Hi-hat
Een hi-hat (hihat, high-hat, etc.) is een combinatie van twee bekkens en een pedaal, allemaal gemonteerd op een metalen standaard. Het is als een slaginstrument een onderdeel van de standaard drumstel die door drummers in veel muziekstijlen wordt gebruikt, waaronder rock, pop, jazz en blues. Hi-hats bestaan uit een paar bijpassende kleine tot middelgrote bekkens die op een standaard zijn gemonteerd, met de twee bekkens naar elkaar toe gericht. Het onderste bekken is vastgemaakt en het bovenste bekken is gemonteerd op een stang die het bovenste bekken naar de onderste beweegt wanneer het pedaal wordt ingedrukt (een hi-hat die zich in deze positie bevindt, is dan 'gesloten'). Een veer zorgt ervoor dat het bovenste bekken weer teruggaat naar de beginpositie als je het pedaal loslaat. 'hi' staat voor omhoog en 'hat' voor het hoed vormige bekken.
Eerste versies van de hihat werden Clangers genoemd. De hi-hat is voortgekomen uit een zogeheten "sokcimbaal", een paar soortgelijke bekkens die op de grond zijn gemonteerd op een scharnierend voetapparaat. Drummers vonden de eerste sok-bekkens uit om één drummer in staat te stellen meerdere slaginstrumenten tegelijkertijd te kunnen bespelen. Ze zijn mogelijk rond 1926 ontwikkeld door Barney Walberg. Een andere claim over de uitvinding van de hi-hat wordt toegeschreven aan drummer William "O'Neil" Spencer. Na verloop van tijd werden deze gemonteerd op korte standaards - ook bekend als de "low-boys". Ook deze werden bediend door pedalen die vergelijkbaar zijn met die gebruikt worden in moderne hi-hats. Toen ze ongeveer 3 inch (76 cm) hoger werden gemaakt, stonden ze oorspronkelijk bekend als 'high sock'-bekkens, die in de loop van de tijd evolueerden naar de bekende 'high-hat' naam.
De bekkens kunnen worden bespeeld door ze samen met het pedaal te sluiten, wat een "chck" -geluid maakt. Je kunt er ook op slaan met een drumstok, wat kan worden gedaan als ze open, gesloten, open en vervolgens gesloten worden na het slaan. In gesloten toestand worden de beide bekkens gedempt. Afhankelijk van hoe hard een hi-hat wordt aangeslagen en of deze "open" is (dwz pedaal niet ingedrukt, dus de twee cimbalen zijn niet samen gesloten), kan een hi-hat een scala aan dynamiek produceren (verschillende geluiden), van zeer stille "chck "(of" chick ") geluiden, gedaan door slechts zachtjes op het pedaal te drukken; dit is geschikt voor zachte begeleiding tijdens een ballad of het begin van een gitaar solo. De hi-hat kan ook zeer luid klinken, bijvoorbeeld door er hard op te slaan met drumstokken als de hi-hat volledig open staat.
Hoewel de term hi-hat normaal gesproken verwijst naar de volledige opstelling (twee cimbalen, standaard, pedaal, staafmechanisme), gebruiken drummers het in sommige gevallen om uitsluitend naar de twee cimbalen zelf te verwijzen.
De doorsnede van de bekkens ligt tussen de 10 en 15 inch (25-38 cm). De kleine voor een kinder- drumstel en de grote voor drumstellen van rock bands. Net als bij de andere bekkens hangt het geluid af van de doorsnede, het materiaal (meestal messing, een legering van koper en zink) en het dikte verloop vanaf het midden (bij de verhoogde 'bel') tot de zijkant. met heeft ook nog proeven gedaan met loszitttende klinknagels in iets grotere gaatjes voor een extra trilgeluid. Dit sloeg niet echt aan.
Links
- SchoolTV - Uitleg over drumstelonderdelen door Cesar Zuiderwijk van de Golden Earing
- YouTube - Hi-hat