Hadrianus
Hadrianus (Rome of Itálica, 24 januari 76 – Baiae, 10 juli 138) was keizer van het Romeinse Rijk tussen 117 en 138. Onder Hadrianus bereikte het Romeinse Rijk haar grootste omvang. Hadrianus was de adoptiezoon en opvolger van Trajanus die het rijk al flink uitgebreid had. Hadrianus staat vooral bekend om de muur van Hadrianus. Die muur vormde de grens tussen Engeland (dat onderdeel van het Romeinse Rijk was) en Schotland.
Hij stond bekend als een vreedzame en tolerante keizer. Zo gaf hij het bestuur van Assyrië, Armenië en Mesopotamië terug aan de lokale bevolking. Ook was hij vrij tolerant tegenover de Joodse bevolking. Hadrianus was een groot bewonderaar van de Griekse cultuur. Hij had een intieme vriendschap (en mogelijk een relatie) met de Griekse Antinoüs die bekendstond om zijn buitengewone schoonheid. Toen Antinoüs stierf, liet Hadrianus hem tot god verklaren en bouwde zelfs een stad in zijn naam.
Na zijn dood werd Hadrianus opgevolgd door Antonius Pius.
|
Augustus (27 v.Chr. - 14 n.Chr.) - Tiberius (14-37) - Caligula (37-41) - Claudius I (41-54) - Nero (54-68) - Galba (68-69) - Otho (69-69) - Vitellius (69-69) - Vespasianus (69-79) - Titus (79–81) - Domitianus (81-96) - Nerva (96-98) - Trajanus (98-117) - Hadrianus (117-138) - Antoninus Pius (138-161) - Lucius Verus (161-169) - Marcus Aurelius (161-180) - Commodus (177-192) - Pertinax (193-193) - Didius Julianus (193-193) - Septimius Severus (193-211) - Caracalla (198-217) - Geta (211) - Macrinus (217-218) - Elagabalus (218-222) - Severus Alexander (222-235) - Maximinus I Thrax (235-238) - Gordianus I (238) - Gordianus II (238) -Pupienus (238) - Balbinus (238) - Gordianus III (238-244) - Philippus I Arabs (244-249) - Decius (249-251) - Trebonianus Gallus (251-253) - Aemilianus (253) - Valerianus I (253-260) - Gallienus (253-268) - Postumus (260-269) - Marius (269) - Victorinus (269-271) - Tetricus I (271-274) - Claudius Gothicus (268–270) - Quintillus (270) - Aurelianus (270–275) - Tacitus (275–276) - Florianus (276) - Probus (276–282) - Marcus Aurelius Carus (282–283) - Carinus (283–285) - Diocletianus (284–305) - Maximianus (285-310) - Galerius (293-301) - Constantius I Chlorus (293-306) - Severus II (305-307) - Maximinus II Daia (305-313) - Licinius (307–324) - Maxentius (306–312) - Constantijn I de Grote (306–337) - Constantijn II (337–340) - Constans I (337–350) - Constantius II (337–361) - Julianus Apostata (355-363) - Jovianus (363–364) - Valentinianus I (364–375) - Flavius Julius Valens (364–378) - Gratianus (367–383) - Valentinianus II (375–392) - Theodosius I (379–395) - Arcadius (395–408) - Honorius (395–423) - Theodosius II (408–450) - Johannes (423–425) - Valentinianus III (425–455) - Marcianus (450–457) - Petronius Maximus (455) - Avitus (455–456) - Leo I (457–474) - Majorianus (457–461) - Libius Severus (461–465) - Anthemius (467–472) - Olybrius (472) - Glycerius (473–474) - Leo II (474) - Julius Nepos (474–480) - Zeno (474–491) - Anastasius I (491–518) - Justinus I (518–527) - Justinianus I (527–565) - Einde West-Romeinse Rijk. Oost-Romeinse rijk staat vanaf dan bekend als het Byzantijnse Rijk. | |