Rocksteady: verschil tussen versies
(→Links: toegevoegd en afgerond) |
k (→Ontwikkeling: typos fixed: Groot Brittannië → Groot-Brittannië, Rock 'n roll → Rock-'n-Roll) |
||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
De Jamaicaanse muzikanten en producers die het rocksteady-geluid vanuit de [[Ska]] hebben ontwikkeld, waren goed thuis in de [[Jazz]]. Ze werden gemakkelijk beïnvloed door andere muziekstijlen, met name [[Rhythm-and-blues|Rhythm and blues]] ([[Rhythm-and-blues|R&B]]). Maar ook [[Cuba|Cubaanse]] muziek en andere [[Caraïben|Caribische]] geluiden plus [[Afrikaans]] drummen. Bij het kijken naar de de verschillen tussen Ska en Rocksteady is het goed om te onthouden dat de muzikanten en producers (platenbazen) in wezen dezelfde mensen waren. Vele van hen gingen later verder in [[Reggae]]. |
De Jamaicaanse muzikanten en producers die het rocksteady-geluid vanuit de [[Ska]] hebben ontwikkeld, waren goed thuis in de [[Jazz]]. Ze werden gemakkelijk beïnvloed door andere muziekstijlen, met name [[Rhythm-and-blues|Rhythm and blues]] ([[Rhythm-and-blues|R&B]]). Maar ook [[Cuba|Cubaanse]] muziek en andere [[Caraïben|Caribische]] geluiden plus [[Afrikaans]] drummen. Bij het kijken naar de de verschillen tussen Ska en Rocksteady is het goed om te onthouden dat de muzikanten en producers (platenbazen) in wezen dezelfde mensen waren. Vele van hen gingen later verder in [[Reggae]]. |
||
| − | Misschien wel het gemakkelijkst herkenbare onderdeel van Rocksteady is een ongebruikelijk ritme. Namelijk kort gespeelde akkoorden door een [[gitaar]] en [[piano]] op de offbeats van de vierkwartsmaat (eNE, tweeE, drieE, vierE). Met de ontwikkeling van Rocksteady werd het tempo langzamer dan in Ska. De gitaar- en pianospelers begonnen te experimenteren met af en toe accenten rond het toen nog ongebruikelijke basispatroon. Dit is te horen tijdens Jamaicaanse opnames in de daaropvolgende jaren. Rocksteady - en zeker de vroege [[Reggae]] die erop volgde - was opgebouwd rond de 'one drop' drumbeat. Deze wordt gekenmerkt door een zwaar accent op de derde tel van elke maat. Dit verschilt duidelijk van de drumstijlen in [[Rhythm-and-blues|R&B]] en [[Rock-'n-roll|Rock |
+ | Misschien wel het gemakkelijkst herkenbare onderdeel van Rocksteady is een ongebruikelijk ritme. Namelijk kort gespeelde akkoorden door een [[gitaar]] en [[piano]] op de offbeats van de vierkwartsmaat (eNE, tweeE, drieE, vierE). Met de ontwikkeling van Rocksteady werd het tempo langzamer dan in Ska. De gitaar- en pianospelers begonnen te experimenteren met af en toe accenten rond het toen nog ongebruikelijke basispatroon. Dit is te horen tijdens Jamaicaanse opnames in de daaropvolgende jaren. Rocksteady - en zeker de vroege [[Reggae]] die erop volgde - was opgebouwd rond de 'one drop' drumbeat. Deze wordt gekenmerkt door een zwaar accent op de derde tel van elke maat. Dit verschilt duidelijk van de drumstijlen in [[Rhythm-and-blues|R&B]] en [[Rock-'n-roll|Rock-'n-Roll]], die de nadruk leggen op de tweede en vierde beat. Naast de [[drums]] werden ook andere percussie instrumenten als de [[Bongo|bongo's]] gebruikt. De vertraging die optrad bij Rocksteady stelde [[Basgitaar|basgitaristen]] in staat om andere loopjes te bedenken en uit te proberen. Deze nieuwe basloopjes werden uiteindelijk één van de meest herkenbare kenmerken van Jamaicaanse muziek. |
