Latin (muziek): verschil tussen versies
(Op enkele voorbeelden muziekvideo's na afgerond) |
(Aanzet paragraaf Jamaica) |
||
| Regel 4: | Regel 4: | ||
De term "Latijns-Amerikaanse muziek" is afkomstig uit de [[Verenigde Staten van Amerika|Verenigde Staten]]. Dit vanwege de groeiende invloed van Latijns-Amerikaanse en Latino-Amerikanen op de Amerikaanse muziekmarkt vanaf 1940, met opmerkelijke pioniers als Xavier Cugat (1940) en Tito Puente (1950). Bijvoorbeeld "[[Mambo No. 5]]" is een mambo- en jazzdanslied dat oorspronkelijk werd gecomponeerd en opgenomen door de Cubaanse muzikant Dámaso Pérez Prado. In 1949 en het jaar daarop werd het uitgebracht. Op het hoogtepunt van de mambo-beweging in 1955, bereikte Pérez de Amerikaanse hitparade op nummer één met een [[Cha-cha-chá (dans)|cha-cha-chá]]- versie van "Cherry Pink and Apple Blossom White". "Guantanamera" is het misschien wel het beroemdste muziekstuk wat gemaakt is door een [[Cuba|Cubaanse]] muzikant. Ook Broadway[[Musical|musicals]] als de "West Side Story" met bijvoorbeeld het nummer "America" van Trini Lopez maakten de Latin populair. Ook "La Bamba" is door hem geschreven. |
De term "Latijns-Amerikaanse muziek" is afkomstig uit de [[Verenigde Staten van Amerika|Verenigde Staten]]. Dit vanwege de groeiende invloed van Latijns-Amerikaanse en Latino-Amerikanen op de Amerikaanse muziekmarkt vanaf 1940, met opmerkelijke pioniers als Xavier Cugat (1940) en Tito Puente (1950). Bijvoorbeeld "[[Mambo No. 5]]" is een mambo- en jazzdanslied dat oorspronkelijk werd gecomponeerd en opgenomen door de Cubaanse muzikant Dámaso Pérez Prado. In 1949 en het jaar daarop werd het uitgebracht. Op het hoogtepunt van de mambo-beweging in 1955, bereikte Pérez de Amerikaanse hitparade op nummer één met een [[Cha-cha-chá (dans)|cha-cha-chá]]- versie van "Cherry Pink and Apple Blossom White". "Guantanamera" is het misschien wel het beroemdste muziekstuk wat gemaakt is door een [[Cuba|Cubaanse]] muzikant. Ook Broadway[[Musical|musicals]] als de "West Side Story" met bijvoorbeeld het nummer "America" van Trini Lopez maakten de Latin populair. Ook "La Bamba" is door hem geschreven. |
||
| − | De [[Brazilië|Braziliaanse]] [[Bossanova|bossa nova]] raakte wijdverspreid in Latijns-Amerika en werd later een internationale trend, vooral geleid door Antônio Carlos Jobim. [[Rock-'n-roll|Rock]] en español (Rock met een Spaanse invloed) werd populair bij de jongere generatie Latino's in Latijns-Amerika. |
+ | De [[Brazilië|Braziliaanse]] [[Bossanova|bossa nova]] raakte wijdverspreid in Latijns-Amerika en werd later een internationale trend, vooral geleid door Antônio Carlos Jobim. [[Rock-'n-roll|Rock]] en español (Rock met een Spaanse invloed) werd populair bij de jongere generatie Latino's in Latijns-Amerika. Bijvoorbeeld door de [[Argentinië|Argentijnse]] band Almendra. De Mexicaans-Amerikaanse Latin- rock[[gitarist]] [[Santana|Carlos Santana]] werd in de jaren '60 van de twintigste eeuw enorm populair, zowel in (Latijns) Amerika als in Europa. |
[[Bestand:Julio Iglesias09.jpg|miniatuur|244x244px|Julio Iglesias]] |
[[Bestand:Julio Iglesias09.jpg|miniatuur|244x244px|Julio Iglesias]] |
||
[[Salsa]]<nowiki/>muziek werd in de jaren '70 hét genre van de zogeheten ''tropische muziek''. Fania Records bracht nummers van groepen uit als Rubén Blades, Héctor Lavoe en Celia Cruz die een steeds breder publiek vonden. Aan het eind van de jaren '70 ontstond er een toestroom van [[ballade]]-zangers uit Spanje, zoals Julio Iglesias, Camilo Sesto en Raphael. |
[[Salsa]]<nowiki/>muziek werd in de jaren '70 hét genre van de zogeheten ''tropische muziek''. Fania Records bracht nummers van groepen uit als Rubén Blades, Héctor Lavoe en Celia Cruz die een steeds breder publiek vonden. Aan het eind van de jaren '70 ontstond er een toestroom van [[ballade]]-zangers uit Spanje, zoals Julio Iglesias, Camilo Sesto en Raphael. |
