Wereldhandelsorganisatie
Wereldhandelsorganisatie | |
![]() | |
---|---|
In het groen en blauw alle lidstaten van de Wereldhandelsorganisatie. | |
Informatie | |
Bestuurscentrum | Genève, Zwitserland |
Opgericht | 1 januari 1995 |
Werktalen | Engels, Frans, Spaans |
Leden | 166 lidstaten |
Bestuur | |
Directeur-generaal | Ngozi Okonjo-Iweala |
Portaal ![]() |
De Wereldhandelsorganisatie is een internationale organisatie die handel tussen landen controleert. De organisatie ziet erop toe dat handelsafspraken worden nageleefd. Die afspraken zijn namelijk belangrijk voor bedrijven en de economie. Ze zorgen voor een stabiliteit die zekerheid geeft aan het internationale zakenleven. De organisatie zorgt er ook voor dat handelsconflicten worden opgelost en handelsbelemmeringen worden opgeheven.
De organisatie wordt geleid vanuit de Zwitserse stad Genève. In totaal zijn 166 landen en gebieden lid van de Wereldhandelsorganisatie. Dat 162 lidstaten van de Verenigde Naties (waaronder Nederland en België), de Europese Unie, Taiwan, Hongkong en Macau.
Geschiedenis
In 1947 werd de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel ondertekent. Het idee van de overeenkomst was dat de Internationale Handelsorganisatie zou worden gesticht na het verdrag. Dat gebeurde echter nooit. De leden konden het namelijk nooit eens worden over de organisatie. De overeenkomst was ook een vrij zwak verdrag. Zo worden landbouwgoederen, grondstoffen en diensten buiten beschouwing gelaten. Voor zaken als intellectueel eigendom en diensten waren aparte verdragen. Hierdoor kon een lidstaat het ene verdrag wel en het andere verdrag niet tekenen.
Tijdens de Uruguay-ronde werd duidelijk dat de algemene overeenkomst niet meer voldeed in de toenmalige wereldeconomie. Dat leidde tot de oprichting van de Wereldhandelsorganisatie. Alle voorgaande verdragen werden nu als één verdrag gezien. Lidstaten moesten daarom toetreden tot alle verdragen om lid te worden van de organisatie.
Daarnaast kreeg de Wereldhandelsorganisatie ook een klachtencommissie die uitspraken deed over handelsgeschillen.
Taken
De Wereldhandelsorganisatie controleert de handelsregels tussen landen. Het doel is om de internationale handel soepel en voorspelbaar te laten verlopen. Dat geeft zekerheid aan bedrijven en ondernemers en leidt (in theorie) tot meer economische ontwikkeling.
Dat komt neer op de volgende taken:
- Handelsonderhandelingen: de Wereldhandelsorganisatie is een platform waar landen kunnen praten met elkaar. Zij overleggen over handelsverdragen of het openen van de economische markt.
- Geschillen: de Wereldhandelsorganisatie probeert geschillen (ruzies) tussen landen over handel op te lossen. De organisatie kan zelfs een uitspraak doen op basis van de regels.
- Monitoren: de Wereldhandelsorganisatie controleert of landen zich wel aan de handelsregels houden. Is hun beleid in lijn met de afgesproken regels?
- Samenwerking: de organisatie werkt samen met andere internationale organisaties op het gebied van economisch beleid.
Leden
De Wereldhandelsorganisatie heeft sinds 2024 166 leden. Dat zijn 162 leden van de Verenigde Naties. Ook is de Europese Unie lid van de Wereldhandelsorganisatie als geheel, terwijl ook alle lidstaten individueel lid zijn. De EU voert als organisatie onderhandelingen namens alle lidstaten. Daarnaast zijn ook het gedeeltelijk erkende Taiwan en de Chinese afhankelijke gebieden Hongkong en Macau lid van de organisatie. Hongkong en Macau zijn lid, omdat de China pas later toetrad tot de organisatie.
Algerije, Andorra, Azerbeidzjan, de Bahama's, Bhutan, Bosnië en Herzegovina, Curaçao, Equatoriaal-Guinea, Ethiopië, de Heilige Stoel, Iran, Irak, Libanon, Libië, Oezbekistan, São Tomé e Príncipe, Servië, Somalië, Soedan, Syrië, Turkmenistan, Wit-Rusland en Zuid-Soedan zijn observerende leden. Deze leden onderhandelen nog om lid te worden van de organisatie. Palestina en de Afrikaanse Unie hebben ook deze status aangevraagd. Ook Kosovo heeft interesse getoond om lid te worden.
De volgende landen zijn geen lid van de Wereldhandelsorganisatie: Eritrea, Kiribati, de Marshalleilanden, Micronesië, Monaco, Nauru, Noord-Korea, Palau, San Marino en Tuvalu.
Intergouvernementele organisaties | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|