Europees kampioenschap voetbal 2020: verschil tussen versies

Versie van 1 jul 2018 19:30

Informatie
Europees kampioenschap voetbal 2020

250px

Gastlanden	12 verschillende Europese landen
Gastland	12 verschillende Europese landen
Editie
Datum	12 juni - 12 juli 2020
Teams	24 (van 1 confederatie)
Stadions	Olympisch Stadion Parken Allianz Arena Wembley Stadium Ferenc Puskásstadion Aviva Stadium Olympisch Stadion Johan Cruijff ArenA Arena Națională Nieuwe Zenitstadion Hampden Park San Mamés (in 12 steden)
Winnaar	(e titel)
Statistieken
Wedstrijden
Doelpunten
Toeschouwers
Topscorer(s)
Beste speler
Beste keeper
Fair-Playprijs
Navigatie
◄	►
Portaal Sport

Het Europees kampioenschap voetbal 2020, of kortweg Euro 2020, wordt de 16e editie van het Europees kampioenschap voetbal. Het toernooi zal van 12 juni tot 12 juli 2020 verspreid over twaalf verschillende Europese landen worden gehouden, nog nooit werd het Europees kampioenschap door zoveel verschillende gastlanden georganiseerd. De openingswedstrijd zal in Rome (Italië) worden gespeeld en de finale wordt in Londen (Engeland) gespeeld.

Organisatie van het toernooi

Procedure

De wedstrijden van het Europees kampioenschap worden in twaalf stadions gespeeld, welke verspreid zijn over twaalf steden in twaalf verschillende landen. Elke stad organiseert drie groepswedstrijden en een achtste of kwartfinale. De halve finales en finale worden door één stad georganiseerd.

Alle bij de UEFA aangesloten landen mochten elk één stadion voordragen waarin de groepswedstrijden en een knock-outwedstrijd zouden worden gespeeld en één stadion voordragen waar de finale in zal worden gespeeld, dit mocht tevens in hetzelfde stadion zijn. Er mochten ook nieuwe stadions worden voorgedragen door de landen, maar deze moesten dan wel in 2016 worden opgeleverd.

De minimale capaciteit voor de verschillende wedstrijden werd als volgt vastgesteld:

70.000 toeschouwers voor de halve finale en finale
60.000 toeschouwers voor de kwartfinales;
50.000 toeschouwers voor de achtste finale en de groepswedstrijden;
Er werden twee uitzonderingen toegestaan voor stadions met een capaciteit van 30.000 toeschouwers. In dit stadion mochten groepswedstrijden en (alleen) een achtste finale worden gespeeld.

Alle landen moeten meedoen aan de kwalificatiewedstrijden, waardoor het mogelijk is dat een gastland zelf niet meespeelt op het toernooi.

Tijdsverloop

Voor de landen die mee wilden organiseren aan het toernooi werden de volgende data vastgesteld:

28 maart 2013 - De UEFA stelde de eisen aan de kandidaatstelling en de regels vast;
April 2013 - De UEFA publiceerde de eisen en opende de bidfase voor de landen;
September 2013 - De geïnteresseerde gastlanden moesten hun kandidaatsstad benoemen;
April 2014: De geïnteresseerde gastlanden moesten het bidbook indienen bij de UEFA, die daarna startte met de beoordeling ervan;
19 september 2014: De speelsteden werden door de UEFA aangewezen.

Kandidaatstadions

In april 2014 publiceerde de UEFA de lijst met kandidaatsstadions. Hieruit bleek dat Duitsland en Engeland interesse hadden in het organiseren van de finale en negentien landen, waaronder ook Duitsland en Engeland, wilden de groepswedstrijden organiseren. Van deze negentien landen werden er uiteindelijk twaalf geselecteerd. Er hadden zich vier landen kandidaat gesteld met een stadion met een capaciteit van 35.000 tot 50.000 toeschouwers, dit waren Bulgarije, Denemarken, Macedonië en Wit-Rusland, wat betekende dat hiervan maximaal twee stadions zouden worden geselecteerd. Van de overige vijftien landen met stadions met een capaciteit vanaf 50.000 toeschouwers zouden er tenminste elf worden geselecteerd. Vervolgens werden al in september 2014 de speelstadions aangewezen en vastgesteld, welke hieronder staan vermeld.

