Haaien

Haaien Selachimorpha
Kwetsbaar
Leefgebied	Wereldwijd
Leefomgeving	Oceaan
Behoort tot de	kraakbeenachtige vissen (Chondrichthyes)
Portaal Biologie

Een tijgerhaai

Een haai is een roofzuchtige vis met een gespierd en gestroomlijnd lichaam. Elke haai behoort tot de klasse van de kraakbeenachtige vissen (Chondrichthyes). Dit wil zeggen dat het skelet volledig uit kraakbeen bestaat. Haaien leven voornamelijk in de open zee, enkele soorten kunnen ook voorkomen in de binnenwateren. De haai is familie van de rog. De meeste haaien worden één tot twee meter lang. Er zijn haaien die eieren leggen, maar veel haaien baren levende jongen. De kop van haai is meestal scherp en kegelvormig. De kleine ogen bevinden zich aan de zijkant.

Levensverwachting

De meeste haaien bereiken een leeftijd van 20 tot 30 jaar, al zijn er enkele soorten zoals de walvishaai die een leeftijd kunnen halen van meer dan 100 jaar.

Aanvallen op mensen

De Witte haai

De meeste haaien zijn volkomen ongevaarlijk voor de mens. De vier gevaarlijkste soorten zijn de Oceanische witpunthaai, de stierhaai, de tijgerhaai en de witte haai. Deze soorten worden elk zo'n 3 tot 6 meter lang.

In de hele wereld komen jaarlijks zo'n 50 tot 75 aanvallen voor op mensen, en maar vijf tot tien aanvallen hebben een dodelijke afloop. De kans op een verkeersongeluk of verdrinking in zee is dus vele malen groter dan sterven door toedoen van een haai. Het water ingaan op een plek waar haaien zwemmen is natuurlijk altijd gevaarlijk, zeker als het water troebel is, of als je een wondje hebt. Haaien ruiken één druppel bloed vanaf grote afstand. Zwem dus nooit alleen of 's nachts op plekken waar gevaarlijke haaien voorkomen.

Veel aanvallen van een haai zijn het gevolg van een vergissing van de haai, die een zwemmende mens voor een zeehond of andere prooi aanziet. Ook kan het zijn dat een mens zijn territorium of leefruimte binnendringt. Dit gevaar bestaat wanneer het donker wordt, als de haai op zoek is naar voedsel. Over het algemeen zijn haaien dus niet gevaarlijk, tenzij ze geprikkeld worden door de geur van bloed. Veel ongelukken zijn in het verleden veroorzaakt door sportduikers zonder duikbenodigdheden die op vissen jagen met een harpoen. De spartelende of meegedragen bloedende vis trekt dan haaien aan.

Het is goed mogelijk om te duiken samen met haaien zonder kooien als ze niet worden gevoederd en met respect worden behandeld. Het voederen met dode vissen wordt soms door sportduikers en onderwaterfotografen toegepast om de haaien te lokken. Door films is er veel angst voor de haai ontstaan, terwijl die angst vaak volledig onterecht is (zie ook onder #In boeken en films).

Opmerkelijk is dat de allergrootste haaiensoorten voor de mens ongevaarlijk zijn; de walvishaai (Rhincodon typus, max. dertien meter lang), de reuzenhaai (Cetorhinus maximus, max. tien meter lang) en de reuzenbekhaai (Megachasma pelagios, max. vijf meter lang). Deze soorten leven van kleine zeediertjes die ze met hun grote bek uit het water filteren.

Statistieken per jaar (Australische kust)

• +/- 92 mensen sterven de verdrinkingsdood
• +/- 8 mensen sterven door ongelukken bij het duiken
• Minder dan één persoon sterft door een aanval van een haai

Opbouw van een haai

Zintuigen

Reuk

Haaien hebben een goede neus, waardoor sommige soorten in staat zijn een miljoenste deel van bloed opgelost in zeewater te ruiken. Zij zijn als ware ‘zwemmende neuzen’. Sommige soorten zoals de verpleegsterhaai hebben uitwendige barbelen die het vermogen om te reuken nog eens extra versterken. Het reukvermogen wordt vooral gebruikt om prooien op grote afstand te lokaliseren. Voor de korte afstand wordt gebruik gemaakt van de hieronder beschreven zintuigsystemen.

