HEilige Roomse Rijk verspreidde het protestantisme van Luther zich snel.

Karel de V zei altijd: “In mijn rijk gaat de zon nooit onder.” Dat kwam omdat hij een heel groot rijk had. Hij erfde ook heel veel. Spanje, Oostenrijk, Tsjechië, een deel van Amerika en een groot deel van Italië was zijn rijk.

In Aken wordt Karel V gekroond tot Keizer van het Heilig Roomse Rijk. Hij erfde heel veel. Van zijn grootouders, en van zijn vader ook wat. Het was voor het eerst dat iemand (Karel de Vijfde) zo’n groot rijk had. Hij wou dat alle mensen katholiek werden. Karel V bracht zijn laatste jaren door in een Spaans klooster. Karel overleed in 1558 in Spanje.

Prins Maurits

Willem van Oranje

Prins van Oranje, Graaf van Nassau, bekend als Willem van Oranje. Zijn bijnaam was Willem de Zwijger. Hij was de leider van de opstand tegen de Spaanse Koning Philips II. Willem was 11 jaar toen hij land erfde: het staatje Oranje in Frankrijk en gebieden in Nederland. Vandaar de naam Willem van Oranje.

Hij is op 24 april 1533 geboren. Karel V liet hem aan het hof in Brussel opvoeden. Hij is in Delft doodgeschoten door Balthasar Gerards.

Prins Maurits en Frederik Hendrik waren zijn zoons.

Maurits

Maurits is de zoon van Willem van Oranje. Zeventien was hij toen zijn vader werd vermoord. Toch werd hij de nieuwe stadhouder, de nieuwe leider. Ook hij streed tegen de Spaanse overheersing. Lange tijd werd hij daarbij geholpen door Johan van Oldenbarnevelt. Maurits wilde de Spanjaarden het land uit jagen, maar daarvoor was veel geld nodig. Johan van Oldenbarnevelt (kun je vergelijken met een minister van financiën) wilde geld sparen en heeft een soort wapenstilstand geregeld. Die duurde 12 jaar. Maurits was hier boos over en heeft zijn vroegere “vriend” in de ban gedaan. Johan van Oldenbarnevelt is dan ook vermoord.

Frederik Hendrik van Oranje-Nassau

Hij was geboren op 29 januari 1584 in Delft. Na het twaalf jarige wapenstilstand was er veel veranderd. Van Oldenbarnevelt was ter dood gebracht. Maurits was gestorven. En ook koning Filips II was al een paar jaar dood. Toch barstte de strijd weer los. Het leger werd geleid door de halfbroer van Maurits, Frederik Hendrik van Oranje-Nassau. Stedenwinger werd zijn bijnaam omdat hij veel steden wist te veroveren.

De Opstand vanuit Spaans perspectief

We weten nu al veel over de opstand, maar wat hier boven geschreven is komt voornamelijk uit bronnen (geschreven teksten en schilderijen) die gemaakt zijn door Nederlanders. Hoe dachten de Spanjaarden over Nederlanders? Alva wordt door Nederlanders afgeschilderd als een bloedhond en wordt gezien, door de Nederlanders, als een meedogenloze beul die ketterij hard heeft aangepakt.

Het beeld dat de Spanjaarden hebben zal in vier stappen worden beschreven;

Voor de opstand
Begin van de opstand 1568 - 1609
Twaalfjarig bestand 1609 - 1621
Laatste deel van de opstand 1621 - 1648

Voor de opstand

In 1548 reisde Karel V samen met zijn zoon Filips II door de Nederlanden, Karel wilde zijn zoon voorstellen aan de Nederlanden als toekomstige koning. Tijdens deze reis is er een kroniek schrijven die mee gaat. Deze schrijver beschrijft de Nederlanden en de Nederlanders. Hij vergelijkt wat hij ziet met wat de mensen vroeger over de Nederlanders dachten, hiervoor gebruikt hij boeken van Tacitus en Julius Caesar. "Het is een wonder om te zien hoe de Nederlanders zijn veranderd, ze zijn niet meer wild, wreed, woest en bijgelovig. Nee, ze zijn sociaal, vroom, katholiek en toegewijd aan de eredienst van god, geletterd, hebben goede wetgeving en bestuur, netjes en hebben een goede manier van kleding". Bijzonder aan deze beschrijving is dat de schrijver lijkt te vergeten dat er meerdere geloven waren.

Begin van de opstand 1568 - 1609

Het beeld wat de Spanjaarden nu over de Nederlanden hebben is totaal anders dan voor de opstand. Volgens vijf verschillende kronieken zijn de Nederlanders koppig, lichtgelovig, gaan ze vreemd, onbeleefd, bot en hoogmoedig. "Zij denken dat ze de opstand kunnen winnen, ze zijn zo koppig dat ze liever strijdend ten onder gaan dan dat ze toegeven dat ze verkeerd zijn".

