Wilhelm von Humboldt

Wetenschapper
Wilhelm von Humboldt
Persoonlijke info
Volledige naam	Friedrich Wilhelm Christian Karl Ferdinand von Humboldt
Bijnaam
Pseudoniem
Geboren	22 juni 1767
Geboorteplaats	Potsdam,
Geboorteland	Pruisen, tegenwoordig Duitsland
Overleden	8 april 1835
Overleden te	Slot Tegel bij Berlijn
Gehuwd met / relatie	Caroline von Dacheröden
Bekend van
Vakgebied	Taalfilosofie
Actief
Bekend van	Taal als een door regels beheerst systeem ("de innerlijke vorm van taal") Humboldtiaans model van hoger onderwijs
Portaal Wetenschap Onderwijs

Friedrich Wilhelm Christian Karl Ferdinand von Humboldt werd geboren op 22 juni 1767 en overleed oo 8 april 1835. Hij was een Pruisische filosoof, taalkundige , regeringsfunctionaris , diplomaat en oprichter van de Humboldt Universiteit van Berlijn, die in 1949 naar hem werd vernoemd (en ook naar zijn jongere broer, Alexander von Humboldt, een natuuronderzoeker).

Hij wordt vooral herinnerd als een taalkundige die belangrijke bijdragen heeft geleverd aan de taalfilosofie, etnolinguïstiek (culturele taalkunde) en aan de theorie en praktijk van het onderwijs. Hij leverde een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van het liberalisme door onderwijs te zien als een middel om individuele mogelijkheden te realiseren in plaats van als een manier om traditionele ideeën bij jongeren bij te brengen om hen geschikt te maken voor een reeds gevestigd beroep of sociale rol. In het bijzonder was hij de architect van het Humboldtiaanse onderwijsideaal, dat vanaf het begin in Pruisen werd gebruikt als model voor zijn systeem van openbaar onderwijs, evenals in de Verenigde Staten en Japan. Hij werd verkozen als lid van de American Philosophical Society in 1822.

Levensloop

Humboldt werd geboren in Potsdam, markgraafschap Brandenburg , en stierf in Tegel, provincie Brandenburg.

Humboldt's vader, Alexander Georg von Humboldt, behoorde tot een vooraanstaande Pommerse familie. Hoewel hij niet tot de adellijke adel behoorde, was hij majoor in het Pruisische leger, die had gediend bij de hertog van Brunswijk. Op 42-jarige leeftijd werd Alexander Georg voor zijn diensten in de Zevenjarige Oorlog beloond. In 1766 trouwde Alexander Georg met Maria Elisabeth Colomb, een goed opgeleide vrouw en weduwe van baron Hollwede, met wie ze een zoon kreeg. Alexander Georg en Maria Elisabeth kregen drie kinderen: een dochter, die jong stierf, en daarna twee zonen, Wilhelm en Alexander. Haar eerstgeboren zoon, de halfbroer van Wilhelm en Alexander, deed het niet goed en werd niet vaak genoemd in de familiegeschiedenis.

In juni 1791 trouwde Humboldt met Caroline von Dacheröden. Ze kregen acht kinderen, van wie er vijf (onder wie Gabriele von Humboldt) de volwassen leeftijd bereikten.

Filosoof

Humboldt was een filosoof; hij schreef The Limits of State Action in 1791–1792 (hoewel het pas in 1850, na de dood van Humboldt, werd gepubliceerd), een van de stoutmoedigste verdedigingen van de vrijheden van de Verlichting. Het beïnvloedde het essay On Liberty van John Stuart Mill, waardoor de ideeën van Von Humboldt bekend werden in de Engelssprekende wereld. Humboldt schetste een vroege versie van wat Mill later het " schadeprincipe " zou noemen . Zijn huis in Rome werd een cultureel centrum, gerund door Caroline von Humboldt .