Elektriciteit

Haaien hebben het vermogen om elektrische velden, veroorzaakt door statische of bewegende dingen (zoals vissen of mensen) in hun dichte omgeving op te sporen. Dit gebeurt via kleine zintuigporiën in de kop, de zogenaamde Ampullen van Lorenzini. Hiermee kunnen ook prooien die onder het zand verborgen liggen worden opgespoord.

Zicht

In tegenstelling tot wat vaak werd aangenomen beschikken de meeste haaien over een goed ontwikkeld zicht. De ogen van haaien zijn gelijk aan die van de gewervelde dieren en hebben een netvlies (met staafjes en kegeltjes) ooglens en hoornvlies. De ogen kunnen echter tegen het water door een speciaal weefsel achter het netvlies dat we ook bij honden en katten aantreffen. Dit weefsel heet het tapetum lucidum. Het reflecteert licht terug naar het netvlies waardoor vooral het gezichtsvermogen in donkere omgevingen wordt verscherpt.

De ogen van haaien hebben oogleden, maar deze knipperen niet omdat het omringende water de ogen reinigt. Zij beschikken daarbij over een extra dik oogvlies, het zogeheten knipvlies of derde ooglid dat de ogen bedekt als zij een prooi aanvallen of opeten. Andere haaien zoals de grote witte haai hebben dit niet, maar rollen de ogen teug in de oogkassen als zij hun prooi aanvallen.

Horen (trillingen)

De oren van haaien zijn veel eenvoudiger dan bij landdieren en bestaan uit kleine openingen aan beide zijden van de kop. Deze oren hebben geen trommelvlies.

Een zilverpunthaai

Tanden

Haaien zijn nooit tandloos. Als de voorste rij tanden afbreekt of verslijt wordt deze tand gewoon vervangen door een andere tand die zich in de volgende rij bevindt. Sommige haaien verliezen telkens één of twee tanden, terwijl soorten zoals de doornhaaien een hele rij tanden tegelijk verwisselen. Tijdens de groei worden de tanden steeds groter dan de voorlopers. In de loop van een haai zijn leven verslijt deze vis meer dan duizend tanden!

Oeroude haaien

De eerste haaien verschenen ongeveer 400 miljoen jaar geleden in de wereldzeeën. (ter vergelijking: dinosauriërs ontstonden 200 miljoen jaar later!)

In die tijd waren er nog geen reptielen, vogels of zoogdieren. Resten van zulke haaien zijn als fossielen teruggevonden. De harde delen van een haai, zoals een tand of een rugwervel, raken bedolven onder lagen zand en verstenen beter dan zachte delen, die meestal vergaan. Soms is er enkel een afdruk van een haai over in een steen.

Fossielen van haaien worden meestal ontdekt in gesteente op land, dat in de prehistorie nog onder de zee lag. Wetenschappers kunnen aan de hand van het gesteente bepalen hoe oud het fossiel was. De oudste haaiengroepen zijn al lang uitgestorven, maar afstammelingen van enkele groepen van 200 miljoen jaar terug - bijvoorbeeld de stierkophaaien, kathaaien en koehaaien - leven nog steeds.

Een walvishaai

De stierhaai

Bedreigde haaien

Veel haaien zijn met uitsterven bedreigd.er worden wel drie haaien gedood per seconde. Haaien worden namelijk gedood om hun vlees, vinnen, gewoon voor de sport of vanwege de huid en de olie in hun lever. De grootste doodsoorzaak is echter de overbevissing. Veel gevangen haaien worden gewoon dood terug in zee gegooid, omdat ze ongewild opgevist worden met andere vissen. Deze haaien zijn dus voor niks gestorven. Een groot slachtoffer is de reuzenhaai. Er sterven ook veel haaien door de netten die badgasten moeten beschermen. Vergeleken met beenvissen hebben haaien een veel trager voortplantings- en groeitempo. Als er teveel haaien sterven, loopt een haaiensoort groot risico om uit te sterven.

Intussen worden er wel pogingen ondernomen om de haaien te beschermen, door het oprichten van reservaten waar de haaien veilig zijn, door vangstbeperkingen in te voeren of door het vissen op haaien te verbieden.

Megalodon

De Megalodon (Grieks: mega = groot, lodon = tand, of Grote Tand) is een uitgestorven haai, die enorme afmetingen kon bereiken. Deze dieren waren zowat de grootste dieren ooit onder water! Enkele soorten, zoals de walvishaai zijn nog groter, maar wel volledig ongevaarlijk.

