Edward Gibbon: verschil tussen versies
(Nieuwe pagina aangemaakt met '{{werk}} {{Infobox auteur | naam = Edward Gibbon | afbeelding = Edward_Emily_Gibbon.jpg | ander formaat = | onderschrift = Gibbon in 1779 | citaat...') |
|||
| Regel 26: | Regel 26: | ||
'''Edward Gibbon''' ([[Putney]], 8 mei 1737 - [[Londen]], 16 januari 1794) was een [[Engeland|Engelse]] historicus, politicus en essayist. Gibbon staat vooral bekend om zijn historische werk ''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire'' (De geschiedenis van de neergang en val van het Romeinse Rijk). Dat boek heeft een grote invloed gehad op de manier waarop geschiedenis beschreven wordt. Zo maakte Gibbon gebruik van bronnen en schreef vaak met [[ironie]]. [[Winston Churchill]] noemde Gibbon zelfs de "eerste moderne historicus". | '''Edward Gibbon''' ([[Putney]], 8 mei 1737 - [[Londen]], 16 januari 1794) was een [[Engeland|Engelse]] historicus, politicus en essayist. Gibbon staat vooral bekend om zijn historische werk ''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire'' (De geschiedenis van de neergang en val van het Romeinse Rijk). Dat boek heeft een grote invloed gehad op de manier waarop geschiedenis beschreven wordt. Zo maakte Gibbon gebruik van bronnen en schreef vaak met [[ironie]]. [[Winston Churchill]] noemde Gibbon zelfs de "eerste moderne historicus". | ||
| − | Tussen 1774 en 1784 was Gibbon ook lid van het Britse [[Lagerhuis (Verenigd Koninkrijk)|Lagerhuis]]. Hij was lid van de liberale [[Whig Party (Verenigd Koninkrijk)|Whig Party]]. | + | Tussen 1774 en 1784 was Gibbon ook lid van het Britse [[Lagerhuis (Verenigd Koninkrijk)|Lagerhuis]]. Hij was lid van de liberale [[Whig Party (Verenigd Koninkrijk)|Whig Party]]. Toch was Gibbon zelf aanhanger van het [[conservatisme]]. Zo bekritiseerde hij vaak georganiseerde vormen van religie, waaronder het [[christendom]]. |
==Biografie== | ==Biografie== | ||
==''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire''== | ==''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire''== | ||
| + | Tussen 1776 en 1789 publiceerde Gibbon zijn bekendste werk: ''The History of the Decline and Fall of the Roman Empire''. In het [[Nederlands]] wordt het boek vaak vertaald als ''De geschiedenis van de neergang en val van het Romeinse Rijk''. In zes delen beschrijft Gibbon het verval van het [[Romeinse Rijk]]. Het boek begint 98 n.Chr. op het hoogtepunt van het Romeinse Rijk. Vervolgens vertelt het boek over de komst van het christendom naar het Romeinse Rijk en de uiteindelijke status van het christendom als [[staatsgodsdienst]]. Het boek eindigt in het jaar 1590 met de val van het [[Byzantijnse Rijk]] (oftewel het Oost-Romeinse Rijk). | ||
| + | |||
| + | In het boek probeert Gibbon uit te leggen waarom het Romeinse Rijk gevallen is. Volgens Gibbon verloren de Romeinse burgers hun [[deugdzaamheid]] na de komst van het christendom. Gibbon noemde het christendom als de grootste interne oorzaak van de zwakte. Een andere (externe) oorzaak waren de vele aanvallen op het Romeinse Rijk van buitenaf. Die eerste reden viel slecht bij de [[Rooms-Katholieke Kerk]]. Gibbons boek werd zelfs op de ''[[Index librorum prohibitorum]]'' gezet. | ||
| + | |||
