Parti communiste français
| Franse Communistische Partij Parti communiste français (PCF) | |
|
| |
|---|---|
| Oprichting | 30 december 1920 |
| Actief in |  Frankrijk
|
| Richting | Links tot extreemlinks |
| Stroming | Communisme Zachte euroscepsis |
| Partijleider | Fabian Roussel |
| Zetels | |
| - Nationale Vergadering | 12 van de 577 |
| - Senaat | 14 van de 348 |
| Overig | |
| Europese fractie | GUE/NGL |
Portaal  Politiek
| |
.svg)
De Franse Communistische Partij (Frans: Parti communiste français, PCF) is een politieke partij in Frankrijk. Het is een communistische partij. De Franse Communistische Partij is toch een stuk gematigder dan communistische partijen in andere Europese landen. Vaak wordt de partij als links tot extreemlinks gezien. De partij is een van de oudste partijen in Frankrijk die nog steeds bestaan. De partij is opgericht in 1920.
In Nederland is er niet echt een grote partij die met de Franse Communistische Partij vergeleken kon worden. In België is de partij te vergelijken met de PVDA-PTB.
Geschiedenis
Oprichting
De oprichting van de partij had te maken met de Eerste Wereldoorlog. Voor die tijd waren er al socialistische partijen in Frankrijk. Deze partijen stemden voor deelname aan de Eerste Wereldoorlog. Toch wilden een grote groep van hun leden niet dat Frankrijk zou meedoen. Ondertussen grepen in Rusland de communisten onder leiding van Vladimir Lenin de macht. De groep socialisten was geïnspireerd door Lenin en begon ook met staken in Frankrijk.
De aanhangers van Lenin splitsten zich in 1919 af van de partij. Eén jaar richten ze de Section Française de l'Internationale Communiste (SFIC) op. In 1922 werd deze naam veranderd in Parti communiste français (Franse Communistische Partij). De partij verloor vervolgens een hoop zetels, maar dit veranderde na 1936. Toen ging de partij samenwerken met andere socialistische en sociaaldemocratische partijen in het parlement.
Tweede Wereldoorlog en nasleep
In 1939 werd de Franse Communistische Partij verboden door de Franse regering. De reden hiervoor was het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. Verschillende leden vluchtten vervolgens naar de Sovjet-Unie. De Franse Communistische Partij verdween ondergronds en bleef neutraal in de oorlog. Dit veranderde in 1942 toen de Nazi's de Sovjet-Unie binnenvielen. Hierna vochten de Franse communisten tegen de Duitse bezetter. De Franse communisten hebben een groot aandeel geleverd in het verzet.
Na de bevrijding van Frankrijk in 1944 werd de Franse Communistische Partij juist erg populair. Voorheen wilde de partij communisme bereiken door middel van een revolutie. Na 1944 werd dit veranderd en wilde de partij het bereiken door middel van democratische verkiezingen. Tussen 1944 en 1947 maakte de partij zelfs deel uit de verkiezingen. De communisten werden immers als helden van de oorlog gezien. Toch was de partij ook tegen de Verenigde Staten en stalinistisch. Hier belandde de partij na 1947 in de oppositie.
Grootste linkse partij
De Franse Communistische Partij was de grootste linkse partij tot aan de jaren 1980. In deze periode was de Franse Communistische Partij groter dan de sociaaldemocratische Parti Socialiste. Na de dood van Jozef Stalin in 1953 verdween het stalinisme uit de partij. De partij was echter nog steeds erg pro-Sovjet-Unie. Zo steunde de partij de Sovjet-Unie tijdens de Hongaarse Opstand van 1956. Hierdoor ontstonden ook conflicten binnen de partij.
In de jaren 1960 werd de partij juist minder pro-Sovjet-Unie. Zo toonde partij ook kritiek op de Sovjet-Unie tijdens de Praagse Lente van 1968. In plaats daarvan begon de partij de ideologie van Mao Zedong aan te hangen. In de jaren 1970 begon de partij ook meer met andere communistische partijen in Europa samen te werken, waaronder de Italiaanse Communistische Partij. Dit leidde tot een nieuwe koers die eurocommunisme genoemd werd.
Verval
De partij raakte vanaf 1981 in verval. Dit kwam doordat François Mitterrand president van Frankrijk werd. Mitterrand was lid van de Parti Socialiste. Deze Parti Socialiste haalde de Franse Communistische Partij in als grootste partij op links. Veel leden stapten ook over naar de Parti Socialiste. Ook verloren de communisten stemmen aan de extreemrechtse partij Front National van Jean-Marie Le Pen.
Na de val van de Sovjet-Unie raakte de partij in een crisis. Hierdoor werd de partij een stuk gematigder. Tegenwoordig werkt de Franse Communistische Partij samen met andere linkse partijen onder het samenwerkingsverband NUPES.
Ideologie
Het gedachtegoed van de Franse Communistische Partij is veranderd door de jaren heen. Tegenwoordig is de partij een linkse partij met sommige extreemlinkse standpunten. In tegenstelling tot andere communistische partijen is de Franse Communistische Partij een stuk gematigder. Hierdoor heeft het ook drie keer in de regering gezeten. Ook werkt de partij bij verkiezingen vaak samen met andere linkse partijen, waaronder de Parti Socialiste. Oorspronkelijk was de partij een stuk linkser. Tot aan de jaren 1980 hing de Franse Communistische Partij de ideeën van Vladimir Lenin aan. Ook heeft de partij een tijd lang de ideeën van Jozef Stalin aangehangen.
De Franse Communistische Partij was oorspronkelijk een stuk conservatiever. Zo was de partij tegen homoseksualiteit en feminisme. Sinds de jaren 1980 is de partij juist erg progressief. Hierdoor is de partij voorstander van dingen als het homohuwelijk en abortus.
Op economisch vlak komt de partij op voor arbeiders. Zo wil de partij het minimumloon verhogen, de werkweek verkorten en een maximumloon invoeren. Ook gelooft de partij dat de overheid een grotere rol moet spelen in de economie. Zo moet de overheid weer verantwoordelijk worden voor energie.
Op buitenlands vlak is de Franse Communistische Partij pacifistisch. Dit betekent dat de partij dat Frankrijk niet aan oorlogen deelneemt. Ook moet Frankrijk uit de NAVO treden. Op het gebied van de Europese Unie (EU) is de partij zacht euroscpetisch.