Titus (keizer): verschil tussen versies
k (→top: Verandering in Infoboxen) |
|||
| (Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Infobox politiek persoon | {{Infobox politiek persoon | ||
|naam = Titus | |naam = Titus | ||
| − | |afbeelding = | + | |afbeelding = Titus,_Roman,_c._70_AD,_marble_-_Galleria_Borghese_-_Rome,_Italy_-_DSC04762.jpg |
|onderschrift = Borstbeeld van Titus, Galleria Borghese | |onderschrift = Borstbeeld van Titus, Galleria Borghese | ||
|volledige naam = Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus | |volledige naam = Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus | ||
| Regel 28: | Regel 28: | ||
Onder zijn vaders regering verwierf Titus bekendheid in Rome als [[Praefectus praetorio|prefect]] van de pretoriaanse garde, maar ook omdat hij een bedenkelijke relatie had met de Joodse koningin [[Julia Berenice|Berenice]]. Toch regeerde Titus met veel succes na de dood van Vespasianus in 79, en werd hij gezien als een goede keizer door de schrijver/historicus [[Gaius Suetonius Tranquillus|Suetonius]] en andere eigentijdse historici. Als keizer is hij het best bekend om het laten afmaken van het [[Colosseum]] en om zijn vrijgevigheid aan het volk dat te lijden had gehad van twee rampen, de [[uitbarsting van de Vesuvius in 79]] en een brand in [[Rome (stad)|Rome]] in 80. Na amper twee jaar in functie, stierf Titus na een kort ziekbed op 13 september 81. Hij werd opgevolgd door zijn jongere broer, [[Titus Flavius Domitianus|Domitianus]]. | Onder zijn vaders regering verwierf Titus bekendheid in Rome als [[Praefectus praetorio|prefect]] van de pretoriaanse garde, maar ook omdat hij een bedenkelijke relatie had met de Joodse koningin [[Julia Berenice|Berenice]]. Toch regeerde Titus met veel succes na de dood van Vespasianus in 79, en werd hij gezien als een goede keizer door de schrijver/historicus [[Gaius Suetonius Tranquillus|Suetonius]] en andere eigentijdse historici. Als keizer is hij het best bekend om het laten afmaken van het [[Colosseum]] en om zijn vrijgevigheid aan het volk dat te lijden had gehad van twee rampen, de [[uitbarsting van de Vesuvius in 79]] en een brand in [[Rome (stad)|Rome]] in 80. Na amper twee jaar in functie, stierf Titus na een kort ziekbed op 13 september 81. Hij werd opgevolgd door zijn jongere broer, [[Titus Flavius Domitianus|Domitianus]]. | ||
| + | {{KeizersRome}} | ||
[[Categorie:Romeins keizer]] | [[Categorie:Romeins keizer]] | ||
Huidige versie van 2 sep 2025 om 14:44
| Titus | |
|---|---|
| |
| Borstbeeld van Titus, Galleria Borghese | |
| Naam voluit | Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus |
| Geboren | 30 december 39 |
| Overleden | 13 september 81 |
| Gehuwd met | Arrecina Tertulla Marcia Furnilla |
| Stroming | Flavische dynastie |
| Aantreden | 79 |
| Aftreden | 81 |
| Voorganger | Vespasianus |
| Opvolger | Nerva (keizer) |
| Functie(s) | |
| Keizer (principaat) | |
Portaal  Politiek
| |
Titus (in het Latijn: Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus; werd geboren op 30 december 39 en overleed op 13 september 81. Hij was de Romeinse keizer van 79 tot 81 na Chr. Hij was lid van de Flavische dynastie en volgde zijn vader Vespasianus op nadat die was overleden. Daarmee werd hij de eerste Romeinse keizer die de troon besteeg na zijn eigen vader.
Titus werd, mede dankzij de militaire successen van zijn vader, opgevoed aan het hof samen met Britannicus, de zoon van Claudius. Op het moment dat Britannicus vermoord werd door Nero zat Titus naast hem. Hij zou ook van het gif gedronken hebben, waarna hij een lange tijd ziek is geweest.
