Wouter Beke

Wouter Beke

Wouter Beke (Lommel, 9 augustus 1974) is een Belgisch politicus voor Christen-Democratisch en Vlaams (CD&V). Beke is burgemeester en gemeenteraadslid van Leopoldsburg. Hij is ook een volksvertegenwoordiger.

Beke studeerde politieke wetenschappen aan de Katholieke Universiteit Leuven. In 2004 behaalde hij zijn doctoraat in sociale wetenschappen. Hierna ging hij nog politiek recht studeren aan de Vrije Universiteit Brussel. Tussen 1996 en 2003 was hij assistent op de afdeling politicologie. Tussen 2003 en 2010 was hij ondervoorzitter van de CD&V. Beke publiceerde een boek waarin hij het beleid van premier Guy Verhofstadt bekritiseerde. Beke was het niet eens met sociale wetten die zijn ingevoerd onder Verhofstadt, vooral de wetten over euthanasie.

Namens CD&V was hij tussen 2004 en 2014 lid van de Senaat. Ook was hij tussen 2007 en 2013 lid van het Benelux-parlement. Nadat Etienne Schouppe staatssecretaris was geworden werd Beke tijdelijk partijvoorzitter in 2008, maar werd na een paar maanden opgevolgd door Marianne Thyssen. In 2010 werd Beke verkozen tot partijvoorzitter. In 2011 kreeg hij de opdracht van koning Albert II om een kabinet te vormen, maar dit bleek zo lastig te zijn dat hij na twee maanden ontlasting van deze taak aanvroeg. Uiteindelijk werd Elio Di Rupo formateur en later ook premier.

Sinds 2013 is Beke burgemeester van Leopoldsburg en was tussen 2014 en 2019 lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Beke was voor een paar maanden minister van Werk, Economie en Handel in de federale regering in 2019. Op 2 oktober 2019 werd Beke minister van Welzijn, Volksgezondheid, Gezin en Armoedebestrijding in de Vlaamse regering van Jan Jambon. Als Vlaams minister kreeg Beke veel kritiek vanwege zijn aanpak van de coronapandemie. Hij zou te laat zijn begonnen met contactopsporing en verleende te weinig steun aan woon-zorgcentra. Ook was er te weinig beschermde kledij en waren er amper noodplannen. Beke trad op 16 mei 2022 af als minister. Zijn functie werd overgenomen door Hilde Crevits. Na zijn ontslag werd opnieuw Volksvertegenwoordiger.