Rockabilly
Rockabilly is een van de vroegste vormen van rock-'n-roll -muziek. Het dateert uit het begin van de jaren '50 van de twintigste eeuw in de Verenigde Staten, vooral in het zuiden. Als stijl mengt het het geluid van westerse muziekstijlen zoals country met dat van rhythm-and-blues, wat leidt tot wat wordt gezien als de "klassieke" rock-'n-roll. Sommigen hebben het ook beschreven als een mix van bluegrass met rock-'n-roll. De term 'rockabilly' zelf is een samenvoeging van 'rock' (van 'rock' n 'roll') en ' hillbilly". De laatste is een verwijzing naar de countrymuziek (vaak "hillbilly-muziek" genoemd in de jaren '40 en '50) die sterk bijdroeg aan de stijl. Andere belangrijke invloeden op rockabilly zijn onder meer western swing, boogie-woogie , jumpblues en elektrische blues.
De band Maddox Brothers en Rose stonden aan de "voorhoede" van rockabilly met de geslagen contrabas die Fred Maddox had ontwikkeld. De band wordt zelfs gezien als allereerste rockabilly band.
Kenmerkende zaken van het rockabilly-geluid waren onder meer sterke ritmes, vocale twangs (trillende neusklank) en algemeen gebruik van de tape-echo (een bandrecorder waarmee je een echo kunt maken). Maar de geleidelijke toevoeging van verschillende instrumenten en vocale harmonieën (op elkaar afgestemde zangstemmen) leidde tot een zekere "verwatering" waardoor het meer echte rock-'n-roll werd. Aanvankelijk is de rockabilly populair gemaakt door artiesten als Wanda Jackson, Billy Adams, Johnny Cash, Bill Haley, Buddy Holly, Elvis Presley, Carl Perkin , Bob Luman, Eddie Cochran en Jerry Lee Lewis. De rockabilly-stijl nam eind jaren vijftig in populariteit af. Toch kende rockabilly eind jaren '70 en begin jaren '80 een opleving. Interesse in de stijl blijft zelfs in de 21ste eeuw bestaan, vaak binnen muzikale subculturen. Rockabilly heeft een verscheidenheid aan substijlen voortgebracht en andere muziekstijlen zoals punkrock beïnvloed.