Willem I der Nederlanden: verschil tussen versies
| Regel 26: | Regel 26: | ||
In 1801 probeerde Willem I een consul de worden over de Nederlanden. Hij sprak daarom Napoleon in Parijs. In de eerste instantie werd hij afgewezen. Hij werd later wel consul van een Duits gebied. Dit was een ander gebied dan dat hij ooit bezat. Op 23 mei 1802 sloten Frankrijk en [[Pruisen]] een verdrag waarin staat dat Fulda en een paar andere gebieden eigendom waren van de prins. | In 1801 probeerde Willem I een consul de worden over de Nederlanden. Hij sprak daarom Napoleon in Parijs. In de eerste instantie werd hij afgewezen. Hij werd later wel consul van een Duits gebied. Dit was een ander gebied dan dat hij ooit bezat. Op 23 mei 1802 sloten Frankrijk en [[Pruisen]] een verdrag waarin staat dat Fulda en een paar andere gebieden eigendom waren van de prins. | ||
| − | ==Van Napoleon naar Pruisen== | + | ===Van Napoleon naar Pruisen=== |
==Externe links== | ==Externe links== | ||
Versie van 5 okt 2013 15:32
|
|
Willem Frederik van Oranje-Nassau (Den Haag, 24 augustus 1772 – Berlijn, Duitsland, 12 december 1843), was onder de naam Willem I de eerste koning der Nederlanden uit het huis van Oranje-Nassau.
Jeugd en Huwelijk
Willem Frederik werd in 1772 geboren in Den Haag. Hij was de zoon van de stadhouder Willem V en prinses Wilhelmina van Pruisen. Na de dood van Willem V stond Willem Frederik bekend als Willem VI. In 1791 trouwde hij met zijn nicht Wilhelmina van Pruisen. Samen kregen ze vier kinderen:
| Naam | Geboren | Overleden |
|---|---|---|
| Willem Frederik George Lodewijk | 6 december 1792 | 17 maart 1849 |
| Willem Frederik Karel | 28 februari 1797 | 8 september 1881 |
| Wilhelmina Frederica Louise Paulina Charlotte | 1 maart 1800 | 22 december 1806 |
| Wilhelmina Frederica Louise Charlotte Marianne | 9 mei 1810 | 29 mei 1883 |
Vorst van Nassau
Van Engeland naar Napoleon
Willem I streed in 1793 tegen de Fransen in het noorden van Frankrijk en in de zuidelijke Nederlanden. Op het eerste gezicht leken de fransen terug gedrongen te zijn, maar ze kwamen weer terug. In 1795 stond hij aan het hoofd van het staatsleger tegen de fransen, als erfprins. Toen de fransen uiteindelijk kwamen vluchtte hij naar Engeland met zijn vader. In 1799 overleed zijn broer Frederik. Hij streed voor Oostenrijk tegen napoleon als generaal.
Willem probeerde in 1799 samen met Engeland en Rusland vanuit Noord-Holland het stadhouderlijk gezag. Helaas mislukte dit plan. Op 10 oktober 1799 verdwenen de Engelse en Russische troepen een week nadat er een bestand was ondertekent in Alkmaar. Zijn vader wist dat de oranjes geen politieke rol meer hadden. Ze verloren hun bezittingen in de Nederlanden. Hiervoor kregen ze wel weer andere bezittingen voor terug. Al deze bezittingen vormde samen vorstendom Nassau-Oranje-Fulda.
In 1801 probeerde Willem I een consul de worden over de Nederlanden. Hij sprak daarom Napoleon in Parijs. In de eerste instantie werd hij afgewezen. Hij werd later wel consul van een Duits gebied. Dit was een ander gebied dan dat hij ooit bezat. Op 23 mei 1802 sloten Frankrijk en Pruisen een verdrag waarin staat dat Fulda en een paar andere gebieden eigendom waren van de prins.
Van Napoleon naar Pruisen
Externe links
- Koning Willem I
- Het verlies van België
- In dit fragment staat de terugkeer van de prins van Oranje, later Koning Willem I, in Nederland centraal.
- Weetje Koning Willem I
|
Koninkrijk Holland: Lodewijk I · Lodewijk II · Hortense (regentes) | |