Grote Markt (Brussel)
| Grote Markt van Brussel | |
|
| |
|---|---|
| Land | .svg){kind=small} België
|
| Plaats | Brussel |
| UNESCO-regio | Europa & Noord-Amerika |
| Eigenschappen | |
| Werelderfgoed sinds | 1998 |
| Status | Niet-bedreigd |
| Type | Cultureel |
| Meer informatie | www.unesco.org |
| Werelderfgoedlijst van UNESCO | |
De Grote Markt (Frans: Grand-Place) is een plein in de Belgische hoofdstad Brussel. De Grote Markt is waarschijnlijk het bekendste plein van de stad. Aan de Grote Markt liggen onder andere het stadhuis, het Broodhuis en diverse gildehuizen. Sinds 1998 is de Grote Markt ook werelderfgoed en een belangrijke toeristische trekpleister.
Geschiedenis
De Grote Markt heette oorspronkelijk de Nedermerckt. Ergens tussen 1777 en 1789 werd de naam echter veranderd in de Grote Markt. De markt werd in de twaalfde eeuw aangelegd tussen een fort en de haven. Het gebied was erg moerassig, waardoor dit volledig drooggelegd werd en vervolgens een plein werd aangelegd. Het plein bevond zich toen 1,20 meter lager dan tegenwoordig. Al in die tijd kwamen er zeven straten uit op het plein: de Boterstraat, de Guldenhoofdstraat, de Sterstraat (omgedoopt tot Karel Bulsstraat), de Hoedenmakersstraat, de Heuvelstraat, de Haringstraat en de Vlees-en-Broodstraat.
In de 15e eeuw werd het stadhuis aan het plein gebouwd, toen het Brabantse hof naar Brussel verhuisde. Aan het plein kwamen ook alle belangrijke gildes te liggen. Gildes waren een soort van vakbonden voor specifiek beroep. Zij hadden veel invloed in het stadsbestuur en het stadsleven. Daarom zaten ze in de buurt van het stadhuis. De gildehuizen werden in de loop van de 17e eeuw vervangen door stenen huizen; voorheen waren deze gemaakt van hout. Tijdens de Negenjarige Oorlog werd Brussel in 1695 gebombardeerd. Hierdoor stonden slechts nog het Broodhuis en de stadhuistoren overeind. De rest van het plein werd opnieuw opgebouwd na de oorlog.
Doordat de gildes steeds minder belangrijk werden ging het plein in de 18e eeuw steeds meer achteruit. Tijdens de Franse Revolutie werden vele beelden en kunstwerken op het plein gestolen of verwijderd en in 1795 werden de gilden afgeschaft. Alle gildehuizen werden verkocht, waarna de nieuwe eigenaren de gevels lieten aanpassen. In de 19e eeuw ontstond er echter interesse voor historisch erfgoed. De gildehuizen werden in ere hersteld. Ook werd het Broodhuis weer opgebouwd en het stadhuis gerestaureerd. Tussen 1882 en 1920 werd het gehele plein zo gerestaureerd. Na de Tweede Wereldoorlog werd het plein een grote parkeerplaats, maar tegenwoordig is het autovrij.
Stadhuis
.jpg)
Het stadhuis werd gebouwd in het begin van de 15e eeuw, maar moest na het bombardement haast helemaal opnieuw worden opgebouwd. Na het bombardement is het stadhuis ook uitgebreid en in 1841 werd begonnen met een lange restauratie. Bij deze restauratie zijn trouwens ook allerlei zaken toegevoegd. Op de gevels van het stadhuis zijn vele beelden te vinden. Zo is er een gevel met de beelden van de burgemeesters van Brussel, eentje met de hertogen en graven van Brabant en eentje met Brusselse genieën. De klokkentoren van het stadhuis bevindt zich overigens niet helemaal in het midden van de voorgevel. Voor de legende was dit wel de bedoeling. Toen de architect zijn fout zag, zou hij zich van de klokkentoren hebben geworpen. In werkelijk is dit geen fout, maar het resultaat van een lange geschiedenis van uitbreidingen en aanpassingen aan het gebouw.
Broodhuis
In het Broodhuis werden oorspronkelijk broden verkocht. Het stenen gebouw werd ook gebouwd in het begin van de 15e eeuw, waar het diende voor de verkoop van brood. Tijdens de regeerperiode van Karel V is het afgebroken en opnieuw en fraaier opgebouwd. Tijdens de 17e eeuw werd de gevel mooier gemaakt. In 1860 werd het opnieuw gesloopt en in neogotische stijl weer opgebouwd. Sinds 1887 is het Museum van de Stad Brussel er in gevestigd. Het museum gaat over de geschiedenis van de stad Brussel. Het museum heeft onder meer collectie wandtapijten, maquettes, schilderijen, beeldhouwwerken en de kostuums van Manneken Pis.
