House
House is een muziekstijl van elektronische dansmuziek (zie ook dance) waarvoor je geen instrumenten nodig hebt. Het enige wat je nodig hebt is een goede computer, daar komen alle geluiden uit. De housemuziek wordt gekenmerkt door een zich herhalende 'four-on-the-floor beat' (vierkwartsmaat) met een tempo van 120 tot 130 beats per minuut (BPM). Het werd gemaakt door dj's en muziek producenten uit Chicago 's underground club cultuur in de jaren '80. De dj's begonnen disco songs te veranderen door deze een meer mechanische beat en dieper klinkende baslijnen te geven. De disco is dus de voorloper van de house en de house is er vooral een reactie op.
De housemuziek werd ontwikkeld door dj's en grammofoonplaten producers, voornamelijk uit Chicago en New York, zoals Frankie Knuckles, Larry Levan, Ron Hardy, Jesse Saunders, Chip E., Steve "Silk" Hurley, Farley "Jackmaster" Funk, Larry Heard (ook bekend als Mr. Fingers), Marshall Jefferson, Phuture en vele anderen. Men mixte Philadelphia soul en disco met moderne Europese synthesizermuziek. Vanaf het begin gebeurde dit in de clubs in Chicago en bij de lokale radio. De naam house-muziek zou afkomstig zijn van zo'n Chicago-club genaamd Warehouse, die bestond van 1977 tot 1983. Het kan ook slaan op makkelijk thuis kunnen maken van de house-muziek (zie 'Hoe wordt house gemaakt?'). De stijl breidde zich internationaal uit naar Londen en vervolgens naar andere Amerikaanse steden zoals New York City en Detroit voordat het een wereldwijd fenomeen werd. Het heeft talloze substijlen voortgebracht, zoals acid house, deep house, hip house, getto house, progressive house, future house, tropical house, tech house, electro house en nog veel meer.
Housemuziek heeft een grote invloed gehad op de popmuziek, vooral op de dansmuziek. Het werd opgenomen door grote popartiesten, waaronder Janet Jackson, Madonna en Kylie Minogue, maar men produceerde ook zelf een aantal hits, zoals "French Kiss" van Lil Louis (1989), "Show Me Love" van Robin S. (1992), of "Push the Feeling On" van Nightcrawlers (1992/1995). Veel house producers bleven remixen maken voor popartiesten. Tot op de dag van vandaag is housemuziek populair gebleven op de radio en in clubs, terwijl het ook voet aan de grond heeft gekregen in de zogeheten undergroundscènes (groeperingen) over de hele wereld.
Hoe wordt House gemaakt?
De vierkwartsmaat ritmes worden vrijwel altijd elektronisch gemaakt met een drummachine (computer): waaronder basdrums, off-beat hi-hats, snaredrums, handgeklap en/of knippen met de vingers, met een tempo tussen 120 en 130 beats per minuut (bpm). Daarnaast ook synthesizer riffs (loopjes) en diepe stuwende baslijnen om de vaart erin te houden. Vaak wordt er gezongen, gesproken of worden er gesamplede vocals (opgenomen stemmen) toegevoegd. In de house klinkt de basdrum op beats één en drie, en de snaredrum, handgeklap of andere hogere percussie op beats twee en vier. De drumbeats in housemuziek worden bijna altijd verzorgd door een elektronische drummachine, vaak van het merk Roland zoals de TR-808, TR-909, of een TR-707. Dit in plaats van een (menselijke) drummer. Handgeklap, shakers, snaredrum of hi-hat geluiden worden gebruikt om kleine onderbrekingen op te vullen. Een van de kenmerkende ritme-riffs (loopjes), vooral in vroege (Chicago) house, is gebouwd op het clave-patroon (zoals klankstokjes die tegen elkaar tikken). Er kunnen conga's en bongo's worden toegevoegd voor een Afrikaans geluid, of metalen percussie (slaginstrumenten) voor een Latijns gevoel. Alles is zo gemaakt dat het goed dansbaar is. Zo ontstaan ook de grootschalige dansfeesten; de houseparty's.
Soms zijn de drumgeluiden 'verzadigd' door de 'gain' (overdriver) te versterken om een wat agressiever randje (geluid) te creëren. Housemuziek kon worden gemaakt op 'goedkope en gebruiksvriendelijke elektronische apparatuur' en tweedehands geluidsapparatuur, waardoor het voor onafhankelijke grammofoonplatenlabels en dj's gemakkelijker werd om zelf opnames (tracks) te maken. De elektronische drummachines en andere apparatuur die door huis-dj's en producers werden gebruikt, werden vroeger door 'echte' muzikanten als 'te goedkoop klinkend' gevonden. Producers van housemuziek gebruiken doorgaans gesamplede (elektronisch opgenomen) instrumenten in plaats van zogeheten sessiemuzikanten. Dit was natuurlijk veel goedkoper. Een belangrijk onderdeel van de houseproductie is het stapelen van geluiden (door middel van een mengpaneel) zoals beats van drummachines, samples, synth-baslijnen, enzovoort. In tegenstelling tot popsongs, die de nadruk leggen op hogere tonen, zoals melodie, is bij housemuziek het lagere basgeluid het belangrijkst.
