De Chinese Nachtegaal (Efteling)

De Chinese Nachtegaal
De binnenkant van het sprookje
Locatie	Efteling, Nederland
Themagebied	Marerijk
Attractie	Sprookjesbos
Opening	1952 (oude versie) 1999 (huidige versie)
Sluiting	1979 (oude versie)
Schrijver(s)	Hans Christian Andersen
Ontwerper(s)	Ton van der Ven
Muziek	Lui Puy-Yuen Ryuichi Sakamoto
Verteller	Angélique de Boer
Vorig	De Vliegende Fakir
Volgend	Geen (einde)
Website(s)
www.efteling.com
Portaal Attractieparken

De Chinese Nachtegaal is het laatste sprookje in het Sprookjesbos van de Efteling. De Chinese Nachtegaal bevindt zich vlak voor het einde van het bos. Het is gebaseerd op het sprookje De Chinese nachtegaal van de Deense schrijver Hans Christian Andersen. De Efteling is erg trouw gebleven aan Andersens versie van het verhaal. De huidige versie van het sprookje is te vinden in het bos sinds 1999. Het sprookje bestaat uit een overdekte voorstelling waarin het sprookje wordt verteld en nagespeeld.

Oorspronkelijk was de Chinese Nachtegaal al te zien tussen 1952 en 1979 op de plek waar Draak Lichtgeraakt zich nu bevindt. Voor het muurtje waarop de draak tegenwoordig zit, was toen een nachtegaal te zien en enkele grote roze bloemen. Iedere keer als de nachtegaal een lied zong, openden de bloemen zich. Iedere vijf minuten werd dit herhaald. Dit sprookje werd uiteindelijk in 1979 gesloopt, aangezien de techniek voor het sprookje erg veel onderhoud kostte. In de laatste jaren deden de bloemen het ook niet meer, waardoor deze altijd open bleven staan. Pas 20 jaar later, in 1999, werd het sprookje herbouwd aan het einde van het bos.

Geschiedenis

Oude versie

De Chinese Nachtegaal was een van de 10 eerste sprookjes in het Sprookjesbos. De Chinese Nachtegaal stond op de plek waar Draak Lichtgeraakt nu staat. De uitbeelding was een stuk simpeler dan de huidige versie. Het bestond uit een muurtje met daarop vier goudkleurige ornamenten in vorm van draken. Voor het muurtje was een grote tak met hierop een nachtegaal. Onder tak lagen stenen met tien grote bloemen ertussen. Iedere vijf minuten zong de nachtegaal een lied, waarna de bloemen openden. Dit lied werd gezongen door een menselijke fluiter, maar later werd het geluid vervangen door het gezang van een echte nachtegaal.

Draak Lichtgeraakt vandaag de dag. Het muurtje werd oorspronkelijk door de Chinese Nachtegaal gebruikt. Op de tak zat de nachtegaal toentertijd.

De bloemen onder de nachtegaal openden door middel van luchtdruk. Hiervoor werden voetballen gebruikt. Door de druk te minderen sloten de bloemen weer vanzelf. Dit systeem vroeg veel onderhoud, aangezien de baleinen in het systeem twee maal per seizoen vervangen moesten worden. Deze baleinen moesten dan ook gebogen worden, wat er lang duurde. In de laatste jaren gingen de bloemen steeds vaker stuk, aangezien het rubber van de bloemen kapot was gegaan. Ook waren de slangen voor de luchtdruk kapot geraakt. Hierdoor bleven de bloemen standaard open staan. Aangezien er geen andere optie was, werd besloten het sprookje te vervangen door Draak Lichtgeraakt in 1979. Het muurtje, de stenen en de gouden drakenornamenten werden hergebruikt. Ook de tak waarop de nachtegaal zat, is nog steeds zichtbaar.

In het Sprookjesmuseum

Het Sprookjesmuseum was een kleine attractie in het Sprookjesbos. Het museum bevond zich tussen 1963 en 2000 in het huisje van Vrouw Holle aan het Herautenplein. In dit museum waren speciale objecten te zien van sprookjes, waaronder de erwt uit de prinses op de erwt en de "kleding" uit de nieuwe kleren van de keizer. In een van de vitrines was ook de kapotte mechanische nachtegaal te zien uit de Chinese Nachtegaal. Deze was al sinds 1963 te zien, terwijl het sprookje tot 1979 ook was uitgebeeld in het Sprookjesbos. Bij dit object was de tekst te lezen dat dit de gebroken nachtegaal van de keizer was.

