Aaron Burr

Aaron Burr
Naam voluit	Aaron Burr Jr.
Geboren	6 februari 1756
Geboren te	Newark, New Jersey
Overleden	14 september 1836
Overleden te	Staten Island, New York
Gehuwd met
Relatie met
Partij	Democratisch-Republikeinse Partij
Religie
Stroming
Functie	3e vicepresident van de Verenigde Staten
Aantreden	4 maart 1801
Aftreden	4 maart 1805
Voorganger	Thomas Jefferson
Opvolger	George Clinton
Functie(s)
Senator namens New York (1791-1797) Procureur-generaal van New York (1789-1791) Afgevaardigde in New York (1784-1785)
Portaal Politiek

Aaron Burr (geboren te Newark (New Jersey) op 6 februari 1756 - gestorven te Staten Island (New York) op 14 september 1836) was een Amerikaans politicus. Burr was oorspronkelijk onafhankelijk, maar werd later lid van de Democratisch-Republikeinse Partij van Thomas Jefferson. Tussen 1801 en 1805 was Burr de derde vicepresident van de Verenigde Staten onder Jefferson. Door een stemfout was hij bijna zelf president geworden. Burr is bekend om zijn conflict met politicus en vriend Alexander Hamilton en vermoordde Hamilton tijdens een duel in 1804. Desondanks kon Burr vicepresident blijven, maar vertrok een jaar later uit de politiek.

Burr heeft gediend in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog als luitenant-kolonel. Na de oorlog werd hij senator namens de staat New York. Na zijn vicepresidentschap vertrok Burr naar het westen van de Verenigde Staten. In 1807 werd hij gearresteerd vanwege landverraad. Burr zou namelijk met de Spanjaarden hebben samengespannen om een aparte republiek in het westen van de Verenigde Staten te stichten. Burr zou president van deze republiek worden. Het nog altijd onduidelijk of Burr dit echt wilde doen. Na zijn arrestatie werd hij verbannen naar Europa en mocht pas in 1812 terugkeren naar de Verenigde Staten. Deze samenzwering wordt de Burr Conspiracy genoemd.

Levensloop

Jeugd en opleiding

Burr werd geboren op 6 februari 1756 in het plaatsje Newark in de staat New Jersey. Hij was het tweede kind van de predikant Aaron Burr Senior, die ook werkte voor de Princeton University, en zijn vrouw Esther Edwards Burr. Burr had één oudere zus, Sarah. Burrs vader overleed een jaar na zijn geboorte. Datzelfde jaar overleden achter elkaar zijn opa, zijn moeder en oma. Hierdoor werden Burr en zus in 1758 wees. De twee kinderen werden vervolgens gestuurd naar de familie van William Shippen in Philadelphia. De kinderen bleven bij hun oom wonen tot dat Burr 21 jaar was. De oom verhuisde hiervoor naar het plaatsje Elizabeth in New Jersey. Als een kind liep Burr verschillende keren weg van huis.

Burr leerde tijdens jeugd debatteren en was lid van literatuurverenigingen. Toen Burr 16 jaar was ging hij theologie studeren. Toen hij 19 jaar was ging hij rechten studeren in Connecticut. Hier onderbrak hij zijn studie in 1775, aangezien het Britse leger aan land kwam.

Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog

Aaron Burr en zijn vrouw Theodosia

Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog ondernam Burr onder leiding van Benedict Arnold een veldtocht naar de Britse kolonie Québec. Arnold vond Burr een goede soldaat en droeg hem over aan generaal Richard Montgomery. Montgomery maakte Burr kapitein. Toen de veldtocht mislukte, deed Burr zijn best om het lichaam van Montgomery terug te winnen. Hierna kwam Burr in dienst van generaal Israel Putnam. Burr wist een gehele brigade te redden van de Britten toen deze van Manhattan naar Harlem trokken. Later kreeg Burr de opdracht om de Britse forten op Staten Island in te nemen. In 1777 kreeg hij de titel luitenant-kolonel en in 1778 kreeg hij een zonnesteek. Hierna werd hij naar het noorden van New York City gestuurd om de Britten te bestrijden. Burrs gezondheid verslechterde en in 1779 besloot hij het leger te gaan. Hierna ging Burr verder met zijn studie.

