Rhythm-and-blues

Ray Charles, een bekende R&B artiest, maar ook een Blues, gospel, soul en pop artiest

Rhythm-and-blues, of afgekort R&B, is een muziekgenre dat zijn oorsprong vond in Afro-Amerikaanse gemeenschappen in de jaren '40 van de twintigste eeuw. De term werd in 1949 bedacht door Jerry Wexler en oorspronkelijk door platenmaatschappijen gebruikt om opnames te beschrijven die voornamelijk op de markt werden gebracht voor Afrikaanse Amerikanen (Afro-Amerikanen) in de stad. Dit in een tijd waarin stedelijke, rockende jazzmuziek met een zware, indringende beat steeds populairder werd. Het werd ook wel jumpblues genoemd.

In de commerciële ritme- en bluesmuziek, die kenmerkend is voor de jaren vijftig tot en met de jaren zeventig, bestonden de ook blues spelende bands meestal uit piano, één of twee gitaren, basgitaar of staande bas, drums, een of meer saxofoons en soms achtergrondzangers. R&B-teksten bevatten vaak de Afrikaans-Amerikaanse ervaring van pijn en de zoektocht naar vrijheid en vreugde. R&B bevat sterke invloeden uit de jazz, blues en gospel en ook de Cubaanse muziek heeft zo zijn invloed gehad.

Het is Louis Jordan die in 1948 de Rhythm and blues-aftrap geeft. Sommige van zijn nummers zijn gebaseerd op de boogie-woogie-ritmes uit de jazz. Anderen als Big Joe Turner, Roy Brown, Billy Wright en Wynonie Harris behoren tot de eerste generatie Rhythm and blues artiesten.

In 1949 werd "The Huckle-Buck", opgenomen door bandleider en saxofonist Paul Williams, de nummer één R&B-melodie, die bijna het hele jaar bovenaan de Amerikaanse hitlijsten bleef staan. Dit nummer met bijbehorende dans werd 'vuile' boogie genoemd omdat het te ordinair zou zijn. Otis Rush, Ike Turner, Johnny Otis en Ray Charles, kunnen ook beschouwd worden als R&B-artiesten van de jaren '50. In die tijd hoor je steeds meer Afro-Cubaanse instrumenten erbij zoals de conga-drum, bongo's, maracas en claves. De bands waren soms gekleed in pakken en zelfs in uniformen. Begin jaren vijftig begonnen meer blanke tieners zich bewust te worden van R&B en gingen de muziek te kopen.

Sam Cookes nummer vijf hit "Chain Gang" is een voorbeeld van R&B in 1960. In het begin van de jaren zestig werd de categorie van de muziekindustrie die voorheen bekend stond als rhythm-and-blues, soulmuziek genoemd Soortgelijke muziek van blanke artiesten werd 'blue eyed soul' genoemd. Vandaar dat het onderscheid tussen rhythm-and-blues en de soul moeilijk is te maken.

In diezelfde tijd werden verschillende Britse rockbands, zoals The Rolling Stones, de Who en de Animals genoemd en gepromoot als R&B-bands. Hun mix van rock-'n-roll en R&B staat nu bekend als 'British rhythm-and-blues'. Deze stijl ontwikkelde zich grotendeels als reactie op de opnames van Amerikaanse artiesten, vaak overgebracht door Afro-Amerikaanse militairen die in Groot-Brittannië waren gestationeerd, of zeelieden die havens bezochten zoals Londen, Liverpool, Newcastle en Belfast. Door de Rhythm-and-blues is ook onder andere de rock-'n-roll ontstaan.

Later, rond 1987, wordt de term R&B ook gebruikt voor de zwarte dansmuziek Swingbeat en New Jack Swing. Deze opleving gebeurt dan mede door de inzet van de computer die de baslijnen en drums genereerd. Deze hedendaagse R&B wordt gecombineerd met elementen van soul, funk, en Breakdance, wat muziekstijlen zijn die ook tot het genre R&B worden gerekend. De Pop, disco, 'old school' hiphop, Rap, Urban en elektronische muziek komen ook voort uit de R&B.

Populaire R&B-zangers en zangeressen aan het einde van de 20e eeuw waren onder meer Prince, R. Kelly, Chaka Khan, Michael Jackson, Whitney Houston en Mariah Carey. In de 21e eeuw is R&B een populair genre gebleven, steeds meer pop gericht en op een alternatieve manier beïnvloed, met succesvolle artiesten als Beyoncé, Rihanna, Chris Brown, Ne-Yo, Bruno Mars en The Weeknd.

Links

Rhythm-and-blues

Links

Navigatiemenu

Zoeken