Ernest Rutherford

Wetenschapper
Sir Ernest Rutherford 1920
Persoonlijke info
Volledige naam	Ernest Rutherford, 1st Baron Rutherford van Nelson
Bijnaam
Pseudoniem
Geboren	30 augustus 1871
Geboorteplaats	Brightwater, kolonie van Nieuw-Zeeland
Geboorteland	Nieuw-Zeeland, genaturaliseerd Brits onderdaan
Overleden	19 oktober 1937 (66 jaar)
Overleden te	Cambridge, Engeland
Gehuwd met / relatie	Mary Georgina Newton (geh. 1900-1937)
Bekend van
Vakgebied	Natuurkunde, Scheikunde, radioactiviteit, atoomfysica, kernfysica
Actief	ca. 1898-1937
Bekend van	Ontdekker van atoomkern en protonen
Portaal Wetenschap

Ernest Rutherford, 1st Baron Rutherford van Nelson, geboren op 30 augustus 1871 in Brightwater, Nieuw-Zeeland en overleden op 19 oktober 1937 in Cambridge, Engeland. Hij was een Nieuw-Zeelandse natuurkundige die bekend werd als de vader van de kernfysica. Encyclopædia Britannica ziet hem als de grootste ontdekker sinds Michael Faraday (1791-1867). Afgezien van zijn werk in zijn thuisland, bracht hij een aanzienlijk deel van zijn carrière in het buitenland door, zowel in Canada als in het Verenigd Koninkrijk. Hij was een tijdgenoot van onder andere Marie Curie en Niels Bohr.

Levensloop en werk

Ernest Rutherford was de zoon van James Rutherford, een boer, en zijn vrouw Martha Thompson, oorspronkelijk afkomstig uit Hornchurch, Essex, Engeland. James was geëmigreerd naar Nieuw-Zeeland vanuit Perth, Schotland, "om wat vlas en veel kinderen groot te brengen". Ernest werd geboren in Brightwater, in de buurt van Nelson, Nieuw-Zeeland. Zijn voornaam werd verkeerd gespeld als 'Earnest' toen zijn geboorte werd geregistreerd. Rutherford's moeder Martha Thompson was een onderwijzeres.

Hij studeerde aan Havelock School en vervolgens aan het Nelson College en won een beurs om te studeren aan Canterbury College, Universiteit van Nieuw-Zeeland, waar hij deelnam aan de debatvereniging en rugby speelde. Na het behalen van zijn diploma's, en het doen van twee jaar onderzoek waarin hij een nieuwe vorm van radio-ontvanger uitvond, ontving Rutherford in 1895 een onderzoeksbeurs van 1851 van de Koninklijke Commissie voor de Tentoonstelling van 1851, om naar Engeland te reizen voor een postdoctorale studie aan het Cavendish Laboratory, Universiteit van Cambridge.

Samen met JJ Thomson deed hij de ontdekking van het elektron in 1897. In 1898 kreeg Rutherford een advies voor een functie aan de McGill University in Montreal, Canada. Rutherford kreeg de baan, wat betekende dat hij in 1900 kon trouwen met Mary Georgina Newton (1876-1954) met wie hij verloofd was voordat hij Nieuw-Zeeland verliet; ze trouwden in St Paul's Anglicaanse Kerk, Papanui in Christchurch, ze hadden een dochter, Eileen Mary (1901-1930), die trouwde met de natuurkundige Ralph Fowler.

Hij ontdekte in 1899 het verval van stoffen (uiteenvallen van atomen) als het radioactieve Uranium en de verschillende stralingen die daarbij vrijkomen. Hij noemde ze alfa- en betastraling. Hij ontdekte ook dat bij dit verval van stoffen een halfwaarde tijd hoorde. Voor die tijd dacht men nog dat atomen de kleinst mogelijke deeltjes van een stof waren. Dat ze konden vervallen was toen geheel nieuw. In 1901 behaalde Rutherford een academische onderzoeksgraad van de Universiteit van Nieuw-Zeeland. In 1903 ontdekte hij naast de alfa- en bètastraling ook de gammastraling. In 1907 keerde hij terug naar Groot-Brittannië om de leerstoel natuurkunde te nemen aan de Victoria University of Manchester.

Latere leven en onderscheidingen

Atoommodel van Rutherford

Hij ontving in 1908 de Nobelprijs voor de Scheikunde "voor zijn onderzoek naar het uiteenvallen van de elementen en de scheikunde van radioactieve stoffen". In 1911, hoewel hij niet kon bewijzen dat het positief of negatief was, bedacht hij dat atomen hun lading geconcentreerd hebben in een zeer kleine kern. Rutherford werd geridderd in 1914. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werkte hij aan een uiterst geheim project om de praktische problemen van onderzeeërdetectie door sonar op te lossen. In 1916 ontving hij de Hector Memorial Medal. Hij voerde de eerste kunstmatig opgewekte kernreactie uit in 1917 in experimenten waarbij stikstof-kernen werden gebombardeerd (beschoten) met zogeheten alfadeeltjes. Als resultaat ontdekte hij de emissie (uitstraling) van een subatomair deeltje dat hij in 1919 het "waterstofatoom" noemde, maar in 1920 nauwkeuriger het proton noemde. In 1919 keerde hij terug naar de Cavendish als opvolger van JJ Thomson als Cavendish professor en directeur. Onder hem werden Nobelprijzen toegekend aan James Chadwick voor het ontdekken van het neutron (in 1932), John Cockcroft en Ernest Walton voor een experiment dat bekend zou worden als het splitsen van het atoom met behulp van een deeltjesversneller, en Edward Appleton voor het aantonen van het bestaan ​​van de ionosfeer. In 1925 deed Rutherford oproepen aan de Nieuw-Zeelandse regering om onderwijs en onderzoek te ondersteunen, wat leidde tot de vorming van het Department of Scientific and Industrial Research (DSIR) in het volgende jaar. Tussen 1925 en 1930 was hij voorzitter van de Royal Society en later voorzitter van de Raad voor academische bijstand die bijna 1.000 universitaire vluchtelingen uit Duitsland hielp. Hij werd benoemd tot lid van de Order of Merit in de New Year Honours van 1925  en in de adelstand verheven als Baron Rutherford van Nelson, Nieuw-Zeeland en van Cambridge in het graafschap Cambridge in 1931, een titel die uitstierf na zijn onverwachte dood in 1937. In 1933 was Rutherford een van de twee ontvangers van de TK Sidey Medal, ingesteld door de Royal Society of New Zealand uitgeroepen tot een prijs voor uitmuntend wetenschappelijk onderzoek.

Enige tijd voor zijn dood had Rutherford een kleine hernia, die hij had nagelaten te herstellen, en deze raakte verstikt, waardoor hij hevig ziek werd. Ondanks een spoedoperatie in Londen stierf hij vier dagen later in Cambridge aan wat artsen "darmverlamming" noemden. Na crematie bij Golders Green Crematorium, kreeg hij de hoge eer van begrafenis in Westminster Abbey, in de buurt van Isaac Newton en andere grote Britse wetenschappers zoals Charles Darwin.

Navolging

Rutherford heeft de nucleaire kettingreactie net niet meer meegemaakt. Dit is de reactie in een kernreactor, (kerncentrale) waarbij enorm veel energie vrijkomt en gebruikt wordt voor stroomopwekking. Ook in een kernbom vindt een dergelijk proces (meer ongecontroleerd) plaats.

Het element rutherfordium is naar hem vernoemd.

Een van zijn assistenten was de Duitser Hans Geiger, die later de geigerteller uitvond.