Contrabas
De contrabas, staande bas of akoestische bas is een strijkinstrument. Het is een heel groot instrument. Een kind van 6 à 7 jaar past er helemaal in. Het is behalve de grootste ook het snaarinstrument in het moderne symfonieorkest met de laagste toon die met een strijkstok of plukkend met de vingers wordt bespeeld. Hoewel de meeste mensen het instrument kennen uit de klassieke muziek, wordt de contrabas ook gebruikt in een reeks andere muziekstijlen, zoals jazz, blues in de stijl van de jaren 50 en rock-'n-roll, rockabilly, psychobilly, traditionele countrymuziek, bluegrass, tango en vele soorten volksmuziek. Later is in de popmuziek de rol van de contrabas vaak overgenomen door de basgitaar.
Opmerkelijk is dat de contrabas in zogeheten kwarten gestemd is (E - A - D - G), dit in tegenstelling tot de viool, altviool en cello, die in reine kwinten (elke snaar verschilt ieder 7 halve tonen) gestemd zijn. Er is ook een uiterlijk verschil: de contrabas heeft afhangende schouders. Deze verschillen vinden hun oorsprong in de afkomst van de contrabas. De contrabas, zoals wij die vandaag kennen, stamt uit de familie van de viola da gamba (hoewel dat niet helemaal zeker is), terwijl de viool en de cello uit de vioolfamilie komen. De contrabas wordt algemeen beschouwd als een moderne afstammeling van de (bas) snaarfamilie van instrumenten (violoni) die in de 15e eeuw in Europa ontstond en wordt omschreven als een basviool. De contrabas heeft geen fretten op de hals zoals bij een gitaar. De speler speelt dus met name op het gehoor en gevoel. De contrabas heeft net als een gitaar wél metalen mechanieken en tandwielen om de snaren te kunnen stemmen. Hoe strakker de snaar, hoe hoger de toon.
Het instrument is ongeveer 1.80 meter groot, maar er zijn ook kleinere formaten. De duurdere contrabassen zijn gemaakt van esdoorn (rug, nek, ribben), sparren (kerstboomhout, bovenblad) en ebbenhout (toets, staartstuk). Het staartstuk kan zijn gemaakt van andere houtsoorten of niet-houten materialen. De snaren waren vroeger vooral gemaakt van darm. Tegenwoordig zijn ze vaak van staal. Darmsnaren zijn veel gevoeliger voor vocht en temperatuurschommelingen, waardoor het instrument snel ontstemd kan raken.
Een persoon die dit instrument bespeelt wordt een "bassist" of "contrabassist" genoemd.