Zwart gat

Een zwart gat is wat overblijft van een grote ster (die wordt een rode superreus genoemd) die sterft en onder invloed van zijn eigen zwaartekracht in elkaar klapt. Alle massa van de ster komt dan samen op één plek. Het zwarte gat dat is ontstaan slokt alles om zich heen op, zelfs licht – het allersnelste wat er is – kan niet meer ontsnappen. Alleen via de waarnemingshorizon waar licht nog net kan ontsnappen slokt het zwart gat het niet op . Daarom heet het een zwart gat. Het is niet zo dat een zwart gat oneindig kan blijven opslokken. Als een zwart gat te veel eet, spuugt hij het via 2 stralen weer uit via de 2 polen van het zwarte gat.

Omdat de speciale relativiteitstheorie zegt dat naarmate er ergens meer massa is, de tijd steeds langzamer verstrijkt, zou de tijd helemaal stilstaan als je je in de nabijheid van een zwart gat bevond.

Astronomen vermoeden dat vele melkwegstelsels extreem zware zwarte gaten herbergen in hun kernen. Deze zwarte gaten hebben een massa van meer dan een miljoen zonnen.

Onderzoek

Voor zover bekend zijn er in het heelal alleen zwarte gaten die zijn ontstaan uit ingestorte sterren, maar misschien bestaan er ook wel zwarte gaten zo groot als atomen of nog kleiner of hebben die ooit bestaan, bijvoorbeeld vlak na de oerknal. Die zouden dan nog steeds behoorlijk zwaar zijn, als je bedenkt dat een zwart gat van slechts een of een paar centimeter al evenveel zou wegen als de hele Aarde! In de Large Hadron Collider in Zwitserland wordt onder andere gekeken of zulke zwarte gaten echt kunnen ontstaan als kwantumdeeltjes op elkaar botsen. Zulke kleine zwarte gaten zouden vrijwel meteen verdampen door de hawkingstraling.