Juliana der Nederlanden
 |
Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken. Toelichting: Koning(in) nummer 5 |
|
Dit artikel is nog niet af. |
Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina, of kortweg Juliana, (geboren te Den Haag op 30 april 1909 - gestorven te Baarn op 20 maart 2004) was de vijfde koning(in) der Nederlanden (van Nederland). Ze was dit van 4 september 1948 tot en met 30 april 1980. Juliana had naast de titel koning(in) der Nederlanden ook nog andere titels, zoals prinses der Nederlanden, prinses van Oranje-Nassau en ze droeg als laatste de titel hertogin van Mecklenburg. Omdat Juliana getrouwd was met Bernard van Lippe-Biesterfeld had ze ook nog de titel prinses van Lippe-Biesterfeld. Juliana volgde, haar moeder, koningin Wilhelmina op en werd zelf opgevolgd door haar oudste dochter Beatrix.
Jeugd
Juliana was de enigste dochter van koningin Wilhelmina der Nederlanden en Hendrik van Mecklenburg-Schwerin. Wilhelmina lukte het niet om kinderen te krijgen, dus ze was erg blij met haar dochter. Ook was de Nederlandse monarchie toen gered, aangezien er, op Wilhelmina na, niemand anders van het Huis Oranje-Nassau meer in leven was. Na een aantal miskramen van Wilhelmina vreesde men dat er geen troonopvolger zou zijn. In dat geval zou de Nederlandse troon na het overlijden van Wilhelmina overgaan naar de nakomelingen van de zuster van Wilhelmina's vader Willem III, prinses Sophie. De meest genoemde namen waren Willem Ernst van Saksen-Weimar-Eisenach, een zoon van een neef van Wilhelmina, en Marie van Saksen-Weimar-Eisenach, een nicht van Wilhelmina. De geboorte van Juliana was dan ook een grote opluchting voor velen en er werd groot feest gevierd. Op 30 april 1909 werd Juliana geboren op het Haagse Paleis Noordeinde. Juliana kreeg vijf namen, namelijk Juliana Louise Emma Marie Wilhelmina. Juliana kwam van de moeder van Willem van Oranje, namelijk Juliana van Stolberg, de naam Louise kwam van Louise de Coligny, de echtgenote van Willem van Oranje, Emma kwam van Wilhelmina's moeder Emma van Waldeck-Pyrmont, Marie kwam van de oma van Hendrik, Marie van Schwarzburg-Rudolstadt en Wilhelmina kwam van koningin Wilhelmina zelf. Juliana werd haar roepnaam, maar ze werd ook wel Junior of Jula genoemd. Op zaterdag 5 juni 1909 werd Juliana gedoopt. Dit gebeurde in de Willemskerk in Den Haag.
Opleiding
In het begin kreeg Juliana thuisonderwijs in het paleis. Echter was er wel een klein klasjes met uitgekozen kinderen door de Koninklijke familie zelf. Naast gewone lessen kreeg Juliana ook les in viool en zang en les in de cultuur van Nederlands-Indië. Dit bleef zo tot dat ze elf jaar oud was. Ze ging na de basisschool naar een middelbare school in Katwijk. Hoewel Juliana niet het juiste diploma had, mocht ze toch naar de Rijksuniversiteit Leiden. Hier volgde ze een verkortte studie. Juliana mocht niet examen doen, maar wel tentamen (hetzelfde als een examen, maar dan met minder leerstof). Op 31 januari 1930 sloot ze haar studie af en kreeg een eredoctoraat. Op haar 18e wilde Wilhelmina dat ze alvast een goede koningin kon zijn (maar ze hoefde dit niet meteen toen al te worden), dus ze had kennis over mensen en het koningschap nodig. In 1922 wijzigde Wilhelmina de wet, waardoor er geen andere troonopvolgers waren dan alleen Juliana. In de tijd hiervoor stond de moeder van Wilhelmina, Emma, ook nog als tweede op de lijst.
Huwelijk en kinderen
Juliana zou de troonopvolger worden, maar naar haar was er geen troonopvolger meer. Hierdoor moest Juliana wel kinderen krijgen, maar eerst moest ze hiervoor trouwen. Juliana bezocht een aantal prinsen, zoals de Zweedse prins Karel. Wilhelmina kwam toen met een idee, ze dacht aan een Duitse prins. Haar raadgevers waren ermee eens. Na vele kandidaten te hebben bezocht, koos men voor Bernhard van Lippe-Biesterfeld. Op 11 februari 1936 bezocht Juliana men voor het eerst. Juliana en Bernard hadden een klik. Na zeven jaar zoeken, was er op 8 september 1936 een verloving.