||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
In de jaren '80 bleef de Latin-ballade de belangrijkste vorm van Latin-popmuziek. Bijvoorbeeld met Juan Gabriel, José José, [[Julio Iglesias]], Roberto Carlos en José Luis Rodríguez die allen hoog in de hitlijsten stonden. De Salsamuziek werd wat minder populair en de muziekstijl veranderde naar een langzamer ritme met meer nadruk op romantische teksten. Dit werd bekend als het salsa romantica-tijdperk. |
In de jaren '80 bleef de Latin-ballade de belangrijkste vorm van Latin-popmuziek. Bijvoorbeeld met Juan Gabriel, José José, [[Julio Iglesias]], Roberto Carlos en José Luis Rodríguez die allen hoog in de hitlijsten stonden. De Salsamuziek werd wat minder populair en de muziekstijl veranderde naar een langzamer ritme met meer nadruk op romantische teksten. Dit werd bekend als het salsa romantica-tijdperk. |
||
| − | De [[Bolero]]-muziek zag in de jaren '90 een heropleving van populariteit bij het jongere publiek. De Mexicaanse zanger Luis Miguel kreeg weer succes door zijn album, Romance (1991). Halverwege de jaren negentig werd de Latijns - Amerikaanse popmuziek aangevoerd door jongere artiesten als [[Ricky Martin]], de Colombiaanse tiener [[Shakira]] en Julio's zoon [[Enrique Iglesias]]. Rond dezelfde tijd hadden artiesten uit Italië zoals Eros Ramazzotti, Laura Pausini en Nek succes door Spaanstalige versies van hun liedjes op te nemen. In Mexico zelf werd naast de Banda de Tejano het meest populaire genre. Selena bracht Tejano-muziek uit met albums als Entre a Mi Mundo (1992) en Amor Prohibido (1994). Op het gebied van tropische muziek was er ook de [[Merengue]], wat de aandacht in de jaren '80 won. Ook kwamen er steeds meer 'up-tempo' ritmes, waaronder electropop, reggaeton, urbano , banda en hedendaagse bachata-muziek. Ook komt er een Latin-versie van de [[trapmuziek]]. |
+ | De [[Bolero]]-muziek zag in de jaren '90 een heropleving van populariteit bij het jongere publiek. De Mexicaanse zanger Luis Miguel kreeg weer succes door zijn album, "Romance" (1991). Halverwege de jaren negentig werd de Latijns - Amerikaanse popmuziek aangevoerd door jongere artiesten als [[Ricky Martin]], de Colombiaanse tiener [[Shakira]] en Julio's zoon [[Enrique Iglesias]]. Rond dezelfde tijd hadden artiesten uit Italië zoals Eros Ramazzotti, Laura Pausini en Nek succes door Spaanstalige versies van hun (Italiaanse) liedjes op te nemen. In Mexico zelf werd naast de Banda de Tejano het meest populaire genre. Selena bracht Tejano-muziek uit met albums als Entre a Mi Mundo (1992) en Amor Prohibido (1994). Op het gebied van tropische muziek was er ook de [[Merengue]], wat de aandacht in de jaren '80 won. Ook kwamen er steeds meer 'up-tempo' ritmes, waaronder electropop, reggaeton, urbano , banda en hedendaagse bachata-muziek. Ook komt er een Latin-versie van de [[trapmuziek]]. |
| + | |||
| + | == Jamaica == |
||
| + | Een apart hoofdstuk vormt de [[Jamaica|Jamaicaanse]] muziek met een aantal eigen muziekstijlen als [[Dub]], [[Ragga]], [[Reggae]], [[Rocksteady]] en [[Ska]]. |
||
== Links == |
== Links == |
||
Versie van 10 okt 2020 17:29
.jpg)
Latinmuziek is een muziekgenre (in het Portugees en Spaans: música latina). Latin is een term die door de muziekindustrie wordt gebruikt als verzamelnaam voor muziek die afkomstig is uit Spaans- en Portugeessprekende delen van de wereld, namelijk Ibero-Amerika (Midden en Zuid Amerika) en het Iberisch schiereiland (Spanje en Portugal). Evenals de muziek die in beide talen wordt gezongen, dit omdat er bijvoorbeeld ook veel Spaans en Portugees sprekende mensen in New York wonen (Latino-Amerikanen, oorspronkelijk afkomstig uit Spanje of Portugal). Eigenlijk zou Latin dan alle genres van de popmuziek bestrijken als de nummers in het Spaans of Portugees worden gezongen. Dat is een beetje verwarrend. Hier gaat het vooral om stijlen die van oorsprong een Latin achtergrond hebben.
