Geschiedenis van België

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Sjabloon:Geschiedenis van België De geschiedenis van België is de naam van de het verleden van het West-Europese land België. Hoewel het land pas sinds 1830 onafhankelijk is, heeft het door de jaren heen veel meegemaakt. België heeft bij veel landen gehoord en ook na de onafhankelijkheid is het land tweemaal bezet geweest.

Prehistorie

De geschiedenis van België gaat helemaal terug tot in de prehistorie. Toen kwamen de eerste mensen naar België toe. In West- en Noord-Europa woonden Neanderthalers. Neandertalers waren familie van de huidige mens. Zo woonden deze mensen ook in het huidige België. Door vondsten uit het verleden weten we dat rond 500.000 v.Chr. België voor het eerst werd bewoond. Zo werd er gereedschap van jagers en vissers gevonden en ook skeletten. De eerste mensen heette de jager-verzamelaars. Ze leefden van de jacht, de visserij en het verzamelen van voedsel. Dit was ongeveer een dagtaak. Ook moest er vaak worden verhuisd, aangezien voedsel op een geef moment opraakt.

Ondertussen ontstond de landbouw. Vee werd om een weiland gezet, men ging gewassen verbouwen en het rondtrekken was afgelopen Rond 4.000 v.Chr. ontstonden de eerste Belgische dorpjes. Toen bestonden deze uit 100 mensen. Tegenwoordig lijkt dit heel weinig (zeker als je weet dat een stad vaak meer dan 10.000 mensen heeft), maar voor die tijd was het erg veel. Ondertussen was de ijstijd over. Het klimaat werd warmer en het ijs begon te smelten. Men trok meer naar het noorden. Er ontstonden een soort van kleine volkjes. zo leefden op het Haspengouw de Omalien. Sommige dorpen maakten slechts één product, zoals kleding. Hierdoor werd gehandeld met andere dorpen waardoor een economie ontstond.

Tijdens de ijzertijd ontstonden de eerste marktplaatsen en forten. In het zuiden leefden de Kelten en in het noorden de Germanen. Tussen de Seine en de Rijn woonden de Belgae. Zij hielden de Kelten en de Germanen uitelkaar. Zij waren eigenlijk de voorvaderen van de huidige Belgen. Midden-België werd overwoekerd door het Kolenwoud. Nog steeds zijn er stukken bos van dit oerwoud overgebleven. De Belgae joegen in dit woud, maar kenden ook landbouw. Het gezin was het belangrijkste binnen de cultuur. Ook ontstond er een soort van standen. Dit waren de adel, de geestelijken, de vrijen en de horigen.

De Romeinen

Tussen 57 en 51 v.Chr. werd België onderdeel van het Romeinse Rijk onder leiding van Julius Caesar. Hoewel de Belgae zich vergaven, vonden er toch een aantal opstanden plaats. Keizer Augustus zorgde ervoor dat België een provincie werd van het Romeinse Rijk, met de naam Gallia Belgica. De provincie lag iets noordelijk dan het huidige België. Door de Romeinen ontstonden de steden Doornik en Tongeren. In het Haspengouw werden grote landerijen aangelegd en aan de kust werd er gevist en zout gewonnen. Ook werden er veel stoffen gemaakt en de handel met Italië en Gallië groeide.

Na 256 n.Chr. staken de Franken de Rijn over. Ze plunderden en verwoesten veel steden en dorpen in Belgica. De Romeinse keizers in die tijd waren niet machtig genoeg om hun te stoppen, maar keizer Constantius I Chlorus lukte dit wel. In plaats van hun te versloeg, sloot hij een deal met de Franken. Zij moesten nu het gebied tussen Nijmegen en de zee gaan beschermen voor het Romeinse Rijk. Rond 297 werd Beligica in twee delen gesplitst. Het oostelijke gedeelte ging door het leven als Belgica Prima, terwijl het westelijke gedeelte als Belgica Secunda door het leven ging.

In de 3de eeuw was het eigenlijk gedaan met het westelijke gedeelte van het Romeinse Rijk. In Belgica vielen de Hunnen binnen. In het noorden konden ze hun niet tegenhouden, maar in het zuiden lukte dit nog wel. Hierdoor ging in het noorden de cultuur en taal mengen met de die van de Hunnen. Hierdoor ontstond een scheiding in het huidige België. Deze kennen we nog steeds en heet de taalgrens.

Middeleeuwen

Het Frankische Rijk

De Franken waren niet echt één volk. Uiteindelijk werd in de chaos een nieuw land gesticht. Dit land werd geleid door de Merovingers, een dynastie. Zij zorgden er voor dat de hoofdstad verplaatst werd van Doornik naar Parijs. Hiermee werd het Frankische Rijk gesticht. Alles leek goed te gaan tot dat het rijk in tweeën werd gesplitst, Austrasië en Neustrië. De grens tussen twee delen liep dwars door België heen. Ondertussen waren de Allemannen verslagen. De koning bekeerde zich tot het christendom. Hierna begon hij met christendom te introduceren in België. Elk dorp had als centrum een kerk. Grotere plaatsen hadden een basiliek of een kathedraal. Later werd Karel de Grote koning van het Frankische Rijk. Hij was de machtigste vorst van het rijk en breidde het ook uit. Hierdoor werd hij gekroond tot keizer. De hoofdstad werd verplaats naar Aken. Er ontstonden in België veel dorpen. Karels opvolger, Lodewijk de Vrome, zorgde voor rust en hierdoor bloeide de landbouw op.