Hij domineerde de gematigde zeeën van de wereld vrijwel zonder vijanden; hij kon een lengte bereiken van 15 meter. Hij is nauw verwant aan de huidige witte haai. De Megalodon kon zijn bek twee meter openen.

Megalodon joeg voornamelijk op walvisachtigen. Zijn prooi was vele malen groter dan die van tegenwoordig levende haaien, dus hij moest wel zo groot worden. Zijn jachttechniek was vermoedelijk, zoals nu bij de huidige witte haai, met grote kracht van onder aan te vallen.

Tot vandaag de dag worden er regelmatig fossiele tanden gevonden van de Megalodon; de rest van het kraakbeenskelet is meestal vergaan. Zijn vrij grote tanden zijn zeer kenmerkend.

Leefperiode

De gevaarlijke Oceanische Witpunthaai

De Megalodon verscheen circa 18 miljoen jaar geleden en stierf uit rond 1,5 miljoen jaar geleden uit. Al zijn er wetenschappers die zeggen dat de Megalodon zelf of andere enorme witte haaien 11.000 jaar geleden nog bestonden! Dit lijkt veel, maar eigenlijk is dit niks in vergelijking met de geschiedenis van de Aarde! Onze voorouders kunnen die giganten nog hebben gezien.

Omdat er een aantal uitzonderlijk grote Carcharocles-tanden zijn gevonden op 4000 meter diepte in het zuidelijk deel van de Grote Oceaan, denken onderzoekers dat sommige Megalodons hebben kunnen overleven tot kort geleden (24.000 tot 11.000 jaar geleden), toen er al mensen waren. Desondanks zullen onze voorouders het uitsterven van deze reuzenhaaien niet hebben opgemerkt, omdat ze er nooit mee te maken hadden.

In boeken en films

Haaien komen regelmatig voor als onderwerp in boeken en films. Vaak worden ze dan als agressieve, bloeddorstige monsters voorgesteld, zoals in de film Jaws van Steven Spielberg die in 1975 een enorm succes was in de bioscopen. Hetzelfde gebeurde in de film Shark Attack uit 1999. In Deep Blue Sea worden reuzenhaaien gekweekt door genetische manipulatie om stoffen uit de hersenen te winnen.

Een bekende boekenserie over haaien is de MEG-serie, geschreven door Steve Alten. Dit boek gaat over Megalodons, en hun terugkeer. Het verhaal vertelt over enkele Megalodons die weten te overleven hebben in de Marianentrog, het diepste punt op aarde, door een warme onderstroming.

Soorten

De reusachtige walvishaai

Er zijn ongeveer 375 soorten, die opgedeeld worden in acht groepen. De verdeling gebeurt volgens de bouw van een haai, zoals zijn vinnen, stekels, vorm van de darmkleppen enzovoort...

De grootte van al deze soorten variëren van 20 cm (de zwarte doornhaai) tot de 12 meter lange walvishaai, maar meer dan de helft is kleiner dan één meter.

De bekendste soorten zijn:

• Afrikaanse zee-engel
• Caribische rifhaai
• Citroenhaai
• Doornhaai
• Gladde haai of Toonhaai
• Grijze haai
• Grijze rifhaai
• Groenlandse haai
• Grote blauwe haai
• Hamerhaai
• Haringhaai
• Hondshaai
• Kathaai
• Luipaardhaai
• Reuzenhaai
• Sikkelvincitroenhaai
• Slaaphaai (Somniosus pacificus)
• Spitssnuit-haringhaai

• Stierhaai
• Tijgerhaai
• Verpleegsterhaai
• Voshaai
• Walvishaai
• Grote Witte haai
• Witpunthaai
• Witpuntrifhaai
• Wobbegong
• Zaaghaai
• Zandhaai
• Zeeëngel
• Zeevarkenhaai
• Zilverpunthaai
• Zwartpunthaai
• Zwartpuntrifhaai

Een hamerhaai

Bronnen

• De oorspronkelijke versie is overgenomen van het niet meer bestaande WikiWeet
• Ooggetuigen, het boek "Haaien"
• Nederlandstalige Wikipedia van het artikel Haai

Externe Links

• Webkwestie / webquest Haaien