De term "Latijns-Amerikaanse muziek" is afkomstig uit de Verenigde Staten. Dit vanwege de groeiende invloed van Latijns-Amerikaanse en Latino-Amerikanen op de Amerikaanse muziekmarkt vanaf 1940, met opmerkelijke pioniers als Xavier Cugat (1940) en Tito Puente (1950). Bijvoorbeeld "Mambo No. 5" is een mambo- en jazzdanslied dat oorspronkelijk werd gecomponeerd en opgenomen door de Cubaanse muzikant Dámaso Pérez Prado. In 1949 en het jaar daarop werd het uitgebracht. Op het hoogtepunt van de mambo-beweging in 1955, bereikte Pérez de Amerikaanse hitparade op nummer één met een cha-cha-chá- versie van "Cherry Pink and Apple Blossom White". "Guantanamera" is het misschien wel het beroemdste muziekstuk wat gemaakt is door een Cubaanse muzikant. Ook Broadwaymusicals als de "West Side Story" met bijvoorbeeld het nummer "America" van Trini Lopez maakten de Latin populair. Ook "La Bamba" is door hem geschreven.
De Braziliaanse bossa nova raakte wijdverspreid in Latijns-Amerika en werd later een internationale trend, vooral geleid door Antônio Carlos Jobim. Rock en español (Rock met een Spaanse invloed) werd populair bij de jongere generatie Latino's in Latijns-Amerika. Bijvoorbeeld door de Argentijnse band Almendra. De Mexicaans-Amerikaanse Latin- rockgitarist Carlos Santana werd in de jaren '60 van de twintigste eeuw enorm populair, zowel in (Latijns) Amerika als in Europa.
Salsamuziek werd in de jaren '70 hét genre van de zogeheten tropische muziek. Fania Records bracht nummers van groepen uit als Rubén Blades, Héctor Lavoe en Celia Cruz die een steeds breder publiek vonden. Aan het eind van de jaren '70 ontstond er een toestroom van ballade-zangers uit Spanje, zoals Julio Iglesias, Camilo Sesto en Raphael.
In de jaren '80 bleef de Latin-ballade de belangrijkste vorm van Latin-popmuziek. Bijvoorbeeld met Juan Gabriel, José José, Julio Iglesias, Roberto Carlos en José Luis Rodríguez die allen hoog in de hitlijsten stonden. De Salsamuziek werd wat minder populair en de muziekstijl veranderde naar een langzamer ritme met meer nadruk op romantische teksten. Dit werd bekend als het salsa romantica-tijdperk.
De Bolero-muziek zag in de jaren '90 een heropleving van populariteit bij het jongere publiek. De Mexicaanse zanger Luis Miguel kreeg weer succes door zijn album, "Romance" (1991). Halverwege de jaren negentig werd de Latijns - Amerikaanse popmuziek aangevoerd door jongere artiesten als Ricky Martin, de Colombiaanse tiener Shakira en Julio's zoon Enrique Iglesias. Rond dezelfde tijd hadden artiesten uit Italië zoals Eros Ramazzotti, Laura Pausini en Nek succes door Spaanstalige versies van hun (Italiaanse) liedjes op te nemen. In Mexico zelf werd naast de Banda de Tejano het meest populaire genre. Selena bracht Tejano-muziek uit met albums als Entre a Mi Mundo (1992) en Amor Prohibido (1994). Op het gebied van tropische muziek was er ook de Merengue, wat de aandacht in de jaren '80 won. Ook kwamen er steeds meer 'up-tempo' ritmes, waaronder electropop, reggaeton, urbano , banda en hedendaagse bachata-muziek. Ook komt er een Latin-versie van de trapmuziek.
Jamaica
Een apart hoofdstuk vormt de Jamaicaanse muziek met een aantal eigen muziekstijlen als Dub, Ragga, Reggae, Rocksteady en Ska.