| − | "Stir It Up" is een Rocksteady nummer gecomponeerd door [[Bob Marley]] in 1967. Het is voor het eerst opgenomen door zijn groep The Wailers dat jaar en uitgegeven als [[Grammofoonplaat|single]]. Het nummer werd later gecoverd (nagespeeld) door de Amerikaanse zanger Johnny Nash op zijn album uit 1972. The Wailers zongen het nummer op The Old Grey Whistle Test in 1973 tijdens hun eerste reis naar [[Groot Brittanië|Groot |
+ | "Stir It Up" is een Rocksteady nummer gecomponeerd door [[Bob Marley]] in 1967. Het is voor het eerst opgenomen door zijn groep The Wailers dat jaar en uitgegeven als [[Grammofoonplaat|single]]. Het nummer werd later gecoverd (nagespeeld) door de Amerikaanse zanger Johnny Nash op zijn album uit 1972. The Wailers zongen het nummer op The Old Grey Whistle Test in 1973 tijdens hun eerste reis naar [[Groot Brittanië|Groot-Brittannië]]. |
Het langzamere tempo leidde ook tot een aantal veranderingen in de manier waarop er door de [[blazerssectie]] werd gespeeld. Terwijl in Ska de blazerssectie vaak een groot deel van het nummer de offbeats meespelen met de [[gitaar]] en [[piano]], gaven ze in Rocksteady de voorkeur aan herhaalde ritmische patronen. Later werd de [[piano]] vervangen door het elektronisch [[orgel]]. Hoewel Rocksteady maar van korte duur was in de Jamaicaanse populaire muziek, is de invloed ervan op wat erna kwam ([[Reggae]], [[Dub]] en [[Dancehall]]) enorm. |
Het langzamere tempo leidde ook tot een aantal veranderingen in de manier waarop er door de [[blazerssectie]] werd gespeeld. Terwijl in Ska de blazerssectie vaak een groot deel van het nummer de offbeats meespelen met de [[gitaar]] en [[piano]], gaven ze in Rocksteady de voorkeur aan herhaalde ritmische patronen. Later werd de [[piano]] vervangen door het elektronisch [[orgel]]. Hoewel Rocksteady maar van korte duur was in de Jamaicaanse populaire muziek, is de invloed ervan op wat erna kwam ([[Reggae]], [[Dub]] en [[Dancehall]]) enorm. |
||
Huidige versie van 2 nov 2020 om 10:01
.jpg)
Rocksteady is een muziekstijl dat zijn oorsprong vond in Jamaica rond 1966. Het valt als de opvolger van Ska en de voorloper van Reggae daarom ook onder het muziekgenre Latin. Rocksteady was bijna twee jaar lang de belangrijkste muziekstijl in Jamaica. Het werd gemaakt door veel van de artiesten die ook hebben bijgedragen aan de vorming van de Reggae. Hieronder zijn harmoniegroepen zoals The Techniques, The Paragons, The Heptones en The Gaylads. Maar ook zangers met Soul invloed zoals Alton Ellis, Delroy Wilson, Bob Andy, Ken Boothe en Phyllis Dillon (bekend als de "Queen of Rocksteady"). Daarnaast zijn er muzikanten die een belangrijke bijdrage hebben geleverd zoals Jackie Mittoo, Lynn Taitt en Tommy McCook.
De term Rocksteady komt van een populaire (langzamere) dansstijl die genoemd wordt in het Alton Ellis' nummer 'Rocksteady' en die paste bij het nieuwe geluid. Sommige rocksteady-nummers werden hits buiten Jamaica, net zoals bij Ska. Ze hielpen daarmee de internationale basis te leggen voor de reggaemuziek. Hoewel je het zou verwachten heeft de naam rocksteady niet direct iets met Rock te maken. Simpel gezegd is Rocksteady langzame Ska.