Ontstaan van kleine landjes

Na de dood van de Lodewijk de Vrome viel het Frankische Rijk in drie stukken, aangezien het moest verdeeld worden onder drie zonen. België behoorden tot het Oost-Frankische Rijk, wat uiteindelijk opging in het Heilige Roomse Rijk. Aangezien een groot rijk toentertijd moeilijk was te besturen, werd het leenstelsel bedacht. Hierbij kregen een graven een stuk land in leen van een koning of keizer. Zij moesten dit besturen, maar werden wel beschermd. Hierdoor ontstonden er eigenlijk allemaal kleine landjes. Dit waren graafschap Vlaanderen, hertogdom Brabant, graafschap Henegouwen, graafschap Loon, prinsbisdom Luik, hertogdom Limburg, graafschap Luxemburg en graafschap Namen.

Elk land had zijn eigen huis. Toch was er een groter land slim bezig. Door huwelijken en erfenissen kwamen alle landen in handen van Hertogdom Bourgondië, op Luik na. Bourgondië verenigden de landen en zo ontstonden de Bourgondische Nederlanden.

De Bourgondiërs, Habsburgers en Spanjaarden

Vanaf 1050 ging het goed met België. Steenkool, natuursteen en laken waren belangrijke producten. Er werden jaarmarkten georganiseerd, waar veel buitenlandse kooplieden op af kwamen. Mensen verenigden zich in de gilden en steden in de Hanze. Meer mensen gingen werken in de industrie en in de handel. Hierdoor ontstonden steden. Aan de Belgische kust was men bezig met polders en in de landbouw kwamen vernieuwingen. Vooral Vlaanderen was rijk. Uit eindelijk werd Vlaanderen na Italië met meest verstedelijkte gebied van Europa. Vlaanderen was rijker dan Bourgondië zelf, waardoor veel grote bouwwerken werden gebouwd.

In de 14e eeuw was er een grote hongersnood. Doordat de bevolking was gegroeid was er maar net genoeg eten. Als er misoogsten waren, kon mensen zonder eten zitten. In de midden van de 14e eeuw stierf een derde van de Belgische bevolking aan de pest (de Zwarte Dood). 300 jaar lang kwam de pest om de 12 tot 20 jaar terug. Met Luik ging het beter. Deze streek was bekend door de productie van ijzer. Brugge werd een belangrijke handelsstad. De stad werd zo rijk, dat het het Venetië van het noorden werd genoemd. Later verzandde de haven van Brugge, waardoor Leuven, Antwerpen en Brussel de taak van handelsstad overnamen.

Uiteindelijk kwamen de Nederlanden in bezit van keizer Karel V. Hij maakte van het huidige Nederland en België één land, de Habsburgse Nederlanden. Huis Habsburg is namelijk het vorstenhuis dat toen regeerde. Zelf koos hij iemand voor hem om te besturen. Dit werd Margaretha van Oostenrijk en later Maria van Hongarije. Zij waren landvoogdes. Toen Karel V troonsafstand deed, kwamen de Nederlanden in bezit van zijn zoon (de Spaanse Nederlanden). Dit was de Spaanse koning Filips II. Ondertussen werden de Nederlanden protestants, maar de Spaanse koning was katholiek. Het noorden (het huidige Nederland) was vooral protestants, terwijl het zuiden (het huidige België) katholiek bleef. De Noordelijke Nederlanden wilden onafhankelijkheid en uiteindelijk brak hierdoor de Tachtigjarige Oorlog uit. Na de Unie van Utrecht bleef de zuidelijke Nederlanden over.

In 1588 riep het noorden de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden uit. De Zuidelijke Nederlanden werden door de Oostenrijkse aartshertogen bestuurd. Huis Habsburg regeerde namelijk ook in Oostenrijk. Het noorden voelde zich verbonden met Frankrijk, waardoor beide landen gebieden van de Zuidelijke Nederlanden innamen. Artesië, Noord-Brabant en Limburg werden op die manier ingenomen. Tijdens de Spaanse Successieoorlog kwamen de Zuidelijke Nederlanden in bezit van het noorden. Herenigd werden ze niet. De Vrede van Utrecht bepaalde dat de Zuidelijke Nederlanden moesten worden gegeven aan Oostenrijk. Hierdoor ontstonden de Oostenrijkse Nederlanden.

De Oostenrijkers en de Verenigde Nederlandse Staten

De Oostenrijkse Nederlanden ontstonden in 1713. Het grondgebied leek een beetje op het huidige België, maar dan zonder Luik. Ook het huidige Luxemburg viel eronder. De Oostenrijkers waren veel plan met België. Zo wilden ze de welvaart herstellen, een onderwijssysteem maken en de vrijheid van godsdienst invoeren. Eigenlijk ging dat allemaal goed, tot 1789. Een aantal jaar eerder vond de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog plaats. In België, maar ook in Luik en Frankrijk ontstonden revoluties. Men wilde de standen afschaffen. De opstand in België noemen we de Brabantse Omwenteling.

Dat de keizer van de Nederlanden weinig deed was de oorzaak van de revolutie. Op 11 januari 1790 werden de Verenigde Nederlandse Staten opgericht. Er kwam een leger, maar het Oostenrijkse leger versloeg deze en de Oostenrijkse Nederlanden kwamen weer onder zwaar Oostenrijks bestuur. Toch voelde men iets voor een aparte staat. Met Oostenrijk werd zelfs onderhandeld voor meer zelfstandigheid.