Leefbaar Rotterdam
| Leefbaar Rotterdam | |
|
| |
|---|---|
| Oprichting | 2001 |
| Actief in | Rotterdam, Nederland |
| Richting | Rechts |
| Stroming | Fortuynisme Rechts-populisme |
| Partijleider | Simon Ceulemans |
| Partijvoorzitter | Pieter van Hoof |
| Zetels | |
| - Gemeenteraad Rotterdam | 10 van de 45 |
Portaal  Politiek
| |
Leefbaar Rotterdam is een lokale politieke partij in de Nederlandse stad Rotterdam. De partij is sinds 2022 de grootste politieke partij in de Rotterdamse gemeenteraad. In Rotterdam wordt de partij ook simpelweg Leefbaar genoemd. Toch hebben verschillende andere gemeenten in Nederland ook partijen met de naam "Leefbaar", waaronder Capelle aan den IJssel en Zeewolde. Deze partijen staan bekend als de leefbaren.
De partij werd in 2001 opgericht en behaalde succes tijdens de gemeenteraadsverkiezingen van 2002. Tussen 1999 en 2007 bestond ook de politieke partij Leefbaar Nederland. Tussen 2002 en 2003 had die partij twee zetels in de Tweede Kamer. Leefbaar Rotterdam speelde een belangrijke rol bij de opkomst van Leefbaar Nederland. De Nederlandse politicus Pim Fortuyn was een tijd lid van Leefbaar Rotterdam. Later zou hij zijn eigen partij, Lijst Pim Fortuyn (LPF), stichten. Andere landelijk bekende politici van Leefbaar Rotterdam zijn Marco Pastors (LPF), Barry Madlener en Ingrid Coenradie (beide PVV) en Joost Eerdmans (JA21).
Leefbaar Rotterdam is een rechtse en fortuynistische politieke partij.
Geschiedenis
Ontstaan
Leefbaar Rotterdam werd opgericht in 2001 voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2002. Tijdens de jaren 1990 ontstond in Nederland een groep genaamd "de leefbaren". Zij richtten enkele lokale en provinciale partijen op met de naam "Leefbaar" en vervolgens de plaatsnaam. De leefbaren wilden een kleinere overheid. Zij vonden dat de overheid te veel bureaucratie en regeltjes had. Volgens de leefbaren kon en moest dat allemaal simpeler. De leefbaren waren daarnaast voor lagere belastingen, meer directe democratie en keerden zich tegen immigratie.
Rotterdam was tot de jaren 1990 een rood bolwerk. Dat betekende dat het grootste deel van de stad op linkse partijen (voornamelijk de Partij van de Arbeid) stemde. Rotterdam was dan ook niet anders dan andere grote steden als Amsterdam of Utrecht. De Nederlandse hoogleraar Pim Fortuyn werd al snel de lijsttrekker voor Leefbaar Rotterdam. Fortuyn was toen al een vrij bekend persoon in Nederland. Hij publiceerde verschillende boeken over de immigratie, de islam en het beleid van premier Wim Kok. Ook was hij regelmatig op televisie te zien in talkshows.
Monsterzege van 2002
Leefbaar Rotterdam was enigszins voorbereid om enkele zetels te winnen. Wat niemand verwachtte was dat Leefbaar Rotterdam 34,7% van de stemmen zou halen. Hierdoor behaalde de partij in één klap 17 zetels in de Rotterdamse gemeenteraad. Voor de Partij van de Arbeid was dat een grote nederlaag, omdat de PvdA voorheen (bijna) altijd de grootste partij was. De enorme winst van Leefbaar Rotterdam leidde tot verhitte debatten in de Rotterdamse gemeenteraad. Ook had de monsterzege landelijke gevolgen, omdat Fortuyn ineens een belangrijke politicus werd.
Fortuyn werd later in 2001 gekozen tot lijsttrekker van Leefbaar Nederland dat meewilde doen aan de Tweede Kamerverkiezingen 2002. Fortuyn verliet na enkele maanden de partij en besloot zijn eigen partij op te richten: Lijst Pim Fortuyn (LPF). Fortuyn schudde hierdoor ook de landelijke politiek op. Eén jaar voor de verkiezingen verwachtte de Nederlandse media dat Ad Melkert (PvdA) of Hans Dijkstal (VVD) de verkiezingen zou winnen. Fortuyn stond bekend om zijn onconventionele manier van debatteren en zijn omstreden uitspraken. Kort voor de verkiezingen van 2002 zou Fortuyn vermoord worden door de links-extremistische activist Volkert van de Graaf.
Omdat Fortuyn de landelijke politiek inging, nam Ronald Sørensen zijn positie over. Na de dood van Fortuyn ontstonden enkele spanningen binnen Leefbaar Rotterdam. Verschillende leden splitsten zich af. Aan het einde van de raadsperiode had de partij nog 11 van de 17 zetels over. Leefbaar Rotterdam was onderdeel van het college van burgemeester en wethouder samen met CDA en VVD. Hierdoor leverde de partij ook drie wethouders, waaronder Marco Pastors. Pastors moest in 2005 aftreden na een motie van wantrouwen. Tijdens de verkiezingen van 2006 werd hij de lijsttrekker voor Leefbaar Rotterdam.
In de oppositie (2006-2014)
Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen 2006 behaalde Leefbaar Rotterdam 14 zetels. Hierdoor werd de partij de tweede grootste partij na de Partij van de Arbeid (PvdA). Leefbaar Rotterdam verloor enkele zetels aan de PvdA, voornamelijk van kiezers met een migratieachtergrond. De PvdA vormde samen met VVD, CDA en GroenLinks een college. Leefbaar Rotterdam belandde in de oppositie.
Tijdens de verkiezingen van 2010 wilde de Partij voor de Vrijheid (PVV) meedoen. Hierdoor dreigde Leefbaar Rotterdam veel zetels te verliezers. Uiteindelijk besloot PVV-leider Geert Wilders daarom niet mee te doen met de verkiezingen in Rotterdam. Hij steunde zelfs Leefbaar Rotterdam. Tijdens de verkiezingen behaalde Leefbaar Rotterdam opnieuw 14 zetels. De PvdA werd met 0,2% verschil de grootste partij van Rotterdam. Leefbaar Rotterdam eindigde opnieuw in de oppositie.
Opnieuw grootste partij (2014-heden)
Tijdens de verkiezingen van 2014 behaalde Leefbaar Rotterdam opnieuw 14 zetels. De PvdA leed echter een groot verlies, waardoor Leefbaar de grootste partij van Rotterdam werd. Lijsttrekker Joost Eerdmans vormde vervolgens een college tussen Leefbaar, D66 en CDA. Leefbaar leverde drie wethouders, waaronder Eerdmans zelf.
In 2018 steunden Forum voor Democratie (FvD) en PVV Leefbaar Rotterdam tijdens de gemeenteraadsverkiezingen. Toch deed de PVV ook onder een eigen lijst mee aan de verkiezingen, maar behaalde geen zetels. Ondanks de alliantie verloor Leefbaar Rotterdam drie zetels. De partij ging van 14 naar 11 zetels. Leefbaar zat tussen 2018 en 2022 in de oppositie.
In 2022 verloor de partij opnieuw één zetel: de partij ging van 11 naar 10 zetels. Toch bleef Leefbaar de grootste. Leefbaar vormt sinds 2022 een college met D66, VVD en DENK.