Ontwikkeling
De Jamaicaanse muzikanten en producers die het rocksteady-geluid vanuit de Ska hebben ontwikkeld, waren goed thuis in de Jazz. Ze werden gemakkelijk beïnvloed door andere muziekstijlen, met name Rhythm and blues (R&B). Maar ook Cubaanse muziek en andere Caribische geluiden plus Afrikaans drummen. Bij het kijken naar de de verschillen tussen Ska en Rocksteady is het goed om te onthouden dat de muzikanten en producers (platenbazen) in wezen dezelfde mensen waren. Vele van hen gingen later verder in Reggae.
Misschien wel het gemakkelijkst herkenbare onderdeel van Rocksteady is een ongebruikelijk ritme. Namelijk kort gespeelde akkoorden door een gitaar en piano op de offbeats van de vierkwartsmaat (eNE, tweeE, drieE, vierE). Met de ontwikkeling van Rocksteady werd het tempo langzamer dan in Ska. De gitaar- en pianospelers begonnen te experimenteren met af en toe accenten rond het toen nog ongebruikelijke basispatroon. Dit is te horen tijdens Jamaicaanse opnames in de daaropvolgende jaren. Rocksteady - en zeker de vroege Reggae die erop volgde - was opgebouwd rond de 'one drop' drumbeat. Deze wordt gekenmerkt door een zwaar accent op de derde tel van elke maat. Dit verschilt duidelijk van de drumstijlen in R&B en Rock-'n-Roll, die de nadruk leggen op de tweede en vierde beat. Naast de drums werden ook andere percussie instrumenten als de bongo's gebruikt. De vertraging die optrad bij Rocksteady stelde basgitaristen in staat om andere loopjes te bedenken en uit te proberen. Deze nieuwe basloopjes werden uiteindelijk één van de meest herkenbare kenmerken van Jamaicaanse muziek.
"Stir It Up" is een Rocksteady nummer gecomponeerd door Bob Marley in 1967. Het is voor het eerst opgenomen door zijn groep The Wailers dat jaar en uitgegeven als single. Het nummer werd later gecoverd (nagespeeld) door de Amerikaanse zanger Johnny Nash op zijn album uit 1972. The Wailers zongen het nummer op The Old Grey Whistle Test in 1973 tijdens hun eerste reis naar Groot-Brittannië.
Het langzamere tempo leidde ook tot een aantal veranderingen in de manier waarop er door de blazerssectie werd gespeeld. Terwijl in Ska de blazerssectie vaak een groot deel van het nummer de offbeats meespelen met de gitaar en piano, gaven ze in Rocksteady de voorkeur aan herhaalde ritmische patronen. Later werd de piano vervangen door het elektronisch orgel. Hoewel Rocksteady maar van korte duur was in de Jamaicaanse populaire muziek, is de invloed ervan op wat erna kwam (Reggae, Dub en Dancehall) enorm.
Teksten
De Jamaicaanse artiesten coverden (naspelen) veel Amerikaanse Soul nummers. Daarom zijn veel Rocksteady-nummers liefdesliedjes. Bijvoorbeels "Sharing You" van Prince Buster. Dit is een cover van het origineel van soulzanger Mitty Collier. En "Queen Majesty" van The Techniques, een cover van "Minstrel and Queen" van The Impressions. Er zijn rocksteady liedjes die over religie en de Rastafari-beweging gaan, maar niet in dezelfde mate als in reggae. Rocksteady viel samen met de opkomst van ontsporende jongens ('rude boys') en in sommige rocksteady-nummers wordt hierover (afkeurend) gezongen, zoals "Rude Boy Gone A Jail" van The Clarendonians en het meest bekende nummer "Judge Dread" van Prince Buster. Huilen (verdriet) was een onderwerp in sommige rocksteady nummers, zoals Alton and the Flames '"Cry Tough", die Jamaicanen in de getto's (sloppenwijken) aanspoorde om vol te houden door de moeilijke tijden heen.