Geselecteerde stadions

Land	Stad	Stadion	Capaciteit	Pakket
Azerbeidzjan	Bakoe	Olympisch Stadion	68.700	kwartfinale en 3 groepswedstrijden
Denemarken	Kopenhagen	Parken	38.065	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Duitsland	München	Allianz Arena	67.812 (uitgebouwd tot 75.000)	kwartfinale en 3 groepswedstrijden
Engeland	Londen	Wembley Stadium	90.000	finale, 2 halve finales, achtste finale en 3 groepswedstrijden
Hongarije	Boedapest	Ferenc Puskásstadion	56.000 (mogelijk vergroot tot 65.000)	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Ierland	Dublin	Avivastadion	51.700	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Italië	Rome	Olympisch Stadion	72.698	kwartfinale en 3 groepswedstrijden
Nederland	Amsterdam	Johan Cruijff ArenA	54.033	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Roemenië	Boekarest	Arena Națională	55.600	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Rusland	Sint-Petersburg	Nieuwe Zenitstadion	69.500	kwartfinale en 3 groepswedstrijden
Schotland	Glasgow	Hampden Park	52.063	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Spanje	Bilbao	San Mamés	53.332	achtste finale en 3 groepswedstrijden

Afgevallen stadions

Land	Stad	Stadion	Capaciteit	Pakket
België	Brussel	Eurostadion	nog te bouwen (62.000)	achtste finale en 3 groepswedstrijden
Bulgarije	Sofia	Vasil Levski Nationaal Stadion	33.000	standaardpakket
Israël	Jeruzalem	Teddystadion	34.000 (uitgebouwd tot 53.000)	standaardpakket
Noord-Macedonië	Skopje	Philip II Arena	33.460	standaardpakket
Wales	Cardiff	Millennium Stadium	74.500	standaardpakket
Wit-Rusland	Minsk	Traktarstadion	16.500 (uitgebouwd tot 33.000)	standaardpakket
Zweden	Solna	Friends Arena	50.000	standaardpakket

Speelstadions

Londen	München	Rome	Bakoe
Wembley Stadium	Allianz Arena	Olympisch Stadion	Olympisch Stadion
Capaciteit: 90.000	Capaciteit: 75.000 (uitgebreid)	Capaciteit: 72.698	Capaciteit: 68.700
	200px
Dublin	400px		Amsterdam
Aviva Stadium			Johan Cruijff Arena
Capaciteit: 51.700			Capaciteit: 54.033

Sint-Petersburg			Boedapest
Nieuwe Zenitstadion			Ferenc Puskásstadion
Capaciteit: 66.881 (nieuw stadion)			Capaciteit: 56.000

Boekarest	Bilbao	Glasgow	Kopenhagen
Arena Națională	San Mamés	Hampden Park	Parken
Capaciteit: 55.600	Capaciteit: 53.332	Capaciteit: 52.063	Capaciteit: 38.065

Oorspronkelijke kandidaatstelling

Het was eerst de bedoeling dat slechts één of twee landen zich kandidaat konden stellen voor de organisatie van het toernooi, zoals de UEFA begin 2012 bekend maakte. Tot mei 2012 hadden landen de tijd om hun interesse in de organisatie kenbaar te maken. Als er maar één kandidaat zou zijn, zou de UEFA met dat land verder kijken of het geschikt genoeg was voor de organisatie. Als er meerdere kandidaten zouden zijn kregen ze 18 maanden de tijd om hun bidbook in te dienen bij de bond en zou het gastland van het EK 2020 eind 2013 of begin 2014 bekend worden gemaakt.

