Pavel Rennenkampf

Pavel Rennenkampf
Pavel K. Rennenkampf
Persoonlijke informatie
Geboorte	17 april 1854
Sterfdag	1 april 1918
Nationaliteit	Rusland
Militaire Carrière
Land/Partij	Russische keizerrijk
Rang	Adjudant-generaal
Bevel over	(1904 - 1905) Cavalerie (1905 - 1914) Militair district Vilna (1914 - 1915) Russische 1ste leger
Duur carrière	1901 - 1915 (14 jaar)
Oorlogen/Veldslagen	Russisch-Japanse oorlog Eerste Wereldoorlog: Slag bij Gumbinnnen Slag bij de Mazurische Meren

Pavel Karlovich von Rennenkampf (1854 - 1918) was een Russische generaal uit de Eerste Wereldoorlog aan het Oostfront. Hij leidde het Russische 1^ste leger maar kon geen succes behalen.

Vroege carrière

Rennenkampf studeerde af aan de militaire academie van Sint-Petersburg, en was een bekend figuur voor de Russische Tsarische familie. Hij was ook geen onbekend iemand in de actieve dienst, hij had in 1901 in China gediend. Hij voerde een cavaleriedivisie aan in de Russisch-Japanse oorlog van 1904 tot 1905. Hiermee werd zijn professionele reputatie versterkt. Na de catastrofale nederlaag tegen Japan werd het Russische leger gedwongen zich te moderniseren. Jammer genoeg waren er in de generale staf twee partijen die elk een andere vorm van een dergelijke hervorming wouden: De aanhangers van Sukhomilov, de minister van oorlog, en Groothertog Nicolaas. Het gevolg daarvan was dat de moderniseringen op een heel verwarrende manier uitgevoerd werden. Wat betreft logistiek en artillerie was het Russische leger heel slecht uitgerust in vergelijking van het Duitse leger in 1914.

Eerste Wereldoorlog

Rennenkampf was commandant van het militaire district van Vilna toen de oorlog begon. Na de mobilisatie kreeg hij het bevel van het Russische eerste leger. Het oorlogsplan hield in dat hij met het Russische tweede leger onder leiding van Alexander Samsonov Oost-Pruisen binnenviel met de bedoeling de Duitsers te dwingen zich terug te trekken van hun invasie in Frankrijk.

De invasie begon op 12 augustus met de inval van de cavalerie. Vijf dagen later bevond het grootste deel van het leger zich op Duits grondgebied. Bijna direct waren de Russen verslagen bij de Stalluponen door het Duitse Eerste Korps geleid door Hermann von François. Von François had hierbij niet gehandeld volgens het plan, dat inhield dat het terrein vrijwillig vrijgegeven moest worden voor een latere tegenaanval. Von Prittwitz, de commandant van het Duitse 8^ste leger, dwong hem om zich terug te trekken zodat hij het plan verder kon uitvoeren. Het Russische leger marcheerde nu traag in Oost-Pruisen het Duitse achterna. François bleef aandringen bij von Prittwitz voor een aanval van het Duitse achtste leger. Uiteindelijk gaf François toe, en kwam de Slag bij Gumbinnen op 20 augustus. Deze veldslag werd heel verwarrend uitgevoerd, maar eindigde uiteindelijk toch in een Russische tactische overwinning. Enkel was de bevoorrading van Rennenkampf ingestort. De artillerie hadden een grote beperking van munitie, de soldaten hadden een beperkte hoeveelheid voedsel, en ook de paarden hadden tekort. Rennenkampf kon nu weinig doen gezien de triestige toestand en besloot te wachten. Ondertussen was het Duitse 8ste leger het Russische 2de leger de hele tijd in het oog aan het houden, en vielen het uiteindelijk aan in de Slag bij Tannenberg. In deze bloedige veldslag konden de Duitsers het hele Russische 2de leger omsingelen en vernietigen. Rennenkampf was op dit moment zijn leger aan het herorganiseren, en aangezien dat de kwaliteit van de Russische communicatie beneden nul was had hij er geen idee van wat er met het leger van Samsonov aan de hand was, hij deed dus ook geen moeite om het front te verkennen en wist niet dat hij Duitse troepen voor zich had.

De Slag bij Tannenberg werd uitgevochten op 31 augustus. De Duitsers hergroepeerden, en maakten gebruik van het uitgebreide Pruisische spoorwegnet op bij Rennenkampf te komen. Dit leidde tot de Slag bij de Mazurische Meren van 9 tot 14 september. Rennekampf werd gedwongen zich terug te trekken van de Oost-Pruisische bodem, maar, hoewel de Duitsers het tegendeel beweerden was zijn leger - in tegendeel tot dat van Samsonov - intact gebleven. Maar de Russische dreiging bleef, en de Duitsers waren gedwongen om twee infanteriekorpsen en een cavaleriekorps van het Westfront naar daar te halen en zo kan er gezegd worden dat het doel is bereikt, maar dat ging ten koste van heel erg veel. In 1915 begon het verwijten. Zijn Baltisch-Duitse afkomst werd opgemerkt en er kwamen geruchten over zijn loyaliteit in Sint-Petersburg. Uiteindelijk werd hij ontslagen uit het leger.

Dood

In het jaar 1918 werd er Rennenkampf een positie geboden in het net nieuw gevormde Rode leger. Hierop weigerde Rennekampf en werd neergeschoten door de bolsjewieken.

Bronnen

• Artikel "RenKampf", Amerikaans nationaal oorlogsarchief