| + | Desondanks kreeg Gibbons ook veel lof. Nog altijd wordt het gezien als een voorbeeld hoe geschiedenisboeken geschreven moeten worden, hoewel sommige informatie onjuist of verouderd is. Zijn taalgebruik is vaak afstandelijk, maar ook vaak kritisch en soms zelfs ironisch. Gibbon staat daarnaast bekend als iemand die veel bronnen gebruikte. In plaats van secundaire bronnen (oftewel dingen die andere historici geschreven hadden over het onderwerp) gebruikte hij veel primaire bronnen (bronnen uit de tijd waarover hij schreef). Volgens Gibbon waren de secundaire bronnen namelijk erg door het christendom beïnvloed, waardoor zij een [[bias]] hadden. | ||
==Invloed== | ==Invloed== | ||
Versie van 6 sep 2025 22:23
|
|
| Edward Gibbon | |
| |
| Gibbon in 1779 | |
| Algemene informatie | |
| Geboren | 8 mei 1737 |
| Geboorteplaats | Putney |
| Overleden | 16 januari 1794 |
| Nationaliteit | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
|
| Beroep | Historicus, politicus, essayist |
| Werk | |
| Jaren actief | 1764-1787 |
| Genre(s) | Non-fictie, historische werken, essays, brieven |
| Bekende werken | The History of the Decline and Fall of the Roman Empire |
| Handtekening | 
|
Portaal  Literatuur
| |
Edward Gibbon (Putney, 8 mei 1737 - Londen, 16 januari 1794) was een Engelse historicus, politicus en essayist. Gibbon staat vooral bekend om zijn historische werk The History of the Decline and Fall of the Roman Empire (De geschiedenis van de neergang en val van het Romeinse Rijk). Dat boek heeft een grote invloed gehad op de manier waarop geschiedenis beschreven wordt. Zo maakte Gibbon gebruik van bronnen en schreef vaak met ironie. Winston Churchill noemde Gibbon zelfs de "eerste moderne historicus".
Tussen 1774 en 1784 was Gibbon ook lid van het Britse Lagerhuis. Hij was lid van de liberale Whig Party. Toch was Gibbon zelf aanhanger van het conservatisme. Zo bekritiseerde hij vaak georganiseerde vormen van religie, waaronder het christendom.
Biografie
The History of the Decline and Fall of the Roman Empire
Tussen 1776 en 1789 publiceerde Gibbon zijn bekendste werk: The History of the Decline and Fall of the Roman Empire. In het Nederlands wordt het boek vaak vertaald als De geschiedenis van de neergang en val van het Romeinse Rijk. In zes delen beschrijft Gibbon het verval van het Romeinse Rijk. Het boek begint 98 n.Chr. op het hoogtepunt van het Romeinse Rijk. Vervolgens vertelt het boek over de komst van het christendom naar het Romeinse Rijk en de uiteindelijke status van het christendom als staatsgodsdienst. Het boek eindigt in het jaar 1590 met de val van het Byzantijnse Rijk (oftewel het Oost-Romeinse Rijk).
In het boek probeert Gibbon uit te leggen waarom het Romeinse Rijk gevallen is. Volgens Gibbon verloren de Romeinse burgers hun deugdzaamheid na de komst van het christendom. Gibbon noemde het christendom als de grootste interne oorzaak van de zwakte. Een andere (externe) oorzaak waren de vele aanvallen op het Romeinse Rijk van buitenaf. Die eerste reden viel slecht bij de Rooms-Katholieke Kerk. Gibbons boek werd zelfs op de Index librorum prohibitorum gezet.
Desondanks kreeg Gibbons ook veel lof. Nog altijd wordt het gezien als een voorbeeld hoe geschiedenisboeken geschreven moeten worden, hoewel sommige informatie onjuist of verouderd is. Zijn taalgebruik is vaak afstandelijk, maar ook vaak kritisch en soms zelfs ironisch. Gibbon staat daarnaast bekend als iemand die veel bronnen gebruikte. In plaats van secundaire bronnen (oftewel dingen die andere historici geschreven hadden over het onderwerp) gebruikte hij veel primaire bronnen (bronnen uit de tijd waarover hij schreef). Volgens Gibbon waren de secundaire bronnen namelijk erg door het christendom beïnvloed, waardoor zij een bias hadden.