Tot enkele dagen voor de deadline was Turkije het enige land dat zich tot op dat moment kandidaat had gesteld voor de organisatie van het toernooi. Echter meldden enkele dagen voor het verlopen van de deadline voor het aanmelden de combinaties Azerbeidzjan-Georgië en de combinatie Ierland, Schotland en Wales hun interesse voor de organisatie bij de UEFA. Een maand later gaf de bond behalve deze vijf landen ook alle andere Europese landen de mogelijkheid om hun eventuele interesse voor de organisatie voor het einde van 2012 kenbaar te maken met het indienen van een bidbook.

Op 30 juni 2012, één dag voor de finale van het EK voetbal 2008, maakte toenmalig UEFA-voorzitter Michel Platini tijdens een persconferentie bekend dat hij overwoog om het EK voetbal in 2020 in twaalf of dertien landen te willen organiseren, ter ere van het 60-jarige bestaan van het Europees kampioenschap. Ook zou een organisatie over meerdere landen financieel erg interessant zijn, omdat er per stad of land slechts één stadion nodig is. Plantini gaf aan dat de UEFA in januari 2013 met het besluit kwam of het EK in 2020 over één land, twee landen of over heel Europa zou worden georganiseerd. Op 6 december 2012 volgde het definitieve besluit van de bond om voor de laatste optie te kiezen, wat betekende dat het EK in 2020 over verschillende Europese landen zou worden georganiseerd. Bij een stemming hierover bleken 53 landen voor dit besluit te zijn, alleen de Turkse voetbalbond was tegen. Het land had zich namelijk als een grote kanshebber gerekend om het toernooi alleen te mogen organiseren, ook omdat Michel Platini destijds zijn publiekelijke steun uitsprak voor de organisatie in Turkije.

Direct na de bekendmaking van de definitieve opzet van het toernooi door de UEFA in januari 2013 gaf Platini een persconferentie waarop hij aangaf op Turkije te zullen stemmen als dat land zich kandidaat zou stellen voor de organisatie van de halve finales en finale. Echter deed hij deze belofte wel onder voorbehoud, als Istanboel namelijk op 7 januari 2013 de organisatie van de Olympische Zomerspelen 2020 kreeg toegewezen zou het uitgesloten zijn dat het EK in Turkije plaats zou vinden, echter kreeg het Japanse Tokio echter de voorkeur boven Istanboel en Madrid voor het organiseren van de Zomerspelen. Vlak voor het verlopen van de deadline voor de geïnteresseerden voor de organisatie van het EK besloot Turkije om zich niet kandidaat te stellen, omdat het land het toernooi graag alleen wil organiseren en zich zal richten op kandidaatstelling voor het EK in 2024.

Verder waren er ook nog een aantal landen of combinaties van landen die geïnteresseerd waren in de organisatie, maar zich uiteindelijk niet hebben aangemeld en/of kandidaat gesteld. Dit waren de combinaties tussen België, Nederland en Luxemburg, van Bosnië en Herzegovina, Kroatië en Servië, van Bulgarije en Roemenië en tenslotte nog een combinatie tussen Hongarije en Roemenië.

Opzet

De 24 geplaatste landen zullen in zes groepen van 4 landen worden geloot. In één groep zitten maximaal twee gastlanden en elk gastland zal tenminste twee wedstrijden thuis spelen. Dit laatste geldt niet voor de wedstrijden in de knock-outfase of voor het gastland dat de halve finale en finale organiseert, tenslotte kunnen deze niet een thuiswedstrijd spelen in de groepsfase.

Bij het indelen van de groepen zal niet alleen rekening worden gehouden met de sterkte van de landen, maar wordt er ook rekening gehouden met de afstand tussen de twee speelsteden. De UEFA wil de vluchtafstand zoveel mogelijk proberen te beperken tot maximaal 2 uur, zodat de supporters niet al te grote afstanden hoeven te reizen.

Groepsfase

Puntentelling

De groepen spelen tijdens de groepsfase in een halve competitie, waarbij elk land een keer tegen een ander land uit zijn groep speelt. De behaalde punten worden met het driepuntensysteem bepaald, waarbij een overwinning 3 punten oplevert voor het winnende land, een gelijkspel 1 punt oplevert voor beide landen en het land dat verliest 0 punten krijgt. De nummers 1 en 2 en de vier beste nummers 3 uit de groepen gaan door naar de volgende ronde, de landen die vervolgens over blijven na de groepsfase zijn uitgeschakeld.