In augustus 1778 ontmoette Burr Theodosia Bartow Prevost. Zij was getrouwd met de Britse soldaat. Hoewel zij getrouwd was, gingen er geruchten rond dat de twee een relatie hadden met elkaar. In 1781 overleed de man van Theodosia tijdens een bezoek aan Jamaica. Een jaar later trouwde zij met Burr. Theodosia was zo'n 10 jaar ouder dan Burr en had een slechte gezondheid. Zij overleed uitendelijk in 1794 en kregen samen één dochter.

Politiek

Burr rondde een jaar na de oorlog zijn studie af en opende de een advocatenbureau in New York City. Tussen 1784 en 1785 was hij lid van het Huis van Afgevaardigden van de staat New York. Burr was voorstander van de afschaffing van de slavernij, maar dit lukte hem niet te beëindigen. Vanaf 1789 verdiepte hij zich verder in de politiek. Gouverneur George Clinton had hem namelijk een belangrijke functie gegeven. Tegelijkertijd was hij officieel nog actief in het leger.

In 1791 werd Burr senator namens New York in de Amerikaanse Senaat. Burr versloeg zittend senator Philip Schuyler, de schoonvader van zijn vriend Alexander Hamilton. Dit zou later leidden tot een breuk in de vriendschap tussen de twee. Burr koos ook voor een andere politiek dan Hamilton en trad toe tot de partij van Hamiltons aartsvijand, Thomas Jefferson. Burr werd een bekend politiek figuur in New York City en wist veel steun te winnen voor Jefferson. Burr diende in de Senaat tot 1797.

Burr stelde zich voor het eerst verkiesbaar in 1796 voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen. Deze verkiezingen liepen toen anders dan tegenwoordig, maar Burr werd uiteindelijk vierde. Het presidentschap ging naar John Adams. Burr dacht de verkiezingen te kunnen winnen, maar veel van zijn vrienden kozen ervoor om op Jefferson te stemmen. Jefferson en Burr behoorden beide tot de Democratisch-Republikeinse Partij, waarvan Jefferson de leider was. President Adams had een hekel aan Burr en weigerde hem een functie in het leger te geven. Adams was een erg onpopulaire president en zijn steun daalde enorm.

Vicepresident onder Jefferson

Alexander Hamilton en Aaron Burr vlak voor het duel

In 1800 waren er nieuwe verkiezingen. De Federalisten stelden John Adams verkiesbaar, terwijl de Democratisch-Republikeinen Jefferson als kandidaat. Een probleem ontstond doordat het kiessysteem een paar jaar daarvoor veranderd was. Voorheen werd degene die tweede werd tijdens de verkiezingen vicepresident. Tijdens de verkiezingen van 1800 werd gekozen voor running mates. Iedere kandidaat koos een running mate die automatisch vicepresident werd als hij het presidentschap won. Door een fout tijdens de stemming hadden Jefferson en Burr even veel stemmen, waardoor het Amerikaans Congres moest inspringen. Door druk van Alexander Hamilton werd uiteindelijk Jefferson tot president gekozen. Jefferson werd namelijk als gematigder en betrouwbaarder gezien dan Burr. Voor Burr voelde dit alsof het presidentschap van hem ontnomen werd. Desondanks werd Burr vicepresident onder Jefferson.

Jefferson vertrouwde Burr niet, waardoor Burr eigenlijk weinig deed als vicepresident. In de Verenigde Staten is de vicepresident ook de voorzitter van de Amerikaanse Senaat. Burr veranderde de regels van de Senaat en voerde nieuwe tradities in. Deze tradities worden nog steeds gebruikt, hoewel sommige ook voor problemen zorgen. Een voorbeeld is de filibuster. Voorheen was een maximale tijd voor debatten. Volgens Burr was dit onzin en schrapte deze regel. Een debat was pas afgelopen nadat een meerderheid van de senatoren het hiermee eens was. Pas hierna kon er gestemd worden. Dit was eerst geen probleem, maar zo'n 30 jaar later gingen senatoren hier misbruik van maken om wetten tegen te houden.

