Cookeilanden

Werk in uitvoering! Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Dit artikel is nog niet af.

Cookeilanden Cook Islands Kūki 'Āirani
Hoofdstad	Avarua
Aantal inwoners	15.342 (2021)
Oppervlakte	236 km²
Regeringsvorm	Overzees gebiedsdeel van Nieuw-Zeeland
Godsdienst	Protestantisme (56%) Rooms-katholicisme (17%)
Taal	Engels (English) Rarotongaans (Māori Kūki 'Āirani)
Munteenheid	Cookeilandse dollar Nieuw-Zeelandse dollar
Volkslied	Te Atua Mou E
Nationale feestdag	Constitution Day (eerste maandag van augustus)
Landcode	CK
Portaal Nieuw-Zeeland

De Cookeilanden (Engels: Cook Islands en Rarotongaans: Kūki 'Āirani) zijn een groep eilanden in het werelddeel Oceanië. De Cookeilanden zijn vernoemd naar ontdekkingsreiziger James Cook. De Cookeilanden zijn officieel onderdeel van Nieuw-Zeeland, al kunnen de eilanden een hoop voor zichzelf bepalen. De eilanden bevinden zich in de buurt van Niue, Samoa, Tokelau en Frans-Polynesië. De Cookeilanden hebben 15 bewoonde eilanden, waarvan de meeste inwoners wonen op Rarotonga. Op de Cookeilanden wordt zowel Engels als Rarotongaans gesproken. De hoofdstad van Cookeilanden is Avarua en er wonen zo'n 17.500 mensen.

Geschiedenis

De Cookeilanden zijn gebouwd sinds 1000 v.Chr, door de Polynesiërs. De Polynesiërs waren een zeevarend volk, dat zich verspreide over verschillende eilanden in de Grote Oceaan. Oorspronkelijk kwamen ze van Tahiti en voeren helemaal naar de Rarotonga, het hoofdeiland van de Cookeilanden. De eerste European bereikte de eilanden in 1595. Dat was Spanjaard Álvaro de Mendaña de Neira, die op het eiland Pukapuka aankwam (toen bekend als San Bernardo). De Portugees Pedro Fernandes de Queirós bereikte in 1606 Rarotonga.

De Britse ontdekkingsreiziger James Cook bereikte de Cookeilanden in 1773 en opnieuw in 1777. De eilanden hadden toen verschillende namen. Pas na 1820 werd de naam Cookeilanden gebruikt ter nagedachtenis van Cook. In 1813 bereikte John Williams de eilanden en begon ze te verkennen, waardoor er rellen uitbraken tussen de eilanders en de zeelieden. Hierdoor vertrokken de Europeanen en kwamen pas weer in 1821 terug. Dat jaar werd het christendom naar de eilanden gebracht. De eilanden waren gedurende de 19e eeuw een belangrijke stop voor walvisjachten door Amerikaanse, Britse en Australische schepen. Deze schepen brachten ook hout, water en voedsel naar de eilanden.

De eilanden behoorden aanvankelijk bij geen één land tot dat de Britten in 1888 de Cookeilanden opnamen als protectoraat. De reden hiervoor was dat Frankrijk in de regio bezig waren met het koloniseren van de eilanden, zoals Tahiti. De eilanders vroegen de Britten om de Cookeilanden op te nemen als territorium in 1900. De Britten accepteerden dit en namen de eilanden hetzelfde jaar nog op. Hoewel de eilanders zich zagen als Britse staatsburgers, was de Britse staat en monarchie vrij vreemd voor de inwoners van de eilanden. In 1901 werd besloten dat de Cookeilanden onder het gebied van Nieuw-Zeeland vielen, dat toen ook een Britse kolonie was. Hierdoor kregen de Cookeilanden een band met Nieuw-Zeeland.

Toen de Nieuw-Zeelanders in 1949 de Nieuw-Zeelandse nationaliteit kregen in plaats van de Britse, was dit ook het geval voor de Cookeilanden. De eilanden werden toen rechtstreeks door de Nieuw-Zeeland bestuurd, maar in 1965 kregen de eilanden zelfbestuur. In 2019 waren er plannen om de eilanden van naam te veranderen, maar dit werd uiteindelijk niet gedaan.