Lagerhuis (Verenigd Koninkrijk)

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Het Lagerhuis van het Verenigd Koninkrijk

Het Lagerhuis (Engels: House of Commons) is één van de twee kamers van het parlement van het Verenigd Koninkrijk. Het Lagerhuis wordt gezien als de belangrijkste kamer, waar de wetten als eerste worden besproken en gemaakt. De andere kamer wordt het Hogerhuis genoemd.

Het Lagerhuis bestaat uit 650 leden, die volgens het districtenstelsel worden gekozen. Dit betekent dat het land in kiesdistricten is verdeeld. Elk district heeft ongeveer hetzelfde aantal inwoners en krijgt één zetel in het Lagerhuis. De kandidaat die de meeste stemmen krijgt in een bepaald, vertegenwoordigt dit district.

Oorspronkelijk was het Hogerhuis machtiger dan het Lagerhuis. Tegenwoordig is het Lagerhuis machtiger dan het Hogerhuis. Dit komt doordat het Lagerhuis rechtstreeks door het Britse volk gekozen wordt. Bij het Hogerhuis is dit niet het geval.

Geschiedenis

Het Britse parlement heeft een lange geschiedenis, maar het huidige Britse parlement ontstond in 1707. Toen werden Engeland, Wales en Schotland samengevoegd tot het koninkrijk Groot-Brittannië. In 1800 werd Groot-Brittannië weer samengevoegd met Ierland, waarna het parlement werd uitgebreid. Al vóór 1707 bestond het Engelse parlement uit twee kamers. Het Lagerhuis ontstond in 1707 samen met het Hogerhuis. De Engelse naam House of Commons betekent ongeveer iets als Huis van Gewonen. Een common betekent dan ook een gewoon iemand met lage status. Dit kwam doordat de leden van het Lagerhuis niet van adel hoefden te zijn. Het Hogerhuis daarentegen bestond uit mensen van adel. Hoewel dit tegenwoordig niet meer het geval is, is de naam behouden.

Al sinds het begin was er sprake van een districtenstelsel. Het probleem was dat dit districtenstelsel nooit geüpdatet werd. Dit werd een groot probleem in de 19e eeuw. Steeds meer mensen verhuisden van het platteland naar de stad. Hierdoor werden de inwoners van het platteland minder vertegenwoordigd dan die van de stad. De districten op het platteland werden ook wel verrotte districten genoemd, aangezien de adel en grootgrondbezitters ze gebruikten om invloed te krijgen op het parlement. In 1832 werd daarom besloten om iedere paar jaar de districten opnieuw te tekenen. Hierdoor zou het aantal inwoners in ieder district ongeveer even gelijk zijn.

Aan het einde van de 19e eeuw werd de macht van het Lagerhuis vergroot, terwijl de macht van het Hogerhuis werd verkleind. In het verleden kon het Hogerhuis bijvoorbeeld wetten wegstemmen die goed waren gekeurd door het Lagerhuis. Tegenwoordig kan dit niet meer, tenzij ze in strijd zijn met de grondwet. Wel kan het Hogerhuis een wet voor een aantal maanden vasthouden.

Leden

Ieder lid van het Lagerhuis vertegenwoordigt een kiesdistrict. Dit betekent dat ieder lid een regio in het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigd, waarin hij/zij woont. De inwoners van dat kiesdistrict kunnen tijdens verkiezingen stemmen voor verschillende kandidaten. Deze kandidaten kunnen alleen aan de verkiezingen in hun eigen kiesdistrict meedoen. Ook kunnen de inwoners van het kiesdistrict enkel op de kandidaten uit hun eigen kiesdistrict stemmen. Dit betekent dat er in totaal 650 leden en 650 kiesdistricten zijn.

Deze kiesdistricten liggen in Engeland, Wales, Noord-Ierland en Schotland. De Britse overzeese gebieden en het Brits kroonbezit zijn niet vertegenwoordigd in het Lagerhuis. Dit komt doordat zij veel dingen zelf kunnen beslissen en eigenlijk alleen voor defensie en buitenlandse zaken afhankelijk zijn van het Verenigd Koninkrijk. Hoewel Schotland, Noord-Ierland en Wales hun eigen parlementen hebben, kunnen zij veel minder dingen zelf beslissen. Engeland heeft geen eigen parlement. Van de 650 kiesdistricten liggen er 533 in Engeland, 59 in Schotland, 40 in Wales en 18 in Noord-Ierland.