Burr zou geen tweede termijn krijgen. Jefferson besloot zich verkiesbaar te stellen voor een tweede termijn, maar koos George Clinton als zijn running mate. Dit had te maken met een omstreden gebeurtenis tijdens zijn vicepresidentschap. De spanningen tussen Burr en Hamilton liepen erg hoog op in 1804. Burr had zich verkiesbaar gesteld voor de presidentsverkiezingen van 1804. Hamilton publiceerde een aantal artikelen waarin hij Burr een "gevaarlijke man" noemde. Hij riep de federalisten op om op Jefferson te stemmen, zodat Burr geen president kon worden. Burr daagde Hamilton uit voor een duel. Dit vond plaats in de staat New Jersey vlak over de grens bij New York City. In New Jersey waren duels toegestaan. Het duel vond plaats op 4 juli 1804 en eindigde in een tragedie. Bij dit duel kwam Hamilton om het leven door de kogel uit Burrs pistool. Er zijn verschillende theoriën waarom Burr Hamilton vermoordde, maar er wordt vanuit gegaan dat het niet zijn bedoeling was.

Burr werd aangeklaagd voor moord in twee staten, maar uiteindelijk niet vervolgd. Hij sloeg op de vlucht naar Washington D.C. en ging verder als vicepresident. Toch verspreidde het nieuws van de dood van Hamilton zich snel. Hierdoor was Burr gedwongen om zijn campagne voor het presidentschap neer te leggen en zich terug te trekken als kandidaat. Hij bleef vicepresident tot de beëdiging van de nieuwe vicepresident. Hier kwam veel kritiek op.

De Burr Conspiracy

Na zijn vicepresidentschap was politieke carrière eigenlijk over. De moord op Alexander Hamilton beschadigde zijn imago zo erg dat het onwaarschijnlijk was dat hij nieuwe verkiezingen zo winnen. Toch eindigt het verhaal niet hier. President Jefferson had in 1803 het Louisianaterritorium aangekocht van Frankrijk. Hierdoor waren de Verenigde Staten twee keer zo groot geworden en kregen de Amerikanen de havenstad New Orleans. New Orleans werd aan beide kanten door Spaanse koloniën omgeven. Kort na zijn vicepresidentschap kreeg Burr een boerderij van 160 km² in het noorden van de Spaanse kolonie Texas (toen onderdeel van Mexico). Deze boerderij werd door de Spaanse koning aan Burr gegeven en dichtbij New Orleans. Het feit dat de Spaanse koning dit aan Burr gaf is erg vreemd.

Burr zei de grond te gebruiken om gewassen te verbouwen, maar hij was meer van plan. Hij ontmoette zowel veel Spaanse als Britse staatsmannen voor wapens, schepen en geld. Hoewel zij hem dit gaven, maar kreeg hij weinig steun in Europa. Tegen een Spaanse minister maakte Burr duidelijk het plan te hebben om een eigen land te stichten in Noord-Amerika. Burr kreeg ook steun in de Verenigde Staten zelf o.a. van generaal James Wilkinson. Wilkinson was niet alleen een belangrijke generaal in het Amerikaanse leger, maar was ook de gouverneur van het Louisianaterritorium. Ook kreeg hij hulp van Harman Blennerhassett, een rijke advocaat en grootgrondbezitter in Virginia. Burr trok door het land om steun te krijgen voor zijn plannen. Hij probeerde generaal (en de latere president) Andrew Jackson en senator Jonathan Dayton te overtuigen. Veel van de mensen waren het oneens met elkaar, waardoor wordt gedacht dat Burr hun naar de mond praatte. Met andere woorden, hij vertelde hen wat ze wilden horen om geld en steun te krijgen. Hierdoor is het ook onduidelijk wat Burr precies wilde.

