Ria Beckers
| Ria Beckers | |
|---|---|
| |
| Beckers in 1981 | |
| Naam voluit | Maria Brigitta Catherina Beckers-de Bruijn |
| Geboren | 2 november 1938 |
| Geboren te | Driebergen |
| Overleden | 22 maart 2006 |
| Overleden te | Wadenoijen |
| Partij | PPR (tot 1991) GroenLinks (vanaf 1990) |
| Religie | Rooms-katholiek |
| Functie(s) | |
| Partijvoorzitter PPR (1974-1976) Partijleider PPR (1977-1989) Tweede Kamerlid (1977-1993) Partijleider GroenLinks (1989-1993) | |
Portaal  Politiek
| |
Ria Beckers (Driebergen, 2 november 1938 - Wadenoijen, 22 maart 2006) was een Nederlandse politica. Beckers was tussen 1977 en 1989 partijleider van de Politieke Partij Radikalen (PPR). De PPR was een kleine links-progressieve partij met een nadruk op milieuvervuiling en klimaatverandering. In 1989 fuseerde de PPR samen met drie andere kleine, linkse partijen in GroenLinks. Beckers tussen 1989 en 1993 partijleider van die partij.
Beckers deed tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 1977 mee als eerste vrouwelijke lijsttrekker. Zij was ook de eerste vrouwelijke fractievoorzitter in de Tweede Kamer. Onder Beckers maakte de PPR een transformatie door. De partij was oorspronkelijk centrumlinks, maar onder Beckers schoof de partij naar de linkerkant en kwam er meer samenwerking met de PSP en de CPN. Qua zetelaantal kreeg de PPR echter met een aantal tegenslagen te maken.
Biografie
Jeugd en opleiding
Beckers groeide op in een rooms-katholiek gezin in Driebergen. Het gezin bestond uit zeven kinderen, waarvan zij de oudste was. Na het gymnasium ging zij klassieke talen studeren aan de Universiteit Utrecht. Ze behaalde vervolgens haar doctoraat in de klassieke talen. Haar eindscriptie ging over de rol van vrouwen in Griekse tragedies.
Na haar studie ging Beckers werken als docent klassieke talen aan het Triniteitslyceum in Haarlem. Toentertijd was dat nog een jongensschool. Zij was de eerste vrouwelijke docent op de school. Tussen 1970 en 1976 werkte zij op het Stedelijk Gymnasium Leiden.
Partijleider van de PPR
In 1973 werd Beckers lid van het partijbestuur van de Politieke Partij Radikalen (PPR). De PPR was een kleine, links-progressieve partij voortgekomen uit de Katholieke Volkspartij (KVP). De partij was vooral populair onder jonge mensen en de christen-radicalen. Dat waren progressieve, christelijke mensen die eerder samenwerking wilden met linkse partijen (zoals de Partij van de Arbeid) in plaats van rechtse partijen (zoals de VVD).
In 1977 werd Beckers gekozen tot lijsttrekker van de PPR voor de Tweede Kamerverkiezingen 1977. Zij werd de opvolger van partijleider Bas de Gaay Fortman. Dat was bijzonder van die tijd, omdat Beckers de eerste vrouwelijke lijsttrekker voor een Nederlandse politieke partij werd. Ook was zij in die tijd nog geen lid van de Tweede Kamer. De PPR verloor echter flink veel zetels die verkiezingen. De partij had voor de verkiezingen zeven zetels, waarvan er maar drie van overbleven. Dat kwam doordat de PPR deel uitgemaakt had van het kabinet-Den Uyl. De PvdA had met de PPR, PSP en D66 afgesproken om samen een kabinet te vormen. Centrumrechtse partijen als de KVP en ARP zouden daar geen deel van uitmaken. Het resultaat was een tweestrijd tussen de PvdA en het nieuw gevormde CDA (waar KVP en ARP in opgingen).
Onder Beckers veranderde de PPR van een centrumlinkse partij in een linkse partij. Waar de partij onder De Gaay Fortman gematigder was, was Beckers een stuk radicaler. Tijdens de kabinetten van Dries Van Agt en Ruud Lubbers was zij een van de belangrijkste linkse oppositieleiders. Beckers kreeg echter ook kritiek over haar toon. Volgens sommige mensen was die te serieus, terwijl anderen juist grappen maakten over de emotionele snik in haar stem.
Qua zetelaantal kon Beckers het verlies tijdens de verkiezingen van 1977 niet goedmaken. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 1981 bleef de partij gelijk, maar in 1982 verloor de PPR nog één zetel. Ook tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 1986 behaalde de partij slechts twee zetels. Beckers begon daarom meer samen te werken met de Pacifistisch-Socialistische Partij (PSP), de Communistische Partij van Nederland (CPN) en de kleinere Evangelische Volkspartij (EVP). Die samenwerking leidde uiteindelijk tot een fusie: GroenLinks.
Partijleider van GroenLinks
Hoewel Beckers eerst uit de politiek wilde stappen, werd zij in 1989 gekozen als partijleider van GroenLinks. Zij kreeg toen de bijnaam de akela van GroenLinks. Een akela is een leidster van welpen. De bijnaam was vooral ironisch benoemd.
In 1993 nam Beckers afscheid van de politiek. Zij werd vervolgens opgevolgd door Peter Lankhorst.
Latere jaren
Na haar vertrek uit de politiek werkte Beckers bij een aantal natuur- en milieuorganisaties, waaronder Stichting Natuur en Milieu. Beckers moet in 1995 geëvacueerd worden uit haar huis in de Betuwe. De rivieren overstroomden daar. Beckers kwam toen in het nieuws, omdat zij juist jarenlang geprotesteerd had tegen dijkverzwaringen. Volgens Beckers hadden de overstromingen te maken met bezuinigen en slecht onderhoud.
Daarnaast zat zij in de raad van toezicht van de Universiteit Wageningen en de commissie die onderzoek deed naar de vuurwerkramp Enschede.
Beckers overleed op 22 maart 2006 in haar huis in Breda. Ze was toen al langdurig ziek geweest.