Na 1979 was de Chinese Nachtegaal alleen te zien in het Sprookjesmuseum. Voor de tentoonstelling Rariteitenkabinet was de oude Chinese Nachtegaal tijdelijk te zien in de Diorama Hal. Toen de nieuwe versie van het sprookje opende in 1999, werd de mechanische nachtegaal uit het Sprookjesmuseum verwijderd. De lege plaats werd ingevuld door de fluit van de rattenvanger van Hamelen. Vier maanden later sloot het Sprookjesmuseum en de objecten zijn tegenwoordig te zien in het Efteling Museum. Hier is ook in een van de vitrines een mechanische nachtegaal te zien.

Nieuwe versie

Met de uitbreiding van het Sprookjesbos in 1998 ontwierp Ton van der Ven een nieuwe versie van het sprookje. In 1999 opende aan het einde van het Sprookjesbos de Chinese Nachtegaal. Dit maal was het sprookje een stuk uitgebreider. Het was het tweede overdekte sprookje met voorstelling na de Indische Waterlelies. In plaats van alleen de nachtegaal werd het gehele paleis van de keizer uitgebeeld. Er werd zelfs een Chinese tuin aangelegd naast het sprookje. Om de vijf minuten wordt een voorstelling opgevoerd waarin het sprookje wordt nagespeeld.

Het sprookje werd officieel geopend op 17 april 1999. Hierbij waren verschillende leeuwendansers uitgenodigd.

Uitbeelding

Let op! Hieronder staat een samenvatting van een rit van een attractie. Soms is het niet leuk om te weten hoe het afloopt

De keizer met Magere Hein op de achtergrond die aan het verschijnen is

De Chinese Nachtegaal bevindt zich vlak bij de uitgang van het Sprookjesbos. Bij het aanlopen vanaf de Vliegende Fakir ziet men aan de linkerkant een Chinese tuin. De Chinese tuin bestaat uit een riviertje met een bruggetje en een prieeltje. bezoekers kunnen door deze tuin wandelen. Aan het einde staan ook beelden ter ere van Peter Reijnders en Anton Pieck; twee mensen die veel hebben bijgedragen aan de Efteling. Aan het de rechterkant ligt het paleis van de Chinese keizer, waar men het sprookje kan zien. Men loopt via een grote poort en een klein tuintje het paleis binnen.

Bij binnenkomst loopt men een grote zaal in. Bezoekers staan op een tribune met een klein hoogteverschil. Hierdoor kunnen ook bezoekers aan de achterkant de voorstelling goed zien. Voor in de zaal kijken bezoekers de slaapkamer van de keizer in. Bezoekers zien dit bij dag. In het midden van de kamer staat een bed met de keizer. Na een gongslag wordt een introductie op het verhaal verteld. Hierna gaat een spot aan en ziet men de kleine nachtegaal in een boom zitten te zingen. Vervolgens wordt het verhaal verder verteld en uitgelegd dat de keizer een mechanische nachtegaal gehad had. Hierna gaat de spot aan op de mechanische nachtegaal, maar deze stopt halverwege met spelen. De keizer is inmiddels ziek geworden en de zaal wordt donker. De keizer ligt te slapen, maar heeft een enge droom. Hierna verschijnen achter de gordijnen geesten en uiteindelijk verschijnt Magere Hein (de Dood) bij het bed van de keizer. Dit wordt gedaan door het Pepper's Ghost-effect. De echte pop bevindt zich onder de tribune.

De Dood wordt weggejaagd door de nachtegaal in de boom, waardoor de keizer ook weer beter wordt. Hierna wordt het licht in de zaal. Uit de deur komen twee bedienden die erachter komen dat de keizer nog leeft en inmiddels beter geworden is. De voorstelling is vervolgens afgelopen.

Sprookje

Zie De Chinese nachtegaal voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Efteling gebruikte voor de attractie het sprookje van Hans Christian Andersen met dezelfde naam. Anders dan met andere verhalen veranderde de Efteling vrijwel niets aan het verhaal. Hierdoor is de voorstelling in de Efteling grotendeels hetzelfde als de oorspronkelijke versie van Andersen. Een kleine verandering is dat de mechanische nachtegaal volgens de Efteling een cadeau was van de keizer van Japan. In Andersens versie komt dit niet voor.

Weblinks

• Het artikel op www.eftepedia.nl