Op 7 januari 1937 trouwden Juliana en Bernard. Kinderen van basisscholen en het voortgezet onderwijs kregen een gedicht cadeau ter gelegenheid van de bruiloft. Het gedicht, Een nieuwe lente op Hollands erf, was geschreven door P.C. Boutens met een prent van André van der Vossen. Na de bruiloft gingen ze wonen in Paleis Soestdijk. Bernard zorgde voor een doorbraak in Juliana's leven. Juliana was opgegroeid in Nederland, dat in vergelijking tot de rest van Europa was achtergebleven. Hun huwelijksreis ging dan ook nog Krynica Zdrój en Zakopane in Polen. Hij liet haar kennis maken met de moderne mode. Vanaf toen kleedde Juliana zich dan ook in die mode, zowel voor de camera als voor het volk.
Juliana en Bernard kregen vier dochters:
- Beatrix Wilhelmina Armgard (31 januari 1938)
- Irene Emma Elisabeth (5 augustus 1939)
- Margriet Francisca (19 januari 1943)
- Maria Christina (18 februari 1947), haar roepnaam was eerst Marijke.
Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verbleven Juliana en Bernard met hun gezin in Canada. Haar derde dochter Margriet werd zelfs in Canada geboren. Haar man Bernard hielp Wilhelmina in Londen en kwam af en toe over naar Canada. Minstens acht keer heeft Juliana de Amerikaanse president Franklin Delano Roosevelt bezocht. Ook hield ze ongeveer zestig toespraken over de strijd tegen Adolf Hitler. De Amerikaanse president was blij met haar steun, zo hoopte hij meer stemmen te winnen in het Amerikaanse Congres. Van Amerikaanse universiteiten ontving ze drie keer een eredoctoraat. In 1943 bezocht ze Sint Maarten. Daar opende ze het eerste vliegveld wat naar haar vernoemd werd, de Princess Juliana International Airport. Nadat de Tweede Wereldoorlog afgelopen was, keerde Juliana en haar gezin via Engeland terug naar Nederland. Juliana was meer zelfstandiger geworden, doordat haar moeder en man in Londen (vaak) waren. Juliana stond steviger in haar schoenen en durfde op eigen benen te staan.
Koningin der Nederlanden
Voordat Juliana koningin werd, is ze al twee voor een korte tijd prinses-regent geweest. Tussen 14 oktober en 1 december 1947 en ook tussen 14 mei en 30 augustus 1948 was ze regent-prinses. In die tijd moest ze voor het eerst een kabinet vormen. Op 4 september 1948 werd ze koningin, maar ze werd op 6 september ingehuldigd. Toen Juliana koningin werd bleek dat ze dingen op een andere manier deed dan haar moeder, ook had ze een andere stijl qua regeren.
Tussen 1950 en 1956 was Juliana het hoofd van de Nederlands-Indonesische Unie. Dit was een soort van samenwerkingsverband tussen Nederland (met overzeese gebieden) en Indonesië. Ook werd tijdens Juliana's koningschap Suriname op 25 november 1975 onafhankelijk. Door het volk kreeg Juliana vaak de bijnaam De fietsende monarchie. Hiermee wordt bedoeld dat Juliana zorgde dat het koningshuis dichterbij het volk kwam te staan. Zo mocht op Koninginnedag (tegenwoordig Koningsdag) het volk bij haar "op bezoek" in de tuin van Paleis Soestdijk. Onder andere hierdoor werd Juliana erg populair.
Toen in februari 1953 de watersnoodramp uitbrak in Zeeland en Zuid-Holland, was Juliana als één van de eerste ter plaatse. Ze sprak de bevolking moed in en troostte verschillende mensen. Dit werd er gewaardeerd door de bevolking. In de tijd dat Juliana regeerde waren er 10 verschillende premiers. Toen Pieter de Jong premier was, sprak zij met hem iedere week.
De crises en de troonsafstand
Laatste levensjaren en overlijden
Toen zij op 30 april 1980 aftrad werd haar oudste dochter, Beatrix, Koningin.
Bronnen
|
Koninkrijk Holland: Lodewijk I · Lodewijk II · Hortense (regentes) | |