Michaël I van Portugal

Michaël I (Dom Miguel I)
Land	Portugal
Aangetreden op	11 juli 1828
Afgetreden op	26 mei 1834
Troonopvolger	Maria II
Algemeen
Persoonlijke informatie
Geboren	26 oktober 1802, Lissabon
Overleden	14 november 1866, Esselbach
Huwelijk	Adelheid van Löwenstein-Wertheim-Rosenberg
Dynastie	Huis Bragança
Ouders	Johan VI en Charlotte Joachime van Bourbon
Kinderen	7 kinderen
Overig
Portaal Monarchie

Michaël I (Portugees: Dom Miguel I) was koning van Portugal tussen 1828 en 1834. Hij was de zoon van koning Johan VI en de jongere broer van koning Peter IV (ook bekend als keizer Peter I van Brazilië). Michaël I kwam uit het huis Bragança.

Biografie

Jeugd en opleiding

Michaël was de zoon van Johan VI en Charlotte Joachime van Bourbon. Hij werd geboren op 26 oktober 1802 in Lissabon. Michaël was het derde kind van Johan VI. Zijn oudere broer, Peter, was echter troonopvolger. Na de geboorte Michaël gingen er geruchten de ronde dat hij helemaal niet de zoon van Johan IV was. Zijn moeder zou zijn vreemdgegaan met een van haar minnaars. Johan VI was er echter van overtuigd dat Michaël wel zijn zoon was. Waarschijnlijk werd het gerucht bedacht voor liberalen of royalisten die de positie van de koningin wilden ondermijnen.

Michaël was het favoriete kind van de koningin. Hij kreeg meer aandacht dan Peter. In 1807 verhuisde de koninklijke familie naar Brazilië, toentertijd een Portugese kolonie. Portugal werd namelijk binnengevallen en bezet door Napoleon Bonaparte. De Portugese koninklijke familie besloot het rijk toen te besturen vanuit Rio de Janeiro. In 1821 keerden koning Johan IV en koningin Charlotte terug met Michaël naar Portugal. Peter bleef achter in Brazilië, waar hij uiteindelijk keizer zou worden.

Opstand en ballingschap

Michaël I tijdens de opstand

Michaël was vrij conservatief en vond dat de koning meer macht moest krijgen. Hij was ook tegenstander van de liberalen. In 1823 leidde hij een opstand om van Portugal een absolute monarchie te maken. Hij werd gesteund door een deel van het leger en de koningin. Michaël wilde dat zijn vader zou aftreden, waarna hijzelf als koning over Portugal zou regeren. De hoogste generaal in het leger was echter trouw aan de koning. Hierdoor kwam de opstand van Michaël nooit ver. Toch verlieten veel Portugese liberalen uit voorzorg het land. Die gebeurtenis heet de Vilafrancada.

Regent

Tijdens een bezoek aan Wenen overleed koning Johan VI. Hij werd opgevolgd door zijn zoon, Peter IV. Peter IV was echter ook keizer van Brazilië en besloot na twee maanden af te treden. In plaats van Michaël gaf hij de troon aan zijn dochter, koningin Maria II. Maria II was niet oud genoeg om te regeren, waardoor zij een regent kreeg. Peter en Michaël hadden al jaren ruzie. Toch probeerde Peter om de band met Michaël te herstellen. Hij stelde voor dat Michaël mee zou helpen met het regentschap van Maria II zou worden. Ook zou Michaël met Maria II trouwen nadat Maria oud genoeg was. Portugal zou ook omgevormd worden tot een constitutionele monarchie, waarin de macht van de koning beperkt was.

Naast Michaël was ook zijn zus, Isabella Maria, regentes. Zij was echter erg slecht in besturen en werd ook nog eens ziek. Peter vroeg toen of Michaël het volledige regentschap zou overnemen. Michaël accepteerde dat in 1827, waarna hij terugkeerde naar Lissabon. Op de terugreis maakte hij nog een bezoek aan het Verenigd Koninkrijk.

