Derde Coalitieoorlog

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt de komende uren of dagen nog gewerkt. Belangrijk: Laat dit sjabloon niet langer staan dan nodig is, anders ontmoedig je anderen om het artikel te verbeteren. De maximale houdbaarheid van dit sjabloon is twee weken na de laatste bewerking aan het artikel. Kijk in de geschiedenis of je het artikel kunt bewerken zonder een bewerkingsconflict te veroorzaken.

Werk in uitvoering Aan dit artikel wordt nog hard gewerkt.

Derde Coalitieoorlog
Datum	11 april 1805 - 18 juli 1806
Locatie	Centraal-Europa, Italië, Atlantische Oceaan
Overwinning voor	Frankrijk
Resultaat
Strijdende partijen
Oostenrijk Verenigd Koninkrijk Rusland Napels Sicilië Zweden	Frankrijk Bataafse Republiek Italië Spanje Beieren Württemberg Baden Etrurië
Leiders
Troepensterkte
Verliezen
Portaal Geschiedenis

De Derde Coalitieoorlog vond plaats tussen 1805 en 1806. Het was onderdeel van de zogeheten Coalitieoorlogen. In deze oorlogen vochten Frankrijk en haar bondgenoten tegen de "Coalitie". Tijdens de Derde Coalitieoorlog bestond deze coalitie uit het Verenigd Koninkrijk, het keizerrijk Oostenrijk, het Russische Keizerrijk, het koninkrijk Napels, het koninkrijk Sicilië en Zweden. Het Koninkrijk Pruisen, wat tijdens de andere Coalitieoorlogen mee had gevochten, bleef neutraal in de strijd.

De oorlog ontstond zo'n 3 jaar na de Tweede Coalitieoorlog. Frankrijk had vrede gesloten met al zijn vijanden, behalve het Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk stond hierdoor voortdurend onder bedreiging van een invasie. Kort voor de oorlog had Napoleon Bonaparte zich tot keizer der Fransen gekroond, waardoor het Eerste Franse Keizerrijk ontstond. Hij begon met innemen van gebieden in Duitsland en Italië. De Britten sloten hierdoor een nieuwe coalitie tegen Napoleon. Tijdens de slag bij Trafalgar wisten de Britten om de Frans-Spaanse vloot te vernietigen. Toch was Napoleon duidelijk de sterkere in de oorlog. Zijn beroemdste overwinning, de slag bij Austerlitz, vond tijdens deze oorlog plaats. Aan het einde van de oorlog wist Frankrijk zelfs een einde te maken aan het Heilige Roomse Rijk. Hoewel de Britten nog steeds de sterkste op zee waren, was Frankrijk duidelijk het machtigste land op het vaste land.

De oorlog eindigde op 18 juli 1806, maar er was niet lang vrede. Pruisen was niet blij met de nieuwe Franse invloeden in Centraal-Europa. Twee maanden later brak hierdoor de Vierde Coalitieoorlog uit.

Voorgeschiedenis

Aan het einde van de Tweede Coalitieoorlog had Frankrijk vrede gesticht met al haar vijanden, maar in 1803 zei het Verenigd Koninkrijk deze vrede al weer op. Toch was er een wapenstilstand gekomen tussen de Fransen en de Britten. Dit betekent dat de land officieel met elkaar in strijd waren, maar niet vochten. Er was hierdoor technisch gezien vrede. Toch waren de Britten continue bang dat Frankrijk het Verenigd Koninkrijk zou aanvallen. De Britten waren nog steeds het machtigste land op zee, maar de Fransen waren machtiger op land. Doordat het Verenigd Koninkrijk het Kanaal en de Noordzee continue beschermde, was het voor de Fransen onaantrekkelijk om het land binnen te vallen. Dit betekende echter niet dat er geen plannen waren.

Napoleon Bonaparte had ondertussen steeds meer macht naar zich toe getrokken. Hij was al consul voor het leven en had hierdoor technisch gezien alle macht. Desondanks was dit niet genoeg. Op 18 mei 1804 kroonde Napoleon zichzelf tot keizer der Fransen. Hierdoor kwam er een einde aan de Eerste Franse Republiek en ontstond het Eerste Franse Keizerrijk.

Later dat jaar hielden de Britten gesprekken met Zweden over het vormen van een nieuwe coalitie tegen Frankrijk. Op 11 april 1805 sloten de Russen zich bij deze coalitie aan. Nadat Napoleon het koninkrijk Italië met zichzelf als koning had gevormd, sloten de Oostenrijkers zich ook aan bij de coalitie. Napoleon was niet blij met de nieuwe coalitie. Hij verzamelde een leger en stond op het punt om Engeland binnen te vallen.