Graafschap Vlaanderen
.svg)
Het Graafschap Vlaanderen is de historische voorloper van de huidige Belgische provincies West- en Oost-Vlaanderen. Het graafschap ontstond in 863, toen graaf Boudewijn I de meest noordelijke gouwen van West-Francië in leen ontving. Hij werd dus de leenheer. Zijn zoon Boudewijn II en kleinzoon Arnulf I breidden het graafschap uit door andere gouwen toe te voegen, voornamelijk in zuidelijke richting. De voornaamste steden in het graafschap waren toen Brugge, Gent, Ieper, Kortrijk, Doornik (tot 1187), Arras (tot 1191) en Rijsel (tot 1667). Deze steden kwamen toen tot grote bloei. Amsterdam bijvoorbeeld stelde toen nog niets voor.
Onderdeel van ...
Van 1384 tot 1713 was Vlaanderen een onderdeel van de Bourgondische Nederlanden, later de Habsburgse Nederlanden en nog weer later de Spaanse Nederlanden.
Het graafschap werd uiteindelijk opgeheven en in de Napoleontische tijd vervangen door de departementen Leie (1795 – 1814) en Schelde (1795 – 1814). Tussen 1815 en 1830 was het gebied min of meer als twee provincies onderdeel van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden totdat België zelfstandig werd. Tegenwoordig komen de eerder genoemde departementen overeen met de Belgische provincies West-Vlaanderen en Oost-Vlaanderen.