Op 22 februari 1828 kwam Michaël aan in Lissabon. Hier werd hij enthousiast ontvangen. Hij het Palácio Nacional da Ajuda stond zelfs een triomfboog met de tekst Lang leve Michaël I, onze absolute koning. Menigten schreeuwden leuzen in support voor Michaël en tegen de liberale grondwet. Tijdens zijn regentschap trok Michaël steeds meer macht naar zich toe. Hij aanvaarde ook de titel absolute koning. Liberale politici waren daar niet blij mee.

Koning van Portugal

Michaël I in 1828 op 26-jarige leeftijd

Op 13 maart 1828 ontbond Michaël I het Portugese parlement. De liberalen waren woedend en aan de universiteit van Coimbra vonden zelfs moorden plaats. Op 11 juli 1828 werd Michaël I uiteindelijk koning van Portugal. De koning werd al snel een tiran. In Portugal braken liberale opstanden uit, maar die werden door de koning neergeslagen. Uiteindelijk accepteerde heel Portugal hem als koning met uitzondering van de eilanden Madeira en Terceira. Uiteindelijk Madeira onderdrukt; alleen Terceira bleef trouw aan koningin Maria II.

Internationaal werd Michaël I erkend als koning door Spanje, de Verenigde Staten en de Heilige Stoel. Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk erkenden hem niet als vorst. Supporters van Michaël I begonnen Fransen en Britten in Portugal aan te vallen. De Franse regering stuurde als wraak schepen naar Portugal om een verdrag af te dwingen. Toch bleven de aanvallen op liberale Portugezen doorgaan. De liberalen wisten uiteindelijk de controle over de Azoren te herstellen.

De Braziliaanse keizer Peter I besloot in te grijpen. Hierdoor trad hij zelfs af als keizer van Brazilië in 1831. Hij reisde af naar Portugal waar hij een opstand tegen Michaël I begon. Na een driejarige burgeroorlog was Michaël I gedwongen om af te treden. Maria II werd opnieuw koningin van Portugal en Michaël I werd uit het land verbannen in 1834.

Ballingschap

In 1834 verklaarde het Portugese parlement dat Michaël I en zijn nakomelingen nooit meer Portugal binnen mochten. Als zij dat wel deden, konden zij de doodstraf krijgen. Pas in 1950 werd die wet ingetrokken. In 1838 werd zelfs in de grondwet gezet dat geen van zijn nakomelingen koning van Portugal kon worden. Na zijn verbanning vertrok Michaël I naar Italië. Tijdens de Eerste Carlistische Oorlog in Spanje werd ook besloten dat Michaël I en zijn nakomelingen nooit koning van Spanje konden worden.

Na zijn koningschap bemoeide Michaël I zich nooit meer met de Portugese politiek. Zijn karakter en ideeën veranderden tijdens deze periode enorm. Hij weigerde geld van de Portugese regering voor zijn levensonderhoud. In plaats daarvan woonde hij in een appartement van paus Gregorius XVI die hem een klein pensioen gaf. Na de dood van de paus verhuisde Michaël I naar Londen. In 1851 verhuisde hij naar het groothertogdom Baden. Hier trouwde hij met Adelheid van Löwenstein-Wertheim-Rosenberg en de twee kregen zeven kinderen.

Michaël I zou uiteindelijk overlijden op 14 november 1866 in het Duitse Bronnbach. Hij werd begraven in Grossheubach, maar in 1967 werd zijn lichaam verplaatst naar het Klooster van São Vicente de Fora in Lissabon.

Huwelijk en kinderen

Michaël I in ballingschap

Michaël I trouwde op 24 september 1851 met Adelheid van Löwenstein-Wertheim-Rosenberg. Samen kregen zij zeven kinderen:

• Maria das Neves (1852-1941)
• Michaël (1853- 1927)
• Maria Theresia (1855-1944)
• Maria José (1857-1943)
• Adelgunde (1858-1946)
• Maria Anna (1861-1942)
• Maria Antonia (1862-1959)