Om lid te worden van het Lagerhuis moet je:

• 18 jaar of ouder zijn
• Een inwoner van het Verenigd Koninkrijk, de Britse overzeese gebieden, Ierland of een van de landen van het Gemenebest van Naties zijn.
• Geen lid van het Hogerhuis zijn.

Partijen

Kleur	Politieke partij	zetels	Ideologie	Actief	Verdeling
	Conservative Party	356	Conservatisme Unionisme Economisch liberalisme	Landelijk	Hierboven zie je een overzicht van de verdeling van het Britse parlement. De kleuren van de partijen komen overeen met de kleuren hiernaast. In het Britse parlement zitten de oppositie en de coalitie tegenover elkaar. De coalitie bestaat uit de partijen die in de regering zitten, terwijl de oppositie bestaat uit de partijen die niet in de regering zitten. De coalitie wordt in de Britse politiek His Majesty's Government (Zijne Majesteits Regering) genoemd. De huidige regering bestaat uit de Conservative Party. De oppositie bestaat uit alle andere partijen. De grootste oppositiepartij wordt His Majesty's Most Loyal Opposition (Zijne Majesteits Meest Loyale Oppositie) genoemd. De grootste oppositiepartij is vandaag de dag de Labour Party. De overige partijen worden vaak aangeduid met Other Opposition (Overige Oppositie). Ook de onafhankelijke leden worden hiertoe gerekend. Bij de indeling zie je een zwarte bolletje aan de linkerkant. Dit is de Speaker, oftewel de voorzitter. De voorzitter is partijloos en kan niet meedoen aan de debatten. Hij of zij is namelijk verantwoordelijk dat de debatten goed verlopen. Toch kan de voorzitter stemmen en vertegenwoordigd ook een kiesdistrict. Tijdens verkiezingen zal de voorzitter geen campagne voeren en geen andere kandidaten doen mee in zijn of haar kiesdistrict. Dit zorgt ervoor dat de voorzitter onpartijdig is. Helemaal rechts zie nog enkele groene bolletjes die de Noord-Ierse partij Sinn Féin voorstellen. Sinn Féin is een Iers-nationalistische partij die ook in Ierland actief is. De partij wil dat Noord-Ierland onderdeel wordt van Ierland en vindt dat Noord-Ierland bezet wordt door de Britten. De partij erkent hierdoor niet het gezag van het Britse parlement over Noord-Ierland. Als gevolg doen zij wel mee aan de verkiezingen, maar de gekozen leden nemen geen plaats in het Brits parlement. Hierdoor doen zij niet mee met het stemmen, debatteren en andere taken. Sinn Féin wordt daarom vaak aangeduid als Abstentionist.
	Labour Party	197	Sociaaldemocratie Democratisch socialisme Progressivisme	Landelijk
	Scottish National Party (SNP)	44	Schots nationalisme Schotse onafhankelijkheid Regionalisme Sociaaldemocratie Populisme	Schotland
	Liberal Democrats (Lib Dem)	14	Liberalisme Sociaalliberalisme	Landelijk
	Democratic Unionist Party (DUP)	8	Nationaal-conservatisme Unionisme Sociaal-conservatisme Rechts-populisme	Noord-Ierland
	Sinn Féin (SF)	7	Iers republicanisme Democratisch socialisme Links-nationalisme	Noord-Ierland
	Plaid Cymru	3	Welsh nationalisme Welshe onafhankelijkheid Regionalisme Democratisch socialisme Sociaaldemocratie	Wales
	Social Democratic and Labour Party (SDLP)	2	Iers nationalisme Sociaaldemocratie	Noord-Ierland
	Alba Party	2	Schots nationalisme Schotse onafhankelijkheid	Schotland
	Alliance Party of Northern Ireland	1	Liberalisme	Noord-Ierland
	Green Party of England and Wales	1	Groene politiek	Engeland & Wales
	Speaker (voorzitter)	1
	Onafhankelijke leden	14