Sovjet-Unie

De Sovjet-Unie (afgekort USSR) is een voormalige communistische staat in Europa en Azië (USSR = Unie van Socialistische Sovjet-Republieken)], gesticht door Vladimir Lenin na de Russische Revolutie. Lenin ging niet veel later dood. De tweede leider was Stalin.

Dit waren de deelrepublieken die bij de Sovjet-Unie hoorden:

• Rusland (Russische Federatieve Socialistische Sovjet republiek
• Kazachstan (Kazachse Socialistische Sovjet republiek)
• Oezbekistan(Oezbeekse Socialistische Sovjet republiek)
• Kirgizië (Kirgizirische Socialistische Sovjet republiek)
• Tadzjikistan (Tadzjikse Socialistische Sovjet republiek)
• Turkmenistan (Turkmeense Socialistische Sovjet republiek
• Georgië (Geogische Socialistische Sovjet republiek
• Oekraïne(Oekraïnse Socialistische Sovjet republiek)
• Moldavië (Moldavische Socialistische Sovjet republiek)
• Estland (Estse Socialistische Sovjet republiek)
• Letland (Letse Socialistische Sovjet republiek)
• Litouwen (Litouwse Socialistische Sovjet republiek)
• Wit-Rusland (Wit-Russische Socialistische Sovjet republiek)
• Armenië (ArmeenseSocialistische Sovjet republiek)
• Azerbeidzjan(Azerbeidzjaanse Socialistische Sovjet republiek)
• Finland (Karo-Finse Socialistische Sovjet republiek)

De Sovjet-Unie was een Communistiche dictatuur. Dat betekent dat je niet tegen de regering mocht zijn en dat iedereen gelijk was. Bijvoorbeeld: even weinig salaris en als je geen communist was kon je het wel schudden.

De opbouw van de Sovjet-Unie

Een intensieve herstructurering van de economie, industrie en de politiek van het land begon in de vroege dagen van de Sovjet-macht in 1917. Een groot deel hiervan werd gedaan op basis van de bolsjewistische documenten, ondertekend door Vladimir Lenin. Een van de meest prominente doorbraken was het GOELRO plan, dat een belangrijke herstructurering van de Sovjet-economie voorstelde die gebaseerd was op de totale elektrificatie van het land. Het plan is ontwikkeld in 1920 en bedekt 10-tot 15 jaar. Het plan omvatte de bouw van een netwerk van 30 regionale elektriciteitscentrales, waaronder tien grote waterkrachtcentrales, en tal van elektrisch aangedreven grote industriële ondernemingen.[15] Het plan werd het prototype voor de volgende vijfjarenplannen en werd vervuld in 1931.[16]

Stalin en Nikolaj Jezjov, het hoofd van de NKVD. Nadat Jezjov was geëxecuteerd werd hij spoorloos verwijderd uit deze afbeelding. Vanaf het begin was de regering in de Sovjet-Unie gebaseerd op de een-partij heerschappij van de Communistische Partij (bolsjewieken).[17] Na het economische beleid van het oorlogscommunisme tijdens de Russische Burgeroorlog, had de Sovjet-regering toegestaan dat er een aantal private onderneming bestonden ​​naast de genationaliseerde industrie in de jaren 20 en de totale voedsel vordering op het platteland werd vervangen door een levensmiddel belasting (zie Nieuwe Economische Politiek). Sovjet-leiders stelden dat een-partij heerschappij noodzakelijk was om ervoor te zorgen dat "kapitalistische uitbuiting" niet kon terugkeren naar de Sovjet-Unie en dat dankzij het democratisch centralisme waarop de partijorganisatie was gebaseerd, garandeerde dat de partij de wil van de burgers vertegenwoordigde. Het debat over de toekomst van de economie verstrekte de achtergrond voor een machtsstrijd in de jaren na de dood van Lenin in 1924. In eerste instantie zou Lenin worden vervangen door een "trojka", bestaande uit Grigori Zinovjev van Oekraïne, Lev Kamenev van Moskou, en Jozef Stalin van Georgië. Op 3 april 1922 werd Stalin de Secretaris-generaal van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Lenin benoemde Stalin tot het hoofd van de 'Arbeiders en Boeren' Inspectie, dat Stalin veel macht gaf. Door geleidelijk aan de consolidatie van zijn invloed en het isoleren en uit-te manoeuvreren van zijn rivalen binnen de partij, werd Stalin de onbetwiste leider van de Sovjet-Unie aan het eind van de jaren 20. In oktober 1927 werden Grigori Zinovjev en Leon Trotski verbannen uit het Centraal Comite en gedwongen in ballingschap te gaan. In 1928 introduceerde Stalin het Eerste Vijfjarenplan voor de opbouw van een socialistische economie. Het plan omvat het internationalisme van Lenin in de Revolutie, maar het plan was ook gericht op het bouwen van socialisme in een land. In de industrie nam de staat de controle over van alle bestaande bedrijven en ondernam een intensief programma voor industrialisatie. In de landbouw werden collectieve boerderijen opgericht in het hele land. Gedwongen confiscatie van landbouwproducten leidde in 1932-1933 tot een grote hongersnood in de Oekraïne ('Holodomor'), die 2,7[18] tot 10[19] miljoen levens eiste en tegenwoordig wel aangeduid wordt als de Oekraiense holocaust. De lage productiviteit van de gecollectiviseerde landbouw is altijd een achilleshiel van de Sovjet-Unie gebleven.[bron?] De Grote Zuivering vanaf 1934 leidde tot de executie of de aanhouding van vele 'Oude Bolsjewieken' die bij de Oktoberrevolutie mee hadden geholpen met Lenin. Stalin vond dit nodig om zijn eigen machtspositie onaantastbaar te maken. Volgens de vrijgegeven Sovjet-archieven, heeft de NKVD in 1937 en 1938 meer dan anderhalf miljoen mensen gearresteerd, van wie er 681.692 werden doodgeschoten - een gemiddelde van 1.000 executies per dag.[20] Maar ondanks de onrust van de jaren 30 heeft de Sovjet-Unie een aanzienlijke industriële ontwikkeling doorgemaakt in de jaren voor de Tweede Wereldoorlog. In december 1936 onthulde Stalin een nieuwe Sovjet-grondwet. De grondwet werd gezien als een persoonlijke triomf voor Stalin, die bij deze gelegenheid door Pravda werd beschreven als een "genie van de nieuwe wereld, de wijste man van het tijdperk, de grote leider van het communisme."