Voordat Titus keizer werd was hij vooral bekend als militair commandant van het Legio XV Apollinaris. Hiermee was hij in dienst onder zijn vader in Judea tijdens de Joodse Oorlog. Deze oorlog kwam plotseling tot een einde met de dood van keizer Nero in 68, waarna Vespasianus de keizerlijke macht voor zichzelf opeiste tijdens het Vierkeizerjaar. Toen Vespasianus tot keizer werd uitgeroepen op 1 juli 69, kreeg Titus de verantwoordelijkheid voor het beëindigen van de Joodse opstand. In 70 belegerde hij met succes Jeruzalem en vernietigde de stad en de Tempel van Jeruzalem. Voor deze prestatie werd hij beloond met een triomftocht en daarbij werd de Boog van Titus gebouwd die tot op de dag van vandaag aan zijn overwinning herinnerd. Het grootste deel van Jeruzalem werd met de grond gelijk gemaakt, waarbij Titus de overlevende Joodse opstandelingen op wrede wijze behandelde. De Joden herinneren zich Titus als de veroorzaker van de Joodse diaspora.
Onder zijn vaders regering verwierf Titus bekendheid in Rome als prefect van de pretoriaanse garde, maar ook omdat hij een bedenkelijke relatie had met de Joodse koningin Berenice. Toch regeerde Titus met veel succes na de dood van Vespasianus in 79, en werd hij gezien als een goede keizer door de schrijver/historicus Suetonius en andere eigentijdse historici. Als keizer is hij het best bekend om het laten afmaken van het Colosseum en om zijn vrijgevigheid aan het volk dat te lijden had gehad van twee rampen, de uitbarsting van de Vesuvius in 79 en een brand in Rome in 80. Na amper twee jaar in functie, stierf Titus na een kort ziekbed op 13 september 81. Hij werd opgevolgd door zijn jongere broer, Domitianus.
|
Augustus (27 v.Chr. - 14 n.Chr.) - Tiberius (14-37) - Caligula (37-41) - Claudius I (41-54) - Nero (54-68) - Galba (68-69) - Otho (69-69) - Vitellius (69-69) - Vespasianus (69-79) - Titus (79–81) - Domitianus (81-96) - Nerva (96-98) - Trajanus (98-117) - Hadrianus (117-138) - Antoninus Pius (138-161) - Lucius Verus (161-169) - Marcus Aurelius (161-180) - Commodus (177-192) - Pertinax (193-193) - Didius Julianus (193-193) - Septimius Severus (193-211) - Caracalla (198-217) - Geta (211) - Macrinus (217-218) - Elagabalus (218-222) - Severus Alexander (222-235) - Maximinus I Thrax (235-238) - Gordianus I (238) - Gordianus II (238) -Pupienus (238) - Balbinus (238) - Gordianus III (238-244) - Philippus I Arabs (244-249) - Decius (249-251) - Trebonianus Gallus (251-253) - Aemilianus (253) - Valerianus I (253-260) - Gallienus (253-268) - Postumus (260-269) - Marius (269) - Victorinus (269-271) - Tetricus I (271-274) - Claudius Gothicus (268–270) - Quintillus (270) - Aurelianus (270–275) - Tacitus (275–276) - Florianus (276) - Probus (276–282) - Marcus Aurelius Carus (282–283) - Carinus (283–285) - Diocletianus (284–305) - Maximianus (285-310) - Galerius (293-301) - Constantius I Chlorus (293-306) - Severus II (305-307) - Maximinus II Daia (305-313) - Licinius (307–324) - Maxentius (306–312) - Constantijn I de Grote (306–337) - Constantijn II (337–340) - Constans I (337–350) - Constantius II (337–361) - Julianus Apostata (355-363) - Jovianus (363–364) - Valentinianus I (364–375) - Flavius Julius Valens (364–378) - Gratianus (367–383) - Valentinianus II (375–392) - Theodosius I (379–395) - Arcadius (395–408) - Honorius (395–423) - Theodosius II (408–450) - Johannes (423–425) - Valentinianus III (425–455) - Marcianus (450–457) - Petronius Maximus (455) - Avitus (455–456) - Leo I (457–474) - Majorianus (457–461) - Libius Severus (461–465) - Anthemius (467–472) - Olybrius (472) - Glycerius (473–474) - Leo II (474) - Julius Nepos (474–480) - Zeno (474–491) - Anastasius I (491–518) - Justinus I (518–527) - Justinianus I (527–565) - Einde West-Romeinse Rijk. Oost-Romeinse rijk staat vanaf dan bekend als het Byzantijnse Rijk. | |