Beslissingswijze

Als teams in één groep na het einde van de groepsfase hetzelfde aantal punten hebben behaald, wordt de winnaar van een groep bepaald via de een beslissingscriteria zodat er een verschil kan worden gevonden tussen de landen. De bepaling hiervan gaat op deze wijze (van boven naar beneden):

Het meeste aantal behaalde punten in de groepswedstrijden tegen de andere landen met hetzelfde aantal punten.
Het doelsaldo als resultaat van de wedstrijden in de groepsfase, tegenover de overige landen die hetzelfde puntenaantal hebben.
Meeste aantal gescoorde doelpunten in de groepsfase.
Indien de teams na de bovenste drie criteria nog steeds gelijk staan worden deze beslissingscriteria opnieuw toegepast, maar zal er nu tussen de bewuste landen worden gekeken met het vergelijken. Als hier nog steeds geen beslissing uit komt wordt er verder gekeken naar criteria 5 tot en met 9.
Het doelsaldo over alle wedstrijden in de groepsfase.
Het meeste aantal gescoorde doelpunten in de groepswedstrijden.
Als de teams na criteria 1 tot en met 6 nog steeds gelijk staan en ook nog steeds hetzelfde puntenaantal hebben nadat ze in de laatste wedstrijd van de groepsfase tegen elkaar hebben gespeeld, zal de positie in de eindstand worden bepaald door middel van penalty shoot-outs. Als er meer dan twee teams op hetzelfde aantal punten eindigen worden de shoot-outs niet toegepast.
De positie op de Fair Play-ranglijst (1 punt voor een (losse) gele kaart, 3 punten voor een rode kaart als gevolg van twee gele kaarten, 3 punten voor een directe rode kaart en tot slot 4 punten voor een gele kaart die gevolgd wordt door een directe rode kaart).
De positie op de UEFA-coëfficiëntenranglijst.

Groep A

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/-	Pnt
1		0	0	0	0	0	0	0	0
2		0	0	0	0	0	0	0	0
3		0	0	0	0	0	0	0	0
4		0	0	0	0	0	0	0	0

Groep B

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/-	Pnt
1		0	0	0	0	0	0	0	0
2		0	0	0	0	0	0	0	0
3		0	0	0	0	0	0	0	0
4		0	0	0	0	0	0	0	0

Groep C

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/-	Pnt
1		0	0	0	0	0	0	0	0
2		0	0	0	0	0	0	0	0
3		0	0	0	0	0	0	0	0
4		0	0	0	0	0	0	0	0

Groep D

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/-	Pnt
1		0	0	0	0	0	0	0	0
2		0	0	0	0	0	0	0	0
3		0	0	0	0	0	0	0	0
4		0	0	0	0	0	0	0	0

Groep E

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/-	Pnt
1		0	0	0	0	0	0	0	0
2		0	0	0	0	0	0	0	0
3		0	0	0	0	0	0	0	0
4		0	0	0	0	0	0	0	0

Groep F

Pos	Land	Wed	Win	Gel	Ver	DV	DT	+/-	Pnt
1		0	0	0	0	0	0	0	0
2		0	0	0	0	0	0	0	0
3		0	0	0	0	0	0	0	0
4		0	0	0	0	0	0	0	0

Logo

Het logo van het EK voetbal 2020 staat in het teken van eenheid en verbondenheid, welke kenmerken in het logo naar voor komen met een afbeelding van een brug. De basis van het logo bestaat uit een brug, waarop de Henri Delaunay Cup is afgebeeld en rondom de beker staan de fans. Elk van de twaalf gastlanden ontwierp een eigen versie van het logo, met daarop een brug uit hun speelstad.

Externe link

(en) Officiële website

Sjabloon:Navigatie Europese kampioenschappen voetbal

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
-{{werk}}
 {{Infobox internationale voetbalcompetitie
 | toernooi      = Europees kampioenschap voetbal