In 1806 werd Burr steeds meer verdacht gevonden. Uiteindelijk ontdekte Joseph Hamilton Daveiss dat Burr van plan was een opstand te veroorzaken. Hij schreef een brief aan president Jefferson. Hoewel Jefferson hier eerst niets aan deed, begonnen hij zich een paar maanden later zorgen te maken. Generaal Wilkinson besloot op dat moment Jefferson te vertellen over wat Burr van plan was. Hij stuurde alle brieven tussen hem en Burr naar Jefferson. Burr wist hier niets van en was begonnen met verplaatsen van mannen en wapens. Hij werd uiteindelijk opgepakt door het Amerikaanse leger. Hij ontsnapte, maar werd in 1807 werd gevonden en gearresteerd. Burr werd aangeklaagd voor landverraad. Hij wilde New Orleans en delen van het Louisianaterritorium innemen door middel van geweld. Ook wilde hij delen van Spaanse koloniën innemen. De rechtszaak was erg omstreden en maakte groot nieuws. Toch werd Burr vrijgesproken en besloot de Verenigde Staten te verlaten.

Tot op de dag van vandaag is het onduidelijk wat Burr precies wilde. De meeste historici denken dat Aaron Burr een nieuw land wilde stichten met hemzelf als president of zelfs als koning. Sommige historici denken zelfs dat Burr samenspande met de Britten en Spanjaarden om de Verenigde Staten binnen te vallen en het onder de drie te verdelen.

Latere leven

In 1808 trok naar Engeland en ging in Londen wonen. Hier werd hij goede vrienden met de filosoof Jeremy Bentham. Hij probeerde steun te krijgen voor een revolutie in Mexico, maar de Britten wilden niet naar hem luisteren. Burr besloot verder te trekken naar Frankrijk, waar hij de steun van Napoleon Bonaparte zocht. Napoleon weigerde dit en Burr had inmiddels geen geld meer.

In 1811 besloot hij terug te gaan naar de Verenigde Staten. Hij opende hij een advocatenbureau en nam de achternaam "Edwards" aan. Hij trouwde met Eliza Jumel, een rijke vrouw. Na vier maanden gingen de twee uit elkaar, aangezien Burr veel te veel geld uitgaf. Historici denken dat Burr koos voor een andere achternaam om niet op te vallen. Hij was namelijk in diepe schulden en zou de rest van zijn leven erg arm blijven. Jumel en Burr zouden ook de rest van hun leven gescheiden van elkaar leven, hoewel ze nog getrouwd waren. De scheiding werd pas goedgekeurd op de dag dat Burr overleed. Burr overleed op 14 september 1836 en werd 80 jaar oud.

Nagelatenschap

Burr wordt vandaag de dag vooral herinnert vanwege zijn duel met Alexander Hamilton, waarin Hamilton overleed. Dit moment is vaak afgebeeld en nagespeeld in films en theaterstukken, waaronder de musical Hamilton uit 2015. Toch heeft Burr veel invloed gehad op de Amerikaanse politiek. Als voorzitter van de Senaat zette hij regels en richtlijnen op voor afzettingsprocedures. Deze richtlijnen worden tot op de dag van vandaag nog steeds gevolgd. Ook schafte hij de maximale duur van een debat in de Senaat af. Hierdoor ontstond de zogeheten filibuster, die nog altijd vaak in de Senaat wordt gebruikt om omstreden wetten tegen te houden.

Burrs rol in de presidentsverkiezingen van 1800 veranderde ook de manier waarop presidenten en vicepresidenten gekozen konden worden. Het scheelde namelijk weinig of Burr was tot president gekozen (per ongeluk). Dit leidde tot de aanname van het 12e amendement van de Amerikaanse grondwet (in 1803). Hierdoor kwam er een nieuwe procedure voor het kiezen van presidenten en vicepresidenten.

Ook is Burrs leven vaak inspiratie geweest voor boeken, theaterstukken en andere media. Burr komt voor al een personage in The Minister's Wooing van Harriet Beecher Stowe en The Man Without a Country van Edward Everett Hale.