Impressionisme
.jpg)
Het impressionisme is een stijl die ontstond in de schilderkunst, en later vooral invloed kreeg op de muziek. Het impressionisme ontstond in Frankrijk in de tweede helft van de 19e eeuw en was ook begin 20e eeuw belangrijk. Het impressionisme heeft veel invloed gehad op het modernisme, waartoe het impressionisme soms ook wordt berekend. De kunststroming werd wereldwijd bekend en impressionistische schilders, zoals Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir en Eugène Boudin behoren tot de bekendste schilders ter wereld. Vanaf 1886 wordt gesproken van het post-impressionisme, dat ook buiten Frankrijk tot bloei kwam. De Nederlandse schilder Vincent van Gogh wordt ook tot de postimpressionisten gerekend. Nog altijd is impressionistische kunst geliefd onder een wijd publiek.
Kenmerken van deze schilderstijl zijn dat je bij de schilderijen ziet dat de kleuren onvermengd in puntjes op het doek zijn gezet, wat een heel mooi beeld oplevert. Deze techniek wordt het pointillisme genoemd. Impressionisten schilderden vaak de moderne wereld zoals die toen was en vaak werd er ook gewerkt in de openlucht. Het impressionisme richt zich op de belevenis van een moment (de impressie). Het impressionisme moet niet verwart worden met het expressionisme, dat juist de gevoelen van de kunstenaar wilde uitdrukken.
Overzicht
Ontstaan
De geschiedenis van het impressionisme valt terug te leiden op de regeerperiode van keizer Napoleon III. Keizer Napoleon III liet de stad Parijs grondig verbouwen met nieuwe gebouwen en grote boulevards en pleinen. Ook stichtte hij de Académie des Beaux-Arts. Deze academie moest traditionele Franse schilderkunst bewaren voor de volgende generaties. De academie zette zich echter alleen in voor het bewaren van portretten en schilderijen met een historisch of religieus onderwerp. Stillevens en landschapsschilderijen werden niet door de academie bewaard. Volgens de academie moesten schilderijen er afgewerkt en realistisch uitzien. De academie zette hiermee een standaard voor de Franse schilderkunst, de zogeheten academische kunst.
In de jaren 1860 kwamen vier jonge kunstschilders erachter dat ze een passie hadden voor het schilderen van landschappen en scenes uit het gewone, dagelijkse leven. Deze vier kunstschilders waren Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir, Alfred Sisley en Frédéric Bazille. Ze vier schilders kozen ervoor om buiten in de openlucht te schilderen. Waar normale landschapsschilders in die tijd een schets buiten maakten en het werk afmaakten in hun studio, kozen deze schilders ervoor dit werk buiten af te maken. Ze geloofden dat voor het schilderen van landschappen zonlicht nodig was. Ook gebruikten ze voor die tijd nieuwe pigmenten in hun verf. Ze schilderden hierdoor in lichtere en helderdere kleuren. Ze waren geïnspireerd door de realistische kunstschilder Gustave Courbet. De Académe des Beaux-Arts keurde de kunstwerken van de vier vrienden af, mede doordat ze naakte vrouwen schilderden. Hoewel in de academische kunst ook naakte vrouwen voorkomen, vond de academie dit toch anders. De jury van de academie keurde de impressionistische werken en hun bewonderaars af.
Uiteindelijk zag keizer Napoleon III de impressionistische kunstwerken in 1863 zelf. De keizer stelde dat het publiek zelf moest oordelen over de werken. Hierna werd de zogeheten Salon des Refusés (Salon der Afgekeurden) georganiseerd. Veel mensen kwamen naar deze tentoonstelling toe, maar vaak om te lachen over de kunstwerken. De impressionisten wilden in 1867 en opnieuw in 1872 een tentoonstelling organiseren, maar beide keren werden afgekeurd. In 1873 stichtte de impressionisten hun eigen gezelschap, Société Anonyme Coopérative des Artistes Peintres, Sculpteurs, Graveurs, om hun werken zelf te kunnen tentoonstellen. De impressionisten kregen veel negatieve kritiek en werden door de media belachelijk gemaakt. De tentoonstellingen leverden de impressionisten weinig geld op, maar over de jaren heen werd hun werk toch steeds populairder. Er werden shows georganiseerd in Londen en New York, waardoor het impressionisme internationaal bekend werd.
Bekende impressionisten
Bekende vertegenwoordigers van het impressionisme zijn:
- Frédéric Bazille (1841–1870)
- Gustave Caillebotte (1848–1894)
- Mary Cassatt (1844–1926)
- Paul Cézanne (1839–1906)
- Edgar Degas (1834–1917)
- Armand Guillaumin (1841–1927)
- Isaac Israëls (1865-1934)
- Édouard Manet (1832–1883)
- Claude Monet (1840–1926)
- Berthe Morisot (1841–1895)
- Camille Pissarro (1830–1903)
- Pierre-Auguste Renoir (1841–1919)
- Alfred Sisley (1839–1899)
Post-impressionisme
Vanaf de jaren 1880 begonnen verschillende schilders hun eigen draai aan het impressionisme te geven op het gebied van kleur, vorm en patroon. Daarom wordt vanaf de jaren 1880 gesproken over het postimpressionisme. Bekende postimpressionisten zijn Vincent van Gogh, Georges Seurat, Paul Gauguin en Henri de Toulouse-Lautrec. De postimpressionisten waren jonger dan de impressionisten. De oudere impressionisten werden ook beïnvloed door het postimpressionisme.
Het postimpressionisme ontstond na de laatste impressionistische tentoonstelling in 1886 tot aan het ontstaan van fauvisme in 1905.