Er zijn Nederlanders (die nu leven) die zeggen dat de Nederlanden in opstand kwamen tegen Filips II, omdat er geen ruimte werd gegeven aan het geloof en dat Alva veel te hardhandig zou hebben opgetreden tegen de protestanten. De Spanjaarden (uit die tijd) dachten hier heel anders over. Het hardhandige optreden van Alva was noodzakelijk om de duivelse ketterij de kop in te drukken. Zij zagen dan ook de hoge edelen als de echte schuldigen en onruststokers. Zij hebben het lichtgelovige volk doen geloven dat het protestantisme beter is en dat zij in opstand moesten komen tegen hun rechtmatige koning. Willem van Oranje wordt hierin gezien als de eindbaas van de slechteriken.

Twaalfjarig bestand 1609 - 1621

Tijdens het twaalfjarig bestand is er weinig aandacht vanuit de Spanjaarden voor de Nederlanden. Het ondertekenen van bestand werd gezien als een enorme deuk in de reputatie van Spanje. Hierom werd in deze tijd geen aandacht geschonken aan de Nederlanden, maar aan Spanje zelf. Er was voornamelijk propaganda over de glorie dagen van Spanje. Hoewel er slecht nieuws was, werd dit zo min mogelijk gepubliceerd. Er werd in deze tijd wel voor het eerst een verschil gemaakt tussen de opstandige Nederlanders; Holandés en de trouwe Nederlanders; Flamenco.

Er gebeurde ook iets wonderlijks in de schouwburgen (de bioscopen van die tijd). Ten tijden voor het bestand werden er stukken opgevoerd waarin de Nederlanden als slecht en verdorven werden afgeschilderd. Grote personages als Alva en Willem en slagen werden nagespeeld. Echter, er was nu alleen aandacht voor heldendaden tijdens de oorlog. Hierin werden de Spaanse kwaliteiten door een soldaat groter gemaakt. Op de achtergrond was een uitgeputte Republiek te zien, maar het ging vooral om Juan (een Spaanse soldaat) die helden daden verrichtte tijdens de opstand.

Laatste deel van de opstand 1621 - 1648

Na het bestand zat het imago van de Spanjaarden nog steeds in een slop. Filips IV (kleinzoon van Filips II) wist zich geen raad en gaf deze opdracht aan Olivares. Hij moest ervoor zorgen dat het Spaanse imago weer terug kwam als in de glorie dagen van Spanje, zoals in de tijd van Karel V en Filips II.

Olivares ging verder met wat er tijdens het twaalfjarig bestand al gebeurde. De Spanjaarden moesten naast hun reputatie ook een hoog moreel krijgen. Hierdoor werden allerlei legendes verspreidt slagen waarin de Spaanse soldaten in de minderheid waren en toch nog net wisten winnen van hun vijanden. Het grote verschil dat hij hierin maakte is dat hij de Nederlanden als uitgemergeld gebied omschreef. Waarin alles door oorlog verwoest was, zoals het land als de mensen die daar leefden.

Grappig hierin is dat er verhalen bekend zijn als deze;

"Een aantal Spaanse schepen waren in op zee in het nauw gedreven, de vloot van de Holandés was aan de winnende hand. Maar net toen het fatale gevecht begon, veranderde de zee en de lucht in het voordeel van de Spaanse schepen. Wonder boven wonder wisten de Spaanse schepen de vloot van de Holandés te verslaan, terwijl deze betere kanonnen hadden, groter waren en meer soldaten aan boord dan aan de Spaanse zijde."

Bijzonder hieraan is dat er eerst omschreven wordt dat de Nederlanden uitgemergeld en straatarm zijn. Maar toch beschikken zij over een beter wapen arsenaal en sterkere vloot dat de Spaanse schepen.

Het gedachte goed van de Spanjaarden veranderen dus naarmate de opstand vorderde. Het lijkt ook wel op een ruzie die je wel eens hebt met iemand. Er zijn altijd twee verhalen aan ruzie, niet voor niets dat het aloude spreekwoord luidt: Waar twee kijven hebben twee schuld.

Video

Willem van Oranje en het Wilhelmus

Externe links

Bronnen:

Rodriguez Pérez, Y. (2003). De Tachtigjarige Oorlog in Spaanse ogen. Nijmegen:Uitgevrij Vantilt.

Groenveld, S. & Leeuwenberg, H.L.PH. (2012) De Tachtigjarige Oorlog; Opstand en consolidatie in de Nederlanden. Zutphen:Walburg Pers.