Het gedeelte over onderwijs werd gepubliceerd in het Berlinische Monatsschrift van december 1792 onder de titel "Over openbaar staatsonderwijs". Met deze publicatie nam Humboldt deel aan het filosofische debat over de richting van het nationale onderwijs dat in Duitsland, net als elders, na de Franse Revolutie aan de gang was.

Onderwijshervormingen

Humboldt was thuis geschoold en heeft zijn relatief korte universitaire studies aan de universiteiten van Frankfurt (Oder) en Göttingen nooit afgemaakt. Toch werd hij een van de meest invloedrijke functionarissen in het Duitse onderwijs. Humboldt was eigenlijk van plan minister van onderwijs te worden, maar slaagde er niet in die positie te bereiken. De Pruisische koning (Frederik Willem III van Pruisen) vroeg hem in 1809 Rome te verlaten en de directie onderwijs onder leiding van Friedrich Ferdinand Alexander zu Dohna-Schlobitten te leiden. Humboldt reageerde enkele weken niet op de afspraak en was liever op de ambassade in Rome gebleven. Zijn vrouw keerde niet met hem terug naar Pruisen; het paar ontmoette elkaar weer toen Humboldt de educatieve functie neerlegde en werd benoemd tot hoofd van de ambassade in Wenen.

Humboldt installeerde een gestandaardiseerd systeem van openbaar onderwijs, van basisscholen tot middelbaar onderwijs, en richtte de Universiteit van Berlijn op. Hij legde een standaardisatie op van staatsexamens en -inspecties en creëerde een speciale afdeling binnen het ministerie om toezicht te houden op en het ontwerpen van curricula (wat je nu de kerndoelen zou noemen), leerboeken en leermiddelen.

Het onderwijsmodel van Humboldt ging verder dan beroepsopleiding. In een brief aan de Pruisische koning schreef hij:

"Er zijn onmiskenbaar bepaalde soorten kennis die van algemene aard moeten zijn en, wat nog belangrijker is, een zekere cultivering van de geest en het karakter waar niemand zonder kan. Mensen kunnen dat duidelijk niet goede ambachtslieden, kooplieden, soldaten of zakenlieden zijn, tenzij ze, ongeacht hun beroep, goede, eerlijke en - afhankelijk van hun toestand - goed geïnformeerde mensen en burgers zijn. Als deze basis door scholing wordt gelegd, kunnen beroepsvaardigheden later gemakkelijk worden verworven op, en een persoon is altijd vrij om van het ene beroep naar het andere te gaan, zoals zo vaak in het leven gebeurt."  

De filosoofJulian Nida-Rümelin heeft kritiek geuit op discrepanties tussen de idealen van Humboldt en het moderne Europese onderwijsbeleid, dat onderwijs eng opvat als een voorbereiding op de arbeidsmarkt, en voerde aan dat we moeten kiezen tussen McKinsey en Humboldt.

Diplomaat

Als succesvol diplomaat tussen 1802 en 1819, was Humboldt gevolmachtigd Pruisisch minister in Rome vanaf 1802, ambassadeur in Wenen vanaf 1812 tijdens de slotstrijd van de Napoleontische oorlogen , op het congres van Praag (1813), waar hij een belangrijke rol speelde bij het aantrekken van Oostenrijk tot een bondgenootschap met Pruisen en Rusland tegen Napoleon; een ondertekenaar van het vredesverdrag in Parijs en het verdrag tussen Pruisen en het verslagen Saksen (1815), en op het congres in Aken in 1818. Het steeds reactionairder wordende beleid van de Pruisische regering zorgde er echter voor dat hij het politieke leven in 1819 opgaf; en vanaf dat moment wijdde hij zich uitsluitend aan literatuur en studie.

Taalkundige

Wilhelm von Humboldt was een bedreven taalkundige en studeerde Baskisch. Hij vertaalde Pindarus en Aeschylus in het Duits. Humboldt stierf tijdens de voorbereiding van zijn grootste werk, over de oude Kawi-taal van Java , maar de introductie ervan werd in 1836 gepubliceerd als The Heterogenity of Language and its Influence on the Intellectual Development of Mankind.