Harold Macmillan

Harold Macmillan (1894-1986) was premier van het Verenigd Koninkrijk tussen 1957 en 1963.

Hij wordt geboren in Londen op 10 Februari 1894. Hij studeerde aan de Universiteit in Oxford, maar brak zijn studie af met deel te nemen aan de Eerste Wereldoorlog. Hier haalde hij de rang van kapitein en vocht onder andere in de slag aan de Somme van 1916. Na de oorlog trad hij in dienst bij de door zijn grootvader opgerichte uitgeverij Macmillan publishers, waar hij van 1920 tot 1940 directeur was. Uit zijn huwelijk met lady Dorothy Cavendish werden vier kinderen geboren. Macmillan behoorde tot de Conservatieve Partij, waarvoor hij in 1924 tot lid van het Lagerhuis werd verkozen. Hij bleef dit tot 1945, met een onderbreking tussen 1929 en 1931. Hij schreef vele economische studies waarin hij kritiek uitte op het beleid van de conservatieve regering. In 1940 werd hij parlementaire secretaris van de minister van Bevoorrading en in 1942 onderstaatsecretaris van de Luchtmacht. In 1951 werd hij minister van Woningbouw, in 1954 minister van Defensie, in 1955 was hij korte tijd minister van Buitenlandse Zaken en daarna in 1955 minister van Financiën. Op10 januari 1957 volgde hij Anthony Eden , die na het Suezcrisis ontslag moest nemen, op als premier en werd hij enkele weken later verkozen tot partijvoorzitter van de conservatieve.onder zijn leiding werd welvaartsstaat verder uitgebouwd en vroeg zijn lidmaatschap aan het Europese Economische Gemeenschap (EEG). Deze aanvraag werd afgewezen door toedoen van de Franse President Charles DeGaulle. De regering-Macmillan zorgde verder voor dekolonisatie in Afrika en Azië en bouwde ook de Britse kernmacht uit.

Op 18 oktober 1963 moest Macmillan ontslag nemen vanwege de Profumo-affaire en zijn zwakke gezondheidstoestand.