Fantasyfilm

Een fantasyfilm is een filmgenre. In fantasyfilms gebeuren dingen die in de echte wereld niet kunnen gebeuren, zoals magie. Ook komen er wezens voor in fantasyfilms dit in het echte leven niet bestaan, zoals heksen en eenhoorns. De fantasyfilm moet niet verward worden met de sciencefictionfilm. In een sciencefictionfilm spelen technologie en de wetenschap een grote rol. In een fantasyfilm is technologie vaak afwezig.

De fantasyfilm heeft veel overeenkomsten met de horrorfilm. Een horrorfilm is eng, terwijl een fantasyfilm niet per se eng is. Fantasyfilms vinden vaak in een andere wereld plaats, zoals Lord of the Rings en The Hobbit. Andere fantasyfilms spelen zich (gedeeltelijk) in onze wereld af, zoals de Harry Potter- en Indiana Jones-films.

Geschiedenis

Ontstaan

De eerste filmmaker die met fantasy aan de slag ging was Georges Meliès. Meliès wist in zijn films gebruikt te maken van effecten en gezichtsbedrog. Hierdoor kon hij objecten uit zichzelf laten bewegen en personen laten verdwijnen en verschijnen. Zijn film Le Voyage dans la Lune is een gedeeltelijk een fantasyfilm met een scienfiction-thema. De film gaat over een groep geleerden die naar de maan gaat. Op de maan vinden ze vreemde wezens.

Andere voorbeelden van vroege fantasyfilms zijn The Thief of Bagdad uit 1924 en Phantom uit 1922.

Verdere ontwikkelingen

Voor de fantasyfilm waren er twee belangrijke doorbraken in de filmtechnologie. In de jaren 1920 wist men kleur en geluid aan de film toe te voegen. Hierdoor konden filmmakers mooiere wereld maken. Ook kon het publiek beter in de wereld opgaan. Dit is bijvoorbeeld zichtbaar in The Wizard of Oz uit 1939. De film begint in een zwart-wit, maar het Land van Oz is volledig in heldere kleuren. Ook waren speciale effecten beter te zien en konden fantasiewezens realistischer gemaakt worden. In de jaren 1930 werd het ook mogelijk om fantasyfilms te maken met behulp van animatie.

In 1937 werd namelijk de eerste lange animatiefilm gemaakt door Walt Disney; Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Animatie paste goed bij het fantasygenre. In speelfilms waren vaak speciale effecten nodig voor om acteurs te laten vliegen of om magie te laten werken. In animatiefilms kon men dit tekenen. Dit is bijvoorbeeld goed te zien in de film Alice in Wonderland in 1951. In de film komen verschillende pratende dieren voor, waaronder de Chesire Cat (die verdwijnt en verschijnt terwijl hij praat).

Toch gebruikte men ook speelfilms om fantasyfilms tot leven te wekken, zoals in Het zevende zegel en de Franse verfilming van Belle en het beest. In andere films werd zowel gebruik gemaakt van animatie- als speelfilm. Mary Poppins is hier een mooi voorbeeld van.

Betere speciale effecten

Door de jaren heen kwamen er steeds meer doorbraken op het gebied van speciale effecten. Hierdoor kon men fantasyfilms steeds echter maken. In de film Willy Wonka & the Chocolate Factory (1971) en The NeverEnding Story (1984) zijn de effecten nog erg beperkt. Toch waren de effecten voor die tijd erg vooruitstrevend en ook erg duur. Fantasy-verhalen konden hierdoor vaak alleen als film vertoond maken op die schaal.

Aan het einde van de 20e eeuw kon men ook met behulp van de computer effecten invoegen. Hierdoor hoefde niet alles met de hand gemaakt te worden. Vanaf het jaar 2000 werd het fantasy-genre steeds populairder door de verfilming van The Lord of the Rings en Harry Potter. Ook werden andere boekenseries verfilmd, zoals Twilight en Narnia.