Ontwikkeling
Het hypnotiserende elektronische dansnummer "On and On", geproduceerd in 1984 door Chicago DJ Jesse Saunders en mede geschreven door Vince Lawrence, had typische elementen van het vroege house-geluid, zoals de Roland TB-303 bassynthesizer en bevatte vrijwel geen zang. "On and On" wordt soms aangehaald als de 'eerste houseplaat', maar dat wordt ook gezegd van 'Music is the Key' van J.M. Silk (1985).
Vanaf 1985 en 1986 begonnen steeds meer DJ's uit Chicago met het maken en uitbrengen van originele composities. Bij deze composities gebruikte men nieuw betaalbare elektronische instrumenten en men verbeterde stijlen van disco en andere dansmuziek waar ze al de voorkeur aan gaven. Deze producties werden gespeeld op radiostations in Chicago en in lokale clubs die voornamelijk gericht waren op zwart (Afro-Amerikaans), Spaans en homo- publiek. De vroege house-teksten bevatten positieve, opbeurende boodschappen voor alle mensen, uit alle lagen van de bevolking. Veel house-nummers moedigen het publiek aan om 'jezelf los te laten' of 'jezelf te laten gaan', wat verder wordt aangemoedigd door het voortdurende dansen, 'onophoudelijke beat' en het gebruik van clubdrugs.
Het eerste grote succes van housemuziek buiten de Verenigde Staten wordt beschouwd als Farley "Jackmaster" Funk 's "Love Can't Turn Around" (met Jesse Saunders en uitgevoerd door Darryl Pandy), die piekte op nummer 10 in de Britse singles chart in 1986 en een wereldhit werd. Rond die tijd begonnen Britse grammofoonplatenlabels als Trax en DJ International house-muziek uit te brengen van Chicago-acts. Naarmate de house populair werd, werd het Verenigd Koninkrijk zelf een van de nieuwe 'hotspots' voor de house. De house was vooral gericht op het dansen. Veelal een freestyle streetdance. Een van de grootste talenten uit de Chicago house-scene was Marshall Jefferson met "Move your Body".
Ook Nederland was in 1988 aan de beurt. Pioniers zijn Eddy de Clercq, Joost van Bellen en Peter Slaghuis. Vanaf eind 1988 begon het te lopen en hoorden bijvoorbeeld ook Dj Rob (Parkzicht), DJ Per en DJ Dimitri bij de vroegste ambassadeurs van de Nederlandse housemuziek. De media (kranten, radio en TV) waren op dat moment nog niet erg enthousiast. De houding was bij de meeste journalisten behoorlijk vijandig. Ze vonden dat de housemuziek inhoudsloos gedreun was dat wel snel overgewaaid zou zijn. Een uitzondering was Gert van Veen van de Volkskrant. Hij begon de house muziek in zijn de Volkskrant aan te prijzen.
Door 'kruisbestuivingen' met andere muziekstijlen als Hiphop ontstaat de Hip house. Ook krijg je de Ambient house en de Tribal house waarbij gebruik wordt gemaakt van Afro-Amerikaanse en Latin ritmes. Ook de Techno en Deep house zijn house varianten waar de garage-muziek in New York weer uit ontstaat.
De belangstelling voor house wordt in de jaren '90 minder als de Euro-techno of Eurodance ontstaat. Wanneer de house met (nog) meer synthesizer en new-age muziek wordt gemixt ontstaat de trance, waarmee Armin van Buuren vooral bekend mee werd.
Bekende House-artiesten
Armand Van Helden, Basement Jaxx, Benny Benassi, Dirty Vegas, Dr. Kucho!, Eric Morillo, Eric Prydz, Freemasons, Groove Armada, IIO, Joey Negro, Junior Senior, Juistified Ancients of Mu Mu, Martin Solveig, Masters at Work, Max Graham, Milk & Sugar, Mylo, Phats & Small, Roger Sanchez, Shapeshifters, Spiller, The KLF, The Orb, Tim Deluxe
België: Junior Jack, Room 5 en Sweet Coffee.
Nederland: DJ Boozywoozy, Fedde le Grand, Hardwell